การ์ตูนที่รัก

นายแพทย์ประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์

 

ทุ่งวอเตอร์ชิพของบีบีซีและเน็ตฟลิกซ์

 

แม้ว่าจะยังรุนแรงแต่ก็น้อยกว่าครั้งเป็นหนังแผ่นเซลสองมิติเมื่อปี 1978 ตอนท้ายของหนังมีฉากที่กระต่ายตบกันดุเดือดถึงเลือดถึงเนื้อพอกัน

เรื่องที่จะพูดกันวันนี้เป็นหนังซีจีทีวีซีรีส์ความยาว 4 ตอนจบ ความยาวประมาณตอนละเกือบ 1 ชั่วโมง เทคโนโลยีการสร้างถือว่ายอดเยี่ยมมาก กระต่ายหลายตัว เสียงหลายเสียง ดูเผินๆ คือกระต่ายวันยังค่ำไม่รู้ว่าตัวไหนเป็นตัวไหน แต่ด้วยบทสนทนา ร่วมกับขนาดและการตัดแต่งเส้นขนบางส่วนช่วยให้แยกได้ไม่ยากนักว่าตัวไหนเป็นตัวไหนทั้งที่สีน้ำตาลเหมือนกันหมดทุกตัว

กำกับฯ โดย Noam Murro จากนวนิยาย Watership Down ปี 1972 ของ Richard Adams ดัดแปลงโดย Tom Bidwell ให้เสียงโดย เจมส์ แม็กอาวอย เบน คิงสลีย์ และโรซามุนด์ ไพก์ ลองตั้งใจฟังว่าใครให้เสียงตัวไหนก็จะสนุกไปอีกแบบ

 

หนังเดินเรื่องตามหนังสือพอสมควร เริ่มเรื่องเมื่อฟีเวอร์มีนิมิตว่าโพรงกระต่ายกำลังจะถึงกาลวิบัติ ฮาเซล (เจมส์ แมกอาวอย) พี่ชายของฟีเวอร์ซึ่งมีภาวะเป็นผู้นำ เขาเชื่อสิ่งที่น้องชายพูดเสมอมาแม้ว่าออกจะลำบากใจที่ไม่เคยมีหลักฐานสนับสนุน เขาพาน้องชายไปพบหัวหน้าแต่ถูกขับออกมาอย่างไม่ไยดี

ฮาเซลจึงพาพรรคพวกส่วนหนึ่งที่เชื่อเขาและฟีเวอร์ออกเดินทางโดยมีฮอลลี่และฝูงกระต่ายตามล่า ฮาเซลมีบิ๊กวิก กระต่ายตัวใหญ่ที่ทำงานเป็นหน่วยรักษาความปลอดภัยของโพรงกระต่ายเข้าเป็นพรรคพวกด้วย บิ๊กวิกเป็นตัวละครห่ามๆ ดุร้าย มุทะลุ มีสีสันช่วยเหลือตัวหนังเอาไว้ได้มาก ช่วงแรกของหนังหนักไปที่การไล่ล่านี้ ดูสนุกดี

ฮาเซลและพรรคพวกเดินทางมาพบฝูงกระต่ายที่ถูกขังในกรงของชาวไร่ อีกทั้งได้ยินเรื่องราวของค่ายกักกันกระต่ายเอฟราฟาน ไม่นานฮอลลี่ก็ติดตามมาในสภาพสะบักสะบอมเพื่อบอกว่าโพรงกระต่ายของพวกเราถูกทำลายแล้ว รถตักดินและรถไถทำลายและสังหารฝูงกระต่ายไปสิ้น บางฉากน่ากลัวนิดหน่อย ฉากนี้ชวนให้ระลึกได้ว่าทุกครั้งที่เห็นรถตักดินทำงานที่แท้เราทำลายและฆ่าสัตว์ใต้ดินไปมากเท่าไร

ย้อนกลับไปตอนต้นของหนัง เมื่อพระผู้เป็นเจ้าของกระต่าย “ฟริธ” พบว่ากระต่ายออกลูกออกหลานมากไปแล้ว จึงส่งนักล่าจำนวนหนึ่งมาจัดการ นกฮูก หมาจิ้งจอก ฯลฯ กระต่ายตัดพ้อฟริธ ฟริธจึงมอบพลังสามอย่างให้แก่กระต่าย จมูกที่ได้กลิ่นรวดเร็ว หูที่ได้ยินเสียงจากที่ไกล และเท้าที่วิ่งเร็วที่สุด ลองได้แบบนี้ศัตรูเป็นได้เหนื่อยแน่

แต่ถ้าศัตรูเป็นกระต่ายด้วยกันเล่า? นั่นแหละปัญหาของพระผู้เป็นเจ้า

ฮอลลี่และกระต่ายสองตัว แบล๊กเบอร์รี่กับบลูเบลล์ ออกเดินทางไปดูลาดเลาที่ค่ายกักกันเอฟราฟาน แต่ถูกจับตัวได้ พวกเขาพบกับผู้นำค่ายคือนายพลวูนด์เวิร์ท (เบน คิงสลีย์) กระต่ายตาเดียวตัวใหญ่ยักษ์ที่มีแผลเป็นเต็มตัวซึ่งสั่งเอาทั้งหมดไปขัง ค่ายกักกันนี้มีสภาพเหมือนฮาเร็มอีกด้วย

