ทางรอดอยู่ในครัว
: จานด่วนที่สุด

“ทําไมพี่ต้องทำกับข้าวทุกวัน ไม่เหนื่อยเหรอ” แจงถาม

จะบอกว่าไม่เหนื่อยเลยก็โกหก ทำครัวต้องใช้แรง ต้องเตรียม ต้องหั่น ต้องล้าง ต้องเก็บ ต้องไปตลาด ต้องวางแผน ที่สำคัญต้องลงมือ กินสามมื้อก็ทำวันละสามครั้ง เว้นเสียแต่กินซ้ำเก่ง แกงหม้อเดียวกินไปทั้งสามมื้อ

“อะไรที่ใช้แรงย่อมเหนื่อย แต่อาหารน่ะ เหนื่อยแล้วกินได้ไง ไม่เหนื่อยเปล่า”

“แต่พี่ห่อสบู่ตั้งแต่เช้า และไปทำห้องพักมาอีกสองห้องนะ”

วันนี้ฉันยุ่งแต่เช้า ประสาคนทำงานหลายสิ่งอย่าง แต่อาหารถือเป็นงานชนิดหนึ่ง ซึ่งฉันไม่อาจละเลย

“หาอะไรง่ายๆ ทำ วันไหนเวลาน้อย แรงเหลือน้อย เราก็ทำสิ่งที่ง่ายที่สุด” ฉันบอกเธอ

“เช่น?”

“พี่จำได้ว่ามีขนมจีนเหลืออยู่ในตู้เย็น มีหมูยอ มีปลาทูทอด ดังนั้น ถ้าเราต้มไข่อีกอย่าง เราก็ทำยำขนมจีนได้”

เธอทำท่าคิด

“ใส่น้ำปลาร้านิดหนึ่ง พริกป่นพี่มีติดบ้าน เหยาะน้ำปลาลงไป บีบมะนาว ใส่หมูยอลวก เนื้อปลาทูทอด…”

เธอยกมือขึ้น “โอเค…ซื้อ”

ฉันหัวเราะ “เห็นมั้ย ไม่ได้หมายความว่า เวลาน้อย อาหารจะไม่อร่อย ไม่น่ากิน”

“ยอมแล้วจ้า อยากกินมากจุดนี้”

ฉันส่งผักให้เธอ มีผักชีฝรั่งสำหรับโรยหน้า เรดโอ๊กและใบชะพลูนิดหน่อย “งั้นช่วยพี่ล้างผัก”

ฉันหยิบหม้อใส่น้ำ ตั้งเตา ต้มไข่สองฟอง “ไข่เนียะ เราเอาไว้หั่นเล็กๆ โรยหน้า เสียดายขาดต้นหอม ผักชี แต่มีผักชีฝรั่งก็ยังดี”

ผักชีหรือผักชีฝรั่ง มีความสำคัญต่อยำขนมจีนมาก มันช่วยให้กลิ่นหอมสดชื่น โดยเฉพาะในกรณีที่ใส่น้ำปลาร้ามาก

ฉันมีน้ำปลาร้าต้มอยู่ในตู้เย็น คิดว่าใส่นิดหน่อยพอ ใช้น้ำปลาเพิ่มความเค็ม และตัดด้วยน้ำตาล

“ไม่ต้องไข่ต้มกับผักก็ได้มั้ง” แจงว่า

“ไม่ได้ ต่อให้เรารีบยังไง ด่วนแค่ไหน อาหารก็ควรครบห้าหมู่ ไข่น่ะ เป็นโปรตีนย่อยง่ายที่สุด พี่ชอบกิน”

ฉันใช้ไข่ไก่ โดยต้มจนไข่แดงสุก พักหลัง ฉันกินไข่ต้มทุกวัน ครั้นกินบ่อยๆ ก็รู้สึกว่าไข่ไก่ต้มกินง่ายกว่าไข่เป็ด แถมยังหาซื้อง่ายกว่า

“มันไม่ง่ายเลยโนะ ทำอาหาร แล้วก็ มันแพงกว่าซื้อน่ะ” เธอว่า

ที่เธอพูดนั้นถูก แต่ถูกแค่ครึ่งเดียว เป็นความถูกต้องของคนที่ยังไม่ได้ลงมืออย่างต่อเนื่อง และยังไม่บรรจุการทำอาหารเข้าไปในชีวิตประจำวัน

