ฟาสต์ฟู้ดธุรกิจ

หนุ่มเมืองจันท์ / www.facebook.com/boycitychanFC

 

ชัยชนะเล็กๆ

 

ผมเชื่อในหลักการของการเล่นกีฬา

ก่อนการแข่งขันในสนามจริง เราต้องฝึกซ้อมก่อน

ดังนั้น เมื่อนับอายุแล้วอีกไม่กี่ปีก็ถึงเวลาที่จะเกษียณ

ช่วงนี้เวลาใครถามว่าทำอะไรอยู่

ผมจะตอบแบบเท่ๆ ว่ากำลัง “ซ้อมเกษียณ” ครับ

ช่วงนี้ผมใช้เวลาอยู่กับบ้านเป็นหลัก

ออกจากบ้านเป็นรอง

ถือเป็นการลงสนามซ้อมว่าถึงเวลาเกษียณจริงๆ แล้วจะเป็นอย่างไร

หงุดหงิดงุ่นง่านหรือว่าขี้เกียจอย่างมีความสุข

ตอนนี้ผลสรุปอย่างไม่เป็นทางการ

“ความขี้เกียจ” ชนะครับ

ไม่หงุดหงิดเลย

แต่ไม่ได้อยู่บ้านเฉยๆ นะครับ ยังเขียนต้นฉบับ ยังทำงานอื่นๆ อยู่บ้าง

และตอนนี้กำลังมีภารกิจใหม่ที่ไม่คุ้นเคยอยู่งานหนึ่ง

นั่นคือการทำสวน

ผมมีสวนแปลงหนึ่งอยู่ที่เมืองจันท์ ตกทอดมาจากรุ่นพ่อ

พ่อมีอยู่ประมาณ 60 ไร่ แบ่งพี่น้อง 6 คน เหลือคนละ 10 ไร่

แปลงผมมีทุเรียน มังคุด และขนุน

ทุเรียนก็อายุมากแล้ว ต้นสูงมาก

ไม่ค่อยได้บำรุงเท่าไรจึงได้ผลไม่มาก

ปีนี้พี่ชายมอบภาระการขายทุเรียนมาให้แบบกะทันหัน

ตั้งหลักแทบไม่ทัน

ช่วงนี้เป็นช่วงเริ่มตัดทุเรียน

ราคาดีมาก

“กระดุม” ที่ตามปกติขายราคาค่อนข้างต่ำ

ปีนี้ช่วงต้นฤดูกาลขึ้นไปถึงกิโลละ 200 บาท

สูงกว่า “หมอนทอง” อีก

แล้วค่อยตกลงมาเรื่อยๆ เหลือประมาณ 100 บาท

แต่ถือว่าราคาดีทีเดียว

ปัญหาเรื่องปริมาณทุเรียนในสวนน้อยไม่เท่าไร

รับสภาพได้อยู่แล้ว

แต่ปัญหาใหม่ที่เจอกลับน่าเจ็บใจกว่า

ทุเรียนเจอเจ้ากระถิกเจาะครับ

 

รู้จัก “กระถิก” ไหมครับ

อธิบายง่ายๆ “กระถิก” คือเจ้ากระรอกตัวเล็กๆ

มันชอบแทะทุเรียนมาก

และไม่ใช่แทะทีละพลูกินเนื้อทุเรียนไปเรื่อยๆ จนหมดลูก

แต่เจ้ากระถิกขี้เล่น มันแทะทุเรียนลูกละพลูครับ

แทะลูกนี้ให้เป็นรอยเสร็จ

เปลี่ยนไปแทะลูกใหม่อีก

ตัดลงมาแล้วเจ็บใจ

แต่ละล็อตไม่ต่ำกว่า 10 ลูก

คนสวนถ่ายรูปส่งมา เห็นแล้วทั้งแค้นทั้งขำ

ถ้าเป็นสวนที่ทุเรียนแยะๆ

ตัดล็อตละ 1,000 ลูก

เจอกระถิกเจาะ 10 ลูกก็เฉยๆ

แต่สวนผมตัดครั้งละแค่ 100 ลูก

เจอไป 10 ลูก ก็ 10% แล้ว

เจอเข้าไป 2-3 ครั้ง

เจ็บใจก็เจ็บใจ

อยากหาวิธีเอาชนะเจ้ากระถิก

ตอนแรกผมนึกถึงวิธีการของปกากะญอ

เขาแก้ปัญหาด้วย “ความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่”

