ในขณะที่ผมหูของผมกำลังแห้งเฉา เพราะขาดเพลงแนวที่พิศมัยมาหล่อเลี้ยง เพราะเพลงสไตล์ที่ผมชอบนั้นเป็นแนวดนตรียุค 70’s ที่มีเครื่องเป่าเคล้าคลอ ปัจจุบันเขาไม่ค่อยทำกันแล้ว ( จนบางทีก็ต้องแอบไปผลิตเพลงไว้ฟังเองอยู่บ่อยๆ ) วันหนึ่งก็เหมือนถูกหวยทางหู หรือถ้าเล่าให้เข้ากับที่เกริ่นมา ก็เหมือนได้รับน้ำบริสุทธิ์ผสมปุ๋ยทางดนตรี มาทำให้หูของผมเบ่งบานสดใสได้อีกครั้ง

ทั้งหมดทั้งมวลเกิดจากที่ผมได้บังเอิญค้นพบวงดนตรีที่ในอเมริกาเองก็ไม่ได้เป็นที่รู้จัก เพราะยังอยู่ในระดับวงท้องถิ่น และสมาชิกส่วนใหญ่ในวงยังเรียนอยู่ในระดับมหาวิทยาลัย เพิ่งมีผลงานออกมาได้ราว 2 ปีกว่าๆ นี้เอง และเพิ่งจะได้ฤกษ์ออกอัลบั้มแรกไม่นานมานี้

วงๆ นี้คือ Reliably Bad แม้ชื่อวงไม่น่าไว้วางใจ แต่เพลงของวงนี้ไว้ใจได้เลยว่า “สะเด่า” แน่ๆ ซึ่งเมื่อผมใช้คำนี้กับดนตรีไหน นั่นแปลว่าเพลงมีความจี๊ดจ๊าด มีท่วงทำนองที่ฟังเพราะ ในขณะเดียวกันร่างกายยังจะขยับตามเมื่อได้ฟัง และที่สำคัญนี่คือวงที่มีสมาชิกถึง 8 คน เหมือนกับวงดนตรี funk ในอดีตที่สมาชิกเยอะๆ เพราะเขามาพร้อมเครื่องเป่าสามชิ้น คีย์บอร์ด กีตาร์ เบส กลอง และนักร้อง ดนตรีแบบนี้เรียกว่าถ้าเป็นอาหารก็จานพิเศษใส่ไข่ครับ

ก่อนจะเล่าเกี่ยวกับเพลงของเขา ขอเล่าที่มาของวงคร่าวๆ Reliably Bad ถือกำเนิดมาจากกลุ่มนักศึกษามหาวิทยาลัย University of North Carolina Greensboro ที่เป็นนักศึกษาวิชาดนตรีทั้งหมด

สมาชิกของวงประกอบด้วย 1 สาว Jess Schneider ร้องและเขียนเพลงและ 7 หนุ่ม Zac Covington ( กลอง ) Matt Laird ( เบส ) Colin Moser ( คีย์บอร์ด/กีตาร์ ) Chris Sisco ( ทรัมเป็ต ) Charlie Sothcott ( ทรอมโบน ) Jimmy Washington ( กีตาร์ ) โดยมีนักร้องและมือเบสเรียนดนตรีเอกคลาสสิค และสมาชิกที่เหลือเอกแจ๊ส โดยทั้งหมดชื่นชอบแนวเพลงสไตล์ Funk/Soul เป็นอย่างมาก จนมารวมกันเป็นวงดนตรีวงนี้

แรกเริ่มเดิมทีพวกเขาก่อตั้งวงขึ้นมา เพื่อรับจ้างเล่น cover เพลงแนว Funk/Soul ของศิลปินอย่าง Earth Wind Fire, Stevie Wonder และ Michael Jackson ตามงานปาร์ตี้ตามบ้าน ซึ่งเป็นกิจกรรมยอดฮิตในมวลหมู่นักศึกษา และเริ่มได้รับความนิยมขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดพวกเขาก็คิดว่าน่าจะมีเพลงของวงเองที่คนได้ยินแล้วอยากขยับตามเพิ่มมาด้วย นั่นคือจุดที่พวกเขาผันตัวจากวงที่เล่นแต่เพลงคนอื่น เป็นวงที่เริ่มสร้างผลงานออริจินัลของตัวเอง

