กวีกระวาด

ไพบูลย์ วงษ์เทศ

 

สามย่าน

 

ถึงสามย่านสานย่ามสะพายย่อง

ยังพอเดินเหินได้คล่องไม่ต้องป่าย

ไม่ต้องปีนเหงื่อเปียกตะเกียกตะกาย

ไม่ต้องแหวกแหกค่ายมฤตยู

ถิ่นสถานการศึกษาสโมสร

โจ๊กขจรขจายฝีมือมีอยู่

ไม่ฟาดโจ๊กแต่ฟัดข้าวผัดปู

แข็งเปล่าแก้วแต้วรู้ตู่หัวเราะ

ทุกที่ร้านตัดคำงามขำเอ๋ย

เหลาไม่งอกเปื่อยเลยเอร็ดเหาะ

เหมือนขาโจ๋โต๋เต๋เก๋ไพเราะ

เหมือนเอ๊าะๆ เจ้าประจำธรรมดา

ธรรมโด่โอ.เค.ยี่เกใหม่

ยี่หุบใยยี่สารลานตากหญ้า

ภาษภาษิตนิตยภัตเป็นอัตรา

สมัยเปลี่ยนภาษาย่อมปรับปรน

ประยุกต์ใช้ไหลรื่นมะยงชิด

มะเหมี่ยวมิตรมามาอาม่าหม่น

เมกมันนี่พริตตี้ขลุกขลักซุกซน

โคโยตี้ขยี้ตนไปจนโต

ทุกถิ่นย่านเยือนยลถนนตัด

ควรยืนหยัดหรือนั่งหยอดสอดสายโซ่

บางคณฑีคนฝั่งธนขวดคนโท

พอเริ่มโม้ก็ว่าเขลาแล้วเกาคาง

เกาจนถึงสามย่านสะพายย่าม

เสียวสามง่ามอลึ่งฉึ่งอล่างฉ่าง

ย่านที่สองย่านที่สามแค่ถามทาง

ทางสี่ย่างสามย่านสราญยล! •