“อวิชชา” หรือ “ความไม่รู้” เป็นเรื่องน่ากลัวอย่างยิ่ง ไม่ว่าจะเป็นใน ทางโลก ไม่ว่าจะเป็นในทางธรรม

รู้สึกหรือไม่ว่า “25 สิงหาคม” อยู่ใน “ความไม่รู้”

อย่าว่าแต่ น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร เลยที่ไม่รู้ว่า “ชะตากรรม” จะเป็นอย่างไร

คสช.และรัฐบาลอันอยู่ในฐานะ “โจทก์” ก็ไม่รู้

เพราะทุกอย่างล้วนอยู่ภายใต้ “ดุลพินิจ” ของคณะผู้พิพากษาแห่งศาลฎีกาแผนกคดีอาญาของผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมือง

ผลออกมาอย่างไรก็เป็นไปตามนั้น

ไม่ว่าในที่สุด คำวินิจฉัยอันเป็นบทสรุป “ร่วม” จะออกมาในแบบใด นั่นคือ คำตอบสุดท้าย

“ความไม่รู้” จึงทรง “ความหมาย”

 

ถามว่าเหตุใดทางด้านของคสช.และทางด้านของรัฐบาลจึงต้องมี มาตรการออกมาจำนวนมาก

ทั้งผ่าน “กกล.รส.” ทั้ง 4 กองทัพภาค

ทั้งผ่าน ผู้ว่าราชการจังหวัด นายอำเภอ กำนัน ผู้ใหญ่บ้านและผู้บริหารอปท.

ทั่งผ่าน “ตำรวจ” ทั้งในนครบาลและภูธร

คำตอบโดยพื้นฐานก็คือ เพราะ “ความไม่รู้” ว่าสถานการณ์ในวันที่ 25 สิงหาคม จะดำเนินไปอย่างไร

ที่คาดว่าน่าจะมี 3,500 คนเหมือนกับมาจาก “ความรู้”

นั่นก็คือ ความรู้จากที่ประเมินสถานการณ์เมื่อวันที่ 1 สิงหาคม และความรู้จาก “การข่าว” ที่ประมวลมาในแต่ละพื้นที่ถึงขนาดระบุว่า “มีการขยับกันทั้งประเทศ”

แต่เอาเข้าจริงๆก็เป็น “ความรู้” บน “ความไม่รู้”

 

จากรากฐานแห่งการคิดว่า “รู้” ทั้งๆที่อยู่กับสภาพอันเหลื่อมซ้อนยิ่งกับ “ความไม่รู้”นั่นเอง

ก่อให้เกิด “ภาพ” แปลกๆในทางการเมือง

สัมผัสได้จาก “การป้องปราม” อันมาจากสนช.บางคนและการเคลื่อนไหวของสนง.

เข้าไปสู่วังวนแห่ง “ความไม่รู้” หนักยิ่งขึ้นไปอีก

สถานการณ์ก่อนวันที่ 25 สิงหาคม จึงเป็นสถานการณ์แห่ง

“ความไม่รู้” อย่างเสมอภาค

และต่างก็คาดหวังว่า 25 สิงหาคม จะมี “คำตอบ”