เนื่องจากวง Reliably Bad ได้เล่นเพลง Funk Neo-Soul และ R&B จากยุค 70-80’s มามากมาย เมื่อมาทำเพลงเอง พวกเขาได้นำกลิ่นอายของเพลงเรทโทรเท่ๆ มาผสมผสานกับความทันสมัย และมุมมองของนักดนตรี Jazz ผสม Classical รุ่นใหม่ ออกมาเป็นเพลงที่ทันสมัย มีสีสันของความสดใหม่ ในขณะที่กลิ่นจางๆ ของความดั้งเดิมก็อบอวลอยู่รอบๆ จัดเป็นงานเพลงที่ให้รสชาดอร่อยหูจริงๆ ครับ

สำหรับอัลบั้ม Space Girl แค่ได้ยินชื่อผมที่เป็นคนที่ชื่นชอบ Jamiroquai ที่เคยมีเพลง Space Cowboy เมื่อ 20 กว่าปีก่อนออกมา ก็เกิดความสนใจ ตั้งแต่ยังไม่ได้ฟัง และมั่นใจว่าต้องออกมาดีงามไปในทางเดียวกันแน่ๆ

เพลงแรกของอัลบั้มชื่อเดียวกับอัลบั้มว่า Space Girl เป็นเพลงที่แค่เริ่มมาด้วยเสียงกีตาร์ Funk สับคอร์ดออกมาเดี่ยวๆ หูก็เปิดอ้า ตามด้วยเสียงเครื่องเป่ากระชับจับใจ ต่อด้วยเครื่องสาย string quartet หวานๆ ที่ไม่ได้มาจากการสังเคราะห์ คลุกเคล้าออกมาเป็นการอินโทรที่ไม่ได้รวดเร็ว แต่สวยงามจนขนลุกอยากฟังต่อทันที
เพลงนี้พวกเขาเรียบเรียงมาโชว์วิทยายุทธทางดนตรีอย่างแท้จริง ดนตรีมีท่อนหักมุมวางไว้ตลอดเพลงสลับไปมา โดยคนฟังก็ไม่สะดุด แต่จะลื่นไหลรื่นเริงไปกับจังหวะต่างๆ ที่เรียบเรียงดนตรีกันมาได้อย่างเนียนหู แถมยังมีการนำเสียง glockenspiel มาแอบผสมให้กรุ๊งกริ๊งได้ลงตัวดีแท้

นี่ยังไม่ทันได้ฟังเนื้อร้อง ถ้าผมได้ยินเพลงนี้ที่ร้านขายซีดีสมัยก่อน แค่เพลงแรกผมก็เปิดกระเป๋าตังค์ควักเงินให้ แล้วเอาแผ่นกลับไปฟังบ้านต่อแน่ๆ แต่วงนี้เขาไม่ออกซีดี ทว่าเขาเปิดตัวอัลบั้มด้วยแผ่นเสียงครับ และแผ่นเสียงก็จำหน่ายหมดไปเรียบร้อย กลายเป็นของหายากในเวลาอันสั้น ที่แม้เราจะหาฟังเพลงของ Reliably Bad ได้ง่ายๆ ใน streaming แต่ใครๆ ที่ชื่นชอบวงนี้ ก็ยังอยากมีแผ่นเสียงของเขาไว้สักชุด ผมเองก็เช่นกัน สักวันถ้าโชคดี ผมคงจะได้ครอบครองมัน

ปล. ลองไปชมคลิปตอนบันทึกเสียงอัลบั้ม Space Girl ของพวกเขาใน YouTube นะครับ ถ้าชอบแนวนี้ คุณต้องดีใจเหมือนผมที่ได้ชม 🙂