ที่มา | มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 6 - 12 ตุลาคม 2560 |
---|---|
คอลัมน์ | กวีกระวาด |
เผยแพร่ |
กวีกระวาด/ประกาย ปรัชญา [email protected]
สูญเบี้ย เสียเปล่า
ใช้เงินหลวง เป็นศิลปินหลวง
หัวโขนคอยปิดปวงสิ่งกลวงว่าง
หยัก – หยัก เร้นไยกลับไร้ยาง
อคติ, คิดต่างอย่างสิ้นคิด
ติดเหรียญตราแน่นแนบ แบบหลวง – หลวง
ติดมุมห้วงโมหะ – ราคจริต
ยศหลวงงามเป็นหนึ่ง ติดตรึงชิด
ยศถาบรรดาสิทธิ์ ติดตรึงใจ
ข่มขืนทางภาษา* บนภาษี
ข่มขืนกายภาพสตรี ข่มขี่ได้
อวดว่ามีคลังคำ มีทำไม?
กลวิธีทางวรรณใคร่ ใช้ประทุษ
สิทธิบุรุษ… ชาติอาชาไนยแท้?
อาจไม่เป็นแม้แต่บุรุษ
สามัญสำนึกโสมมสมคุณวุฒิ
สามารถผุดแนววรรณกามทรามสกุล
ก็ดี จารไว้ในยุคสมัย
ประจานไว้… รับรู้รุ่นสู่รุ่น
รสนิยมสาธารณ์ บ้างหวานละมุน
รสนิยมของคุณ… สถุลรส
ภาษีราษฎร์ เลี้ยงศิลปินหลวง
สนองราษฎร์ เปิดปวงสิ่งกลวงหมด
ช่างไร้เกียรติ หยัก – หยัก แค่รักยศ
ไส้ทุกขดอิ่มโอ่… อวดโมฆะ
*คำของ รศ.ปิ่นแก้ว เหลืองอร่ามศรี