กลุ่มแคร์ วอน “สิทธิประกันตัว” เพนกวิน และแกนนำราษฎร ยกมาตรการในรัฐธรรมนูญประกอบ หยุดตราบาปแห่งยุคสมัย รักษาศรัทธาแห่งความยุติธรรม

วันที่ 29 เมษายน 2564 CARE คิด เคลื่อน ไทย ออกแถลงการณ์เรียกร้อง ยื่นข้อเสนอเดียว กรณีแกนนำราษฎร เพนกวิน รุ้ง ถึงผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง ให้สิทธิประกันตัวผู้ต้องหา ก่อนที่จะสายเกินไป กลายเป็น “ตราบาปแห่งยุคสมัย” โดยระบุว่า จงรักษาศรัทธาแห่งความยุติธรรม

เป็นเวลา 45 วันแล้ว ที่เพนกวิน “พริษฐ์ ชิวารักษ์” เด็กหนุ่มวัย 23 ปี อดอาหารประท้วงในเรือนจำ เพื่อเรียกร้องสิทธิในการประกันตัวออกมาสู้คดีที่ถูกกล่าวหา และเช่นเดียวกัน เป็นเวลา 31 วัน สำหรับ “รุ้ง ปนัสยา สิทธิจิรวัฒนกุล” สาวน้อยวัย 22 ปี ที่กำลังทำในสิ่งเดียวกัน และเป็นเวลากว่าหลายวัน ที่ “นักโทษทางความคิด” ยังคงถูกคุมขัง และไม่สามารถออกมาสู้คดี เพื่อพิสูจน์ความถูกผิดหรือไม่ของพวกเขาเองได้

“…ในคดีอาญา ให้สันนิษฐานไว้ก่อนว่าผู้ต้องหาหรือจำเลยไม่มีความผิด และก่อนมีคำพิพากษาอันถึงที่สุดแสดงว่าบุคคลใดได้กระทำความผิด จะปฏิบัติต่อบุคคลนั้นเสมือนเป็นผู้กระทำความผิดมิได้ การควบคุมหรือคุมขังผู้ต้องหา หรือ จำเลยให้กระทำได้เพียงเท่าที่จำเป็น เพื่อป้องกันมิให้มีการหลบหนี…” นี่คือบางวรรคตอนที่ถูกเขียนไว้ในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย ฉบับปีพุทธศักราช 2560 มาตรา 29

หากเรามองย้อนใน “ข้อเท็จจริง” ที่ปรากฎแล้วนั้น พวกเขาไม่สามารถมีพฤติการณ์หลบหนีได้อีกแล้ว ด้วยสภาพร่างกายที่ไม่เอื้ออำนวย และมีความเสี่ยงถึงแก่ชีวิต ด้วยสถานการณ์โควิดที่ระบาดหนักในทั่วประเทศ ดังนั้น จึงไม่มีเหตุผลใดๆที่จะขังพวกเขาไว้อีกต่อไป และที่สำคัญอย่างยิ่ง สถานการณ์การระบาดของโควิดในเรือนจำ ยิ่งทำให้มีความน่าเป็นห่วงต่อสวัสดิภาพของพวกเขาและผู้ต้องขังคนอื่นๆ ในเรือนจำ

เรามีข้อเสนอเพียงข้อเดียว แก่ผู้ที่มีอำนาจและส่วนเกี่ยวข้อง ที่จะรักษาความเชื่อมั่นต่อ “กระบวนการยุติธรรม” ของประเทศนี้ให้ดำรงอยู่ได้ นั่นคือ “คืนสิทธิในการประกันตัวแก่พวกเขา” โดยไม่มีเงื่อนไข เพราะนี่คือ สิทธิขั้นพื้นฐานของคนไทยทุกคน คืนให้ในวันที่พวกเขายังมีลมหายใจ ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป จนกลายเป็น “ตราบาปแห่งยุคสมัย” อย่างที่พวกท่านมิอาจหลีกเลี่ยงตราบาปนี้ได้