เราค้นพบร้านกาแฟใกล้บ้าน ชูครีมอร่อย ลาเต้ร้อนอร่อย อเมริกาโน่เย็นก็อร่อย และที่สุดของที่สุด คือมีลมโชยตลอดเวลา ถ้านั่งโต๊ะด้านนอก จะได้รับลมเต็มเม็ดเต็มเหนี่ยว

สำหรับเรา จุดเด่นของร้านคือลม เขาไม่ชอบกินขนม และมักรู้สึกว่าการซื้อกาแฟดื่มแพงไป แต่ทุกครั้งที่ฉันชวนมาร้านนี้ เขาไม่เคยขัด

กาแฟคนละแก้ว หนังสือคนละเล่ม หรือไม่ก็นั่งคุยกัน สั่งชูครีมมาชิ้นเดียวเราแบ่งกันกินก็แทบไม่หมด

เราคือคนที่เกิดมาเพื่อจะผอมอย่างแท้จริง กินขนมได้แค่นี้ ฉันบอกเขา ในวันที่เราเกี่ยงกันกินชูครีมคำสุดท้าย

ต่างหัวเราะคิกคัก

เสียงหัวเราะมีค่าเหลือแสน หาซื้อไม่ได้ พยายามทำก็ไม่ใช่ เสียงหัวเราะที่สอดประสานกันของเรา คือกำลังใจที่ดีที่สุดของฉัน

 

เราจึงกลับไปที่ร้านเดิมอีกครั้ง ในวันเสาร์ที่ผ่านมา ฉันเห็นว่าเขาขายอาหารเช้าด้วย เป็นอาหารเช้าที่ขายทั้งวัน ขนมปังทำเอง รสติดหวานนิดหน่อย เราพอรับได้

เมื่อเทียบกับสายลมแล้วละก็ เรารับได้ทั้งนั้นล่ะ

วันเสาร์ตอนเช้าแทบไม่มีที่จอดรถ ไม่คิดว่าร้านที่อยู่ในซอยลึกจะมีคนมากินมื้อเช้าเนืองแน่น ชะลอรถ กวาดสายตาผ่านๆ เห็นคนเต็มร้าน อาจมีที่ว่างสำหรับสองคน แต่เราไม่ชอบคนเยอะ ต่างเห็นพ้องกันว่า ค่อยมาวันหลัง

วันหลังของเราคือวันจันทร์ เราติดใจสายลม บ้านของเรามีต้นไม้ใหญ่ แต่ไม่มีลมโชย เพราะอยู่ในชุมชน

การจะได้มาซึ่งลม หมายถึงโดยรอบต้องเป็นที่โล่ง ถ้าเมื่อไรที่ดินผืนข้างๆ ถูกซื้อ และสร้างบ้าน ลมก็เปลี่ยนทิศได้เหมือนกัน

ฉันสั่งไข่ดาวน้ำ เบคอนกรอบ และขนมปัง มีสลัดข้างจานมานิดหน่อย อืม…ไข่ดาวน้ำแทบไม่เหลือไข่ขาวเลย ขนมปังก้อนใหญ่ อุ่นในเตาอบมาร้อนๆ น่ากิน ฉันกินขนมปัง เบคอน และสลัดข้างจาน แค่นี้ก็อิ่ม ปล่อยไข่ดาวน้ำที่น่าสงสารไว้อย่างนั้นล่ะ

เขาสั่ง BLT แซนด์วิช ซึ่งมันไม่ได้ซับซ้อนอะไร แต่มันไม่เหมาะกับขนมปังที่หั่นเป็นก้อนสามเหลี่ยมแบบนี้ ควรใช้มะเขือเทศเนื้อหรือมะเขือเทศท้อ ไม่ใช่มะเขือเทศราชินี อา…ไร้ผักใบเขียว แต่มีต้นอ่อนทานตะวัน

เขาไม่บ่น เพราะตัดสินใจสั่งเอง แต่เห็นรอยยิ้มแห้งๆ กับการส่ายหัวของเขา ฉันก็รู้

“อีกสองสามวันทำให้กิน” ฉันบอก

“มะเขือเทศน้อยไปมาก และไม่ชอบต้นอ่อนทานตะวันนี่เลย ทำไมชอบใส่กันจัง” เขาว่า

สลัดในจานของฉันก็มีต้นอ่อนทานตะวันและมะเขือเทศราชินี ดูเหมือนจะเป็นผักยอดฮิต คนส่วนใหญ่คงชอบ ผิดที่เราเอง ดังนั้น เราต้องทำกินเอง

แล้วคนมากเรื่องแต่เงินน้อยอย่างเรา ก็ต้องจบลงที่ครัวของเรา ด้วยมือของเรา

 