ปลูกข้าวดีๆ เจอแมลงลง

เขาแก้ปัญหาด้วยการหาต้นข้าวพันธุ์ใหม่มาปลูกแทรก

ข้าวไม่ดี แต่ต้นสูง

แมลงลงมาเจอต้นสูงก็กินก่อน

พออิ่มก็ไม่ลงมากินข้าวดีๆ ที่ปลูกไว้

ผมถาม “มอส” คนสวนว่า ถ้าเราเอากล้วยหรือผลไม้อื่นไปผูกกับต้นทุเรียนได้ไหม

ให้มันกินกล้วยจนอิ่มจะได้ไม่แทะทุเรียน

“มอส” หัวเราะ บอกว่ากล้วยที่ปลูกไว้ใกล้ทุเรียน มันยังไม่กินเลย

จบข่าว

วิธีนี้ไม่ได้ผล

 

ลองค้น “กูเกิล” ดู

“กูเกิล” มีทุกสิ่ง

เจอวิธีใหม่

เป็นวิธีแก้ปัญหาของชาวสวนภาคใต้

เขารู้จักพฤติกรรมของ “กระถิก” ว่ามันจะปีนลงมาจากกิ่ง มาที่ขั้วทุเรียนแล้วจะแทะตรงพลูที่ใกล้ขั้วเท่านั้น

จะไม่โหนตัวไปกินด้านล่าง

คงกลัวตกเหมือนกัน

อยู่ข้างบนมั่นคงกว่า

ทุเรียนที่เสียหายจะเจอรอยเจาะตรงใกล้ขั้ว

ชาวสวนก็เลยคิดวิธีการแก้ปัญหาแบบง่ายๆ

เอาแผ่นฟิวเจอร์บอร์ดมาตัดเป็นชิ้นประมาณ 1 ฟุต x 1 ฟุต

เจาะรูตรงกลาง กรีดให้เป็นร่องแล้วเสียบที่ขั้วทุเรียน

เจ้ากระถิกปีนลงมาเจอฟิวเจอร์บอร์ดเบาๆ ที่กั้นลูกทุเรียน

มันจะเลี้ยงตัวไม่อยู่

จะปีนลงมาหาลูกทุเรียนไม่ได้

ทุเรียนจึงรอดปลอดภัย

เป็นภูมิปัญญาชาวสวนครับ

เห็นปั๊บ ผมประกาศสงครามกับ “กระถิก” ทันที

บอก “เก่ง” น้องชายให้ซื้อฟิวเจอร์บอร์ดมาเลย

ตัดตามแบบแล้วให้ “มอส” จัดการติดที่ลูกทุเรียนหมอนทองที่อยู่ไม่สูงมาก

2 วันเรียบร้อย

เหมือนใส่ “เกราะ” ป้องกันการโจมตีจากด้านบนเลย

ตอนนี้ก็รอผล

อีกประมาณ 1-2 สัปดาห์ จะถึงคิว “หมอนทอง”

รุ่นแรกน่าจะสุก

เดี๋ยวได้รู้กัน

ผมกะว่าช่วงใกล้ๆ ทุเรียนสุก จะเริ่มต้นด้วยการผูกมิตรกับเจ้ากระถิกน้อยก่อน

จะส่งกล้วย แตงโม ไปบรรณาการก่อน

กิน-ไม่กิน ไม่เป็นไร

…ลองดู

ถือว่าผูกมิตรแล้ว

จากนั้นก็จะดูผลว่าเจ้าฟิวเจอร์บอร์ดจะป้องกันทุเรียนจากเจ้ากระถิกได้หรือไม่

ถ้าได้ผล

ถือว่า “ชนะ”

ปีนี้ทุเรียนได้น้อย มังคุดแทบไม่ติดเลย

ไม่เป็นไร

ขอเอาชนะเจ้ากระถิกได้ก็พอแล้ว

ครับ เราต้องคว้าชัยชนะในสนามเล็กๆ ให้ได้ก่อน

เพราะชัยชนะเล็กๆ จะนำไปสู่ชัยชนะที่ยิ่งใหญ่

ดังนั้น เป้าหมายในปีหน้า

เราต้องเอาชนะ “กระรอก” ให้ได้