คอลัมน์ประจำ

ทางรอดอยู่ในครัว : ปลาว่ายในพริกแกง | ครัวอยู่ที่ใจ : อุรุดา โควินท์

ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 7 - 13 ตุลาคม 2565
คอลัมน์ครัวอยู่ที่ใจ
เผยแพร่

ทางรอดอยู่ในครัว : ปลาว่ายในพริกแกง

 

“เราไม่ได้กินฉู่ฉี่ปลาช่อนนานแล้วนะ” เขาเปรย

อยากจัดให้ แต่บ่ายแก่แบบนี้ กะทิสดในเชียงรายหายากนัก “ฉบับย่อได้มั้ย” ฉันถามเขา

“ได้หมด ขอน้ำฉู่ฉี่เยอะๆ หน่อย”

“แน่นอนสิ แม่ครัวบ้านๆ อย่างพู ไม่มีหรอก ซอสพะแนงหยอดข้างจาน ต้องราดชุ่มเท่านั้น ให้ปลาอยากฟื้นมาว่ายในพริกแกงเลยล่ะ”

“เดี๋ยวหุงข้าวให้” เขาว่า “กินข้าวไม่เยอะหรอก จะกินปลาเยอะๆ”

ฉันบอกเขาว่า เราควรลดแป้งลง แล้วเพิ่มโปรตีน เราไม่ใช่สายเคร่งครัดกับการกิน แต่เราเลือกกิน และปรับการกินได้บ้าง

กินหวานให้น้อย กินแป้งให้น้อย หลังมื้อเย็นไม่กินอะไรนอกจากน้ำ และกินอาหารที่ทำเอง หมุนเวียนไป ไม่ซ้ำซาก

 

ช่างเริ่มปรับปรุงบ้านได้ราวหนึ่งสัปดาห์ ฉันยังปรับเวลาไม่ลงตัว ทุกอย่างดูเร่งรีบ ยุ่งเหยิงขึ้น

เป็นสิ่งที่ฉันคาดไว้ก่อนหน้า หากจะทำอะไรกับบ้าน ก็หมายถึงเราต้องมีคนใหม่ๆ เข้าบ้านทุกวัน เปลี่ยนหน้ากันไป ผู้รับเหมาไม่ได้ใช้ช่างชุดเดียว ผู้รับเหมาที่ทำงานเร็ว จะมีช่างหลายชุด ทำงานต่างหน้าที่กัน และบางวันก็สามารถทำพร้อมๆ กันได้

ฉันตื่นเช้าขึ้น เพราะช่างชุดแรกเดินทางมาถึงบ้านเราก่อน 08.00 น. ฉันต้องตื่นก่อน เพื่อเวลาส่วนตัวสงบงามสักครึ่งชั่วโมง ก่อนเตรียมอาหารเช้าของเรา ตามด้วยอาหารเช้าของฮุ่ง

เรากินมื้อเช้าโดยมีเสียงเจาะผนังเป็นฉากหลัง เสียงเดียวกันนี้จะอยู่กับเราจนถึงเที่ยง หยุดหนึ่งชั่วโมงตอนช่างพัก แล้วเริ่มดังในช่วงบ่าย

หลัง 17.00 น. ฉันจึงได้บ้านสงบเงียบกลับคืน

ถ้าคุณอยากรีโนเวตบ้าน ฉันหวังว่าคุณได้เตรียมพร้อมที่จะสนุกกับปัญหา ความวุ่นวายยุ่งเหยิง เสียงรบกวน

แม้ว่าคุณไม่ใช่ทั้งช่าง และผู้รับเหมา คุณคือคนจ่ายเงิน แต่ไม่ได้หมายความว่าคุณจะไม่เหนื่อย ดังนั้น นอกจากเงิน โปรดเตรียมร่างกายไว้ด้วย

 

ปรับบ้านเก่าต้องการผู้รับเหมาที่ใส่ใจ ข้อนี้ฉันรู้ดี ฉันไม่ได้มองหาผู้รับเหมาที่ให้ราคาต่ำสุด แต่ฉันมองหาคนที่อยากทำบ้านหลังนี้ให้น่าอยู่ คนที่เข้าใจฉัน และสามารถคุยกับฉันได้

ฉันยอมจ่ายมากหน่อย เพื่อความสบายใจ เพื่อได้เห็นภาพอย่างที่ฉันจินตนาการ สำหรับฉัน ผู้รับเหมาต้องเป็นอีกคน ที่ฉันจะคุยทุกแง่มุมเกี่ยวกับบ้านได้อย่างสะดวกใจ ไม่กระอักกระอ่วน ไม่อึดอัด

ฉันมองหาคนแบบนั้น แต่ก็นั่นล่ะ ในเมื่อเราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ทุกอย่างคือคาดเดาโดยผ่านข้อมูลเท่าที่หาได้ และสัญชาตญาณ