ข้างฮาเซล ฟีเวอร์ และบิ๊กวิกไปช่วยเหลือพวกกระต่ายที่ถูกขังในไร่ ตอนแรกกระต่ายถูกขังในโรงนาแต่พอถึงวันปฏิบัติการกรงกระต่ายถูกเอาไปไว้ในบ้านของชาวไร่ ปฏิบัติการจึงยุ่งยากมากขึ้นและถึงแม้พวกเขาจะช่วยเหลือฝูงกระต่ายในไร่ออกไปได้แต่ฮาเซลก็ถูกยิงเข้าที่ขา

ตอนที่สองนี้ไม่อ้อมค้อมที่จะพูดว่าฝูงกระต่ายจำเป็นต้องมีตัวเมีย เหตุเพราะตัวผู้ขุดดินไม่เป็น ตัวเมียกลุ่มหนึ่งนำโดยไฮเซนเลย์อยู่ที่เอฟฟราฟาน อีกกลุ่มหนึ่งนำโดยโคลเวอร์อยู่ที่ไร่ ในขณะที่ฝูงของฮาเซลไม่มีตัวเมียเลยแม้แต่ตัวเดียว ปฏิบัติการสองทิศทางจึงเป็นไปเพื่อความอยู่รอดของเผ่าพันธุ์โดยแท้ แม้ว่าออกจะหมิ่นเหม่เหยียดเพศอยู่กลายๆ แต่ฟริธคงไม่ว่าอะไรกระมัง

เมื่อฮาเซลถูกยิงปางตาย นางกระต่ายดำลึกลับ (โรซามุนด์ ไพก์) ปรากฏตัวเพื่อบอกว่าเขายังมีภารกิจ เขาจะไม่เป็นอะไร ที่แท้พวกตัวเมียก็มีเทพี

กระต่ายที่เอฟฟราฟานจับตัวโคลเวอร์ไปได้ ฮาเซลส่งบิ๊กวิกไปสืบความ บิ๊กวิกแฝงตัวเป็นทหารของนายพลวูนด์เวิร์ท ถึงตอนนี้ฝูงกระต่ายของฮาเซลมีนกตัวหนึ่งเป็นพันธมิตร ทั้งหมดนัดหมายกันจะช่วยเหลือพวกกระต่ายสาวในฮาเร็มออกมา จะเห็นว่าหนังยังคงเดินเรื่องผ่านประเด็นทางเพศด้วยความแนบเนียน มีเรื่องราวมากมายเข้ามาคั่นจังหวะจนคนดูลืมไปเลยว่าเรื่องทั้งหมดคือการแย่งชิงตัวเมีย ไม่ใช่การแย่งชิงที่ทำกินสักหน่อย

ฮอลลี่ในสถานะเชลยผูกสัมพันธ์กับไฮเซนเลย์ ขณะเดียวกันเหตุการณ์พลิกผันเจ้านกขี้โวยวายไม่มาตามนัด แผนแหกค่ายนรกเอฟฟราฟานจึงล้มเหลวไม่เป็นท่าในครั้งที่หนึ่ง นายพลวูนด์เวิร์ทสั่งบิ๊กวิกประหารไฮเซนเลย์ข้อหาทรยศ นายพลวูนด์เวิร์ธเหลือทนกับฮาเซลแล้ว ถึงเวลายกทัพไปล้างบางพวกกระต่ายพเนจรให้สิ้น

เกือบๆ เหมือนหนังเคาบอย เจ้าพ่อมาบุกป่าฝ่าดงสร้างเมืองด้วยความยากลำบากก่อน จู่ๆ กระต่ายเมื่อวานซืนมาถึงคิดจะแบ่งปันทรัพยากรไป ที่สำคัญกว่าทรัพยากรก็คืออำนาจ ความเป็นผู้นำกลุ่ม และโดยเฉพาะอย่างยิ่งความเป็นชาย

แม้ว่าหนังฉบับบีบีซีและเน็ตฟลิกซ์นี้จะเป็นที่ชื่นชอบและชื่นชมของคนดูที่บ้านกับสื่อบันเทิงเป็นส่วนใหญ่ แต่สื่อซีเรียสอย่างการ์เดี้ยน อินดิเพนเดนต์ ไทมส์ และนิวยอร์กไทมส์ ไม่ปลื้มเท่าไรนัก น่าจะเป็นดังที่ผู้เขียนคอลัมน์นี้รู้สึกว่าประเด็นหลักๆ และหนักๆ ถูกลดทอนหรือกลบเกลื่อนไปมาก

อ้ะ ไม่เป็นไร ดูสนุกคือใช้ได้ ที่แน่ๆ เทคโนโลยีสร้างภาพสุดยอดมากจริงๆ •

 

Watership Down