กวีกระวาด/สุประวัติ ใจสมุทร

เผื่อได้ทาง

อยากยืนอย่างยืดอก…ยกใบหน้า

จ้องมองตาใครใคร…ได้เต็มนั่น

ชีวิตมีความหมาย…ฉายชีวัน

เพิ่มมิ่งขวัญผ่านคืน…ชื่นชีวี

พูดสิ่งใดในสิทธิ์ที่คิดถึง

อาจลึกซึ้ง งดงามตามวิถี

หรือธรรมดาสามัญบรรดามี

ยังเป็นศรีเป็นศักดิ์เป็นหลักมวล

ใช่ยอมอยู่อย่างยาก ลำบากยิ่ง

ท้องก็กิ่วตัวก็กริ่งทุกสิ่งถ้วน

หวาดผวาอาภัพอับจนล้วน

สติด้วนสมองด้านสถานเดียว

ทรมานมานานมากยากและหมอง

สายตาสองนิ้วทั้งสิบยังหวาดเสียว

จะรอดจน หายเจ็บใจเหน็บเจียว

หรือยังเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่นานเกิน

นิ้วทั้งสิบสายตาสองจ้องทางสาย

ยังขุ่นข้องทุกเครือข่ายให้ขัดเขิน

ยังดุ่มด้นถนนดี…ไม่มีเดิน

ยังบังเอิญคนบังอาจมากราดอำ

อยากยืนอย่างยืดอก…ยกใบหน้า

แต่ชะตามาตระหนกจนตกต่ำ

จึงจำรออีกรอบก่อนเริงรำ

จบคำถาม-ตอบสุดท้ายเผื่อได้ทาง