เราติดต่อผู้รับเหมาสามคนไล่เลี่ยกัน ผ่านการแนะนำของเพื่อนๆ คนแรก ผิดนัดฉันสองครั้ง โอเค ฉันถือว่าไม่อยากทำ ต่อให้อยากทำ ฉันก็ไม่สบายใจที่จะมอบบ้านไว้ในมือของคนที่ไม่รักษาเวลา

คนที่สอง ครั้งแรกมาตามนัด วันรุ่งขึ้นมาวัดพื้นที่ แล้วบอกว่า จะทำราคามาเสนอ ระหว่างที่รอราคาจากช่างคนที่สอง เพื่อนเก่าของฉัน แนะนำเพื่อนของเขาซึ่งเป็นผู้รับเหมาให้เราอีกราย ตอนแรกฉันลังเล เพราะเพิ่งมีผู้รับเหมามาวัดพื้นที่ ฉันคิดว่าควรให้โอกาสเขาก่อน แต่แล้วสัญชาตญาณก็บอก-หากไม่มีการเปรียบเทียบ ฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าควรเลือกใคร

ฉันจึงได้เจอกับอู๊ด ผู้รับเหมาบ้านที่ฉันมองหา ไม่น่าเชื่อ ว่าผู้รับเหมาคนที่สองก็หายไปเฉยๆ ไม่เสนอราคา และไม่ติดต่อกลับมา (ซึ่งหมายถึงไม่อยากทำ)

ฉันเป็นคนแบบที่ หากฉันเลือก หมายถึงมอบความวางใจให้ ในทำนองเดียวกัน หากรู้สึกไม่น่าวางใจ ต่อให้หาเหตุผลไม่ได้ เป็นแค่ความรู้สึก ฉันจะไม่เลือกเด็ดขาด

นอกจากความรู้สึก ฉันดูตัวเลข ดูรายละเอียดสัญญา ดูแบบ ทุกอย่างโดยถ้วนถี่ ก่อนตัดสินใจ

หนึ่งสัปดาห์ที่ได้เห็นการทำงานของอู๊ด ทำให้ฉันมั่นใจว่าตัดสินใจไม่ผิด หลังจากนี้สองเดือน นอกจากบ้านจะน่าอยู่ขึ้น ฉันอาจได้เพื่อนเพิ่มอีกสองคน (อู๊ดและภรรยา)

สองเดือนต่อจากนี้ ที่เราจะทั้งเหนื่อยและสนุกไปด้วยกัน สองเดือนที่บ้านของเราจะเน้นอาหารฉบับย่อ เนื่องจากเราต้องย่อเวลาในครัวลง

 

ฉันทำพะแนงปลาช่อนอย่างง่ายเป็นมื้อเย็น ใช้กะทิกล่อง และใช้น้ำพริกแกงเผ็ดสำเร็จรูป

สำคัญที่ปลาช่อน ได้มาแล้วต้องล้างให้หมดคาว ทอดในน้ำมันท่วม รอให้น้ำมันร้อนค่อยเอาปลาลง ทิ้งไว้นิ่งๆ ให้ปลาสุก ลอยตัวขึ้นมาเอง จะได้ปลาทอดที่ข้างนอกกรอบ ข้างในยังมีความนุ่ม

เคล็ดลับของการทอดปลาคือต้องรู้จักรอ ไม่วุ่นวายกับปลา จนกว่าผิวสัมผัสของปลาจะเปลี่ยนเป็นกรอบ

ตักปลาผักไว้ในกระชอน

ค้นใบมะกรูดได้จากตู้เย็น จัดการล้าง ฉีกเอาเส้นกลางออก วางใบซ้อนกัน มวนให้แน่น ก่อนลงมีด แป๊บเดียวก็ได้มะกรูดฝอยไว้โรยหน้า

ตั้งกระทะอีกใบ ใช้ไฟกลางค่อนไปทางอ่อน เคี่ยวกะทิให้แตกมันนิดๆ แล้วใส่น้ำพริกแกงพอให้ออกรสเผ็ด และมีสีสวย ปรุงรสเพิ่มด้วยน้ำปลา กับน้ำตาล พอน้ำพริกแกงหอมดี ก็ปิดเตา

จัดปลาลงจาน ราดซอสพะแนงให้สาแก่ใจ

นอกจากพะแนง ฉันยังมีผักสดจานเล็ก และต้มยำไก่ เพื่อมื้อที่หลากรส และครบหมู่

“เห็นมะ ไม่มีเวลา ไม่มีกะทิสด ก็ทำพะแนงได้” ฉันบอกเขา “นี่เป็นครั้งแรกในรอบสิบปีที่พูใช้กะทิกระป๋องเลยนะ”

“อร่อยอยู่แล้วล่ะ” เขาว่า ก่อนตักปลาชิ้นใหญ่ใส่จานฉัน ตามด้วยน้ำแกง

ตอนตักข้าวคำแรกเข้าปาก ฉันรู้สึก-เงียบดีจัง ต่างกับมื้อเช้ายังกับเป็นบ้านคนละหลัง •

 

ครัวอยู่ที่ใจ | อุรุดา โควินท์