เมื่อเห็นพรรคประชาธิปัตย์รุ่นหลัง เมธี ลาบานูน ขึ้นมาในฐานะตัวแทนของ”คนรุ่นใหม่” โดยมี นายภูมิสรรค์ เสนีย์วงศ์ ณ อยุธยา นั่งเรียงอยู่เคียงข้าง

ไม่เพียงแต่นำไปสู่ภาพของ คุณหญิงกัลยา โสภณพนิช ยืนเด่นเป็นสง่าอยู่เท่านั้น

หากแต่ก่อให้เกิดจินตภาพโยงไปยังความคึกคักของ”นิว เด็ม”

เป็นนิว เด็มอันประกอบส่วนจาก นายพริษฐ์ วัชรสินธุ หรือ”ไอติม” ประสานเข้ากับ นายธนัธต์ ธนากิจอำนวย หรือ”ลูกนัท” ผนวกเข้ากับ นายฟูอาดี้ พิศสุวรรณ

ขณะที่ นายภูมิสรรค์ เสนีย์วงศ์ ณ อยุธยา เป็นเด็กสร้างของคุณหญิงกัลยา โสภณพนิช เมธี ลาบานูน ก็มาพร้อมกับความรุ่งเรืองของ นายจุรินทร์ ลักษณวิศิษฎ์

คำถามก็คือ ภาพอันคึกคักสดใสของ”นิว เด็ม”หายไปไหน

อย่าได้แปลกใจหาก นายพริษฐ์ วัชรสินธุ จะกลายเป็นแกนนำ สำคัญในกลุ่ม”รื้อ สร้างรัฐธรรมนูญ”ใหม่

ขณะที่ “ลูกนัท”กลายเป็นนักปราศรัยบนเวที”ราษฎร”

 

ไม่จำเป็นต้องย้อนกลับไปยังยุคแห่ง”ยุวประชาธิปัตย์”อันมี นายสมัคร สุนทรเวช นายมงคล สิมะแสงยาภรณ์ เป็นผู้นำเมื่อครั้ง ม.ร.ว.เสนีย์ ปราโมช ยังเป็นหัวหน้าพรรค

เพียงแต่ภาพแห่ง”นิว เด็ม”ภายใต้การปลุกสร้างของ นายอภิ สิทธิ์ เวชชาชีวะ ก็กลายเป็น”อดีต”อันไกลอย่างยิ่ง

เพราะไม่เพียงแต่พื้นที่ของพรรคประชาธิปัตย์ไม่มีสำหรับ”นิว เด็ม”อย่าง นายพริษฐ์ วัชรสินธุ หาก นายธนัตย์ ธนากิจอำนวย ก็ไม่ อยู่ในความต้องการ

การเปิดกว้างสำหรับ นายภูมิสรรค์ เสนีย์วงศ์ ณ อยุธยา และ เมธี ลาบานูน จึงสะท้อนความพยายามอย่างเต็มเหนี่ยว

ภายใต้บรรยากาศอันคึกคักของ เพนกวิน และน้องรุ้ง

 

ต้องยอมรับว่า คำประกาศเปิดเวทีอย่างกว้างขวางเพื่อขานรับการมาของคนรุ่นใหม่ ไม่ว่าจะดังจากพรรคพลังประชารัฐ ไม่ว่าจะดังจากพรรคประชาธิปัตย์สะท้อนให้เห็นผลสะเทือนทางการเมือง

เป็นการเมืองในแบบ”อนาคตใหม่” ในแบบ “ก้าวไกล”

เมื่อเห็นภาพ นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ เมื่อเห็นภาพ นายปิยบุตร แสงกนกกุล เมื่อเห็นภาพ นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์

ก็อยากให้พรรคพลังประชารัฐ พรรคประชาธิปัตย์ มีบ้าง