“เราจะทำอาหารแบบทำๆ หยุดๆ ถ้าเราคิดว่ามันเป็นความสนุก เป็นกิจกรรมพิเศษ หรือเป็นรสนิยม อาหารจะดูยาก และไม่ประหยัดนัก แต่ถ้าเราคิดว่ามันเป็นงาน เราจะทำอย่างสม่ำเสมอ ตอนนั้นละ การทำอาหารจะไม่ยาก และเราจะเห็นตัวเลขอย่างชัดเจนว่าถูกกว่าซื้อสำเร็จรูป”

“โห…” เธอเสียงดัง “งานพี่เยอะแล้วนะ ยังจะเอาอาหารเป็นงานอีกเหรอ”

ฉันพยักหน้าหนักแน่น

เป็นทั้งความจำเป็น และเป็นทั้งชีวิตที่ดี ฉันจึงถือการครัวเป็นงานที่ต้องรับผิดชอบ ฉันต้องทำอาหารกินเองมากกว่าซื้อ ต้องบริหารวัตถุดิบให้ดี และจัดสรรเวลาอย่างเหมาะสม

“อาจเพราะพี่ยังไม่รวยก็ได้นะ” ฉันหัวเราะแก้เก้อ “ทำอาหารเองช่วยให้พี่ประหยัด ถ้าพี่ซื้อกินมากกว่าทำ รายจ่ายแต่ละสัปดาห์จะพุ่งขึ้นสูงมาก”

เธอยิ้มอย่างเข้าใจ

“อาจเพราะพี่ยังไม่อ้วน เวลากินนอกบ้าน พี่กินได้น้อยกว่าทำเอง พี่อยากเพิ่มน้ำหนัก”

เธอเบ้ปาก “เกลียด”

“และข้อสุดท้าย เพราะคนรักของพี่ชอบอาหารฝีมือพี่”

“โอย” แจงเสียงดัง “เกลียดนักขึ้นอีก”

แกะไข่ต้ม หั่นเป็นชิ้นเล็กๆ ใส่ถ้วยรอ ซอยใบผักชีฝรั่งให้ละเอียด ซอยหอมแดงด้วย ใส่จานรอไว้

หยิบชามใหญ่ออกมา ใส่น้ำปลาร้า น้ำปลา น้ำตาลปลายช้อน และพริกคั่ว คนให้เข้ากัน

ใส่เส้นขนมจีน เนื้อปลาทูทอด (แกะเป็นชิ้นเล็ก) หมูยอหั่น หัวหอม บีบมะนาว คลุกอย่างเบามือ

ตักใส่จาน โรยผักชีฝรั่งกับไข่ต้ม และน้ำพริกคั่วทราย

วางจานตรงหน้าแจง

เธอกินแล้วก็ชมไม่หยุดปาก

อร่อยมาก… อร่อยเพราะอะไรเนียะ… อร่อยเหลือเชื่อ…

ยำขนมจีนนั้นง่ายมาก เคล็ดลับก็คือ ขนมจีนต้องดี น้ำปลาร้าต้องดี น้ำปลาก็ต้องดี พริกแห้งป่นควรคั่วเอง และสุดท้าย น้ำมะนาวควรมาจากมะนาวแป้นเพื่อดับกลิ่นปลาร้าได้

ฉันลองตักกิน อร่อยจริงๆ นั่นละ ถ้ามีต้นหอมกับผักชีจะสมบูรณ์แบบเลย

เห็นเธอกินเอาๆ ฉันก็ชื่นใจ ถือเป็นรางวัลของแม่ครัว

สะกิดแขนเธอ “เห็นมะ ไม่ต้องออกไปซื้อ เร็วด้วย กว่าจะถึงร้าน กว่าจะได้ที่จอดรถ ไหนจะต้องรอเค้าทำอีก”

“จริง แจงว่าเมื่อกี้พี่ใช้เวลาไม่ถึง 15 นาทีนะ เร็วมาก”

แน่นอนสิ นี่ถ้าไม่เสียเวลาตอบคำถามเธอละก็ ยำขนมจีนจะใช้เวลาไม่ถึงสิบนาที ถือเป็นจานด่วนที่สุดเลยละ