BLT หมายถึง bacon lettuce และ tomoto

เบคอน ผักกาดหอม หรือถ้าไม่มี ใช้ผักใบเขียวที่ดูแล้วทดแทนผักกาดหอมได้ และมะเขือเทศ

BLT เป็นแซนด์วิชที่มีผักเยอะ เขาจึงชอบมาก แถมยังขอให้ฉันเพิ่มหอมหัวใหญ่ด้วย

ใช้ขนมปังชนิดใดก็ได้ แล้วแต่ชอบ แต่ควรเป็นแผ่น ไม่ใช่เป็นก้อน จะปิ้งหรือไม่ปิ้ง ก็แล้วแต่ชอบเช่นกัน

ฉันเลือกขนมปังขาวเนื้อแน่นๆ หนักๆ จากร้านบ้านชีวิตใหม่ น่าจะเป็นขนมปังที่ถูกปากที่สุดในเชียงราย จริงๆ แล้ว เขาทำบาเกต์กับโฮลวีตด้วย โฮลวีตมีประโยชน์ แต่มีความหวานเล็กน้อย เราจึงเลือกขนมปังขาว

ซื้อมาสไลด์เอง เพราะถ้ากินแบบปิ้ง สไลด์หนาหน่อยดีกว่า ขนมปังแผ่นบางๆ เมื่อผ่านเครื่องปิ้ง จะกรอบไปทั้งแผ่น ไม่รู้สึกถึงเนื้อขนมปังเลย

BLT ควรใช้ขนมปังสองแผ่นประกบกัน แต่เพราะอยากกินแป้งน้อยลง ฉันเลยใช้ขนมปังแผ่นเดียว ทำเป็นแซนด์วิชเปิดหน้า

ใช้มะเขือเทศเนื้อหั่นเป็นแว่น ผักกาดหอมมีรสขม ฉันใช้ฟิลเลย์ที่กรอบอร่อยแทน แน่นอน-เพิ่มหอมหัวใหญ่เล็กน้อย-ตามใจเขา

 

ระหว่างที่เตรียมผัก ฉันตั้งกระทะเทฟลอน ใส่น้ำมันแค่พอเคลือบผิว วางเบคอนลงไปให้เต็ม เปิดไฟอ่อนทิ้งไว้ นานๆ ค่อยไปพลิกสักที กับเบคอน เราก็เลือกได้ ว่าจะเอาแค่พอสุก (เหลือมันเยอะ) กรอบนิดหน่อย (เหลือไขมันไม่มาก) หรือกรอบมาก (แทบไม่เหลือไขมัน)

ฉันเลือกแบบกลางๆ เพราะเบคอนที่เราใช้มีไขมันค่อนข้างน้อย ปริมาณเบคอนต้องมากพอ ไม่อย่างนั้นจะเหมือนเรากินขนมปังกับผัก

เมื่อได้เบคอนแล้ว ฉันเอาขนมปังลงเครื่องปิ้ง หั่นหนาราวครึ่งนิ้ว (แบบเกินๆ) ปิ้งให้ร้อน โดยให้ข้างนอกกรอบเล็กน้อย แต่เนื้อขนมปังข้างในยังเหมือนเดิม ทาเนยให้ทั่วแผ่น ทางมายองเนสบางๆ ตบท้ายด้วยมัสตาร์ด

บางครั้งฉันทาแค่เนย บางครั้งก็ใช้แต่ขนมปัง ขึ้นอยู่กับว่าในตู้เย็นมีอะไรบ้าง

วางผักใบเขียวลงไป ตามด้วยมะเขือเทศ เรียงเบคอนให้แน่น ข้างบนสุดคือหอมหัวใหญ่

กรณีใช้ขนมปังสองแผ่น ก็วางขนมปังทาเนยกับมายองเนสทับลงไป

ต้องยอมรับว่าการกิน BLT แซนด์วิชนั้น เราจะกินแบบสวยๆ ยากสักหน่อย ใช้มือเหมาะที่สุด หรือไม่ ก็กินแบบแยกส่วน

เสิร์ฟในจานสโตนแวร์ บนเทอเรส อืม…บ้านเราแสงสวย ต้นไม้เยอะ แซนด์วิชอร่อย ขาดก็แต่ลม-ฉันคิด

เขายกพัดลมออกมาสองตัว ตั้งห่างกัน “ลมมาแล้ว”

ฉันหัวเราะ แค่คิด ไม่ได้พูดออกมา เขารู้ได้ยังไง

ลมจากพัดลม ไม่เหมือนลมธรรมชาติ แต่ก็นั่นล่ะ BLT แซนด์วิชอร่อยๆ ย่อมทดแทนได้ทุกสิ่ง