จดหมาย

 

0 หงส์-หนังสือ

เมื่อใจนิยมชมชอบในเกมกีฬา

เราก็ปรารถนาที่จะเห็นทีมรักทีมโปรดของเราโดดเด่นเหนือใครและยิ่งใหญ่ไปตลอดกาล…

จึงเฝ้าคอยติดตาม-เกาะติดทุกอาทิตย์การแข่งขัน

ผูกพันร่วมไปกับเกมและสโมสร

…ทั้งอารมณ์ตื่นเต้น ลิงโลดใจเมื่อคว้าชัยชนะ…

ร่ำไห้ หดหู่ในวันที่พ่ายแพ้

ย่ำแย่ในแมตช์ที่นักเตะได้รับบาดเจ็บ ฯลฯ

ด้วยความชื่นชมยินดีจึงบังเกิดมีความฝันและหวัง

ให้สโมสรฟุตบอลที่เรารักนั้นรุ่งเรืองเกรียงไกรดั่งยุคสมัยดิวิชั่น 1

ซึ่งตลอดระยะเวลายาวนานร่วม 30 ปี

ที่ผู้หลงใหลคลั่งไคล้ทีมฟุตบอลสโมสร “ลิเวอร์พูล” ต้องรอคอย

รอคอยมาอย่างเกือบจะ…เกือบจะและเกือบจะคว้าแชมป์พรีเมียร์ลีก (อยู่แล้วเชียวนา)…

จวบจนกระทั่งมาถึงฤดูกาล 2019-2020 “จะกู่ก้องครองแชมป์ให้ก้องโลก” รอมร่ออยู่แล้ว

ยังมิแคล้วเจอโคตรทีมอย่าง “โควิด-19” บุกมาถล่ม-บดขยี้ซะงอมพระราม (จำต้องเลื่อนแมตช์การแข่งขันท่ามกลางกระแสการยกเลิกโปรแกรมที่เหลือแข่ง ซึ่งแม้จะกลับมาเริ่มเกมแข่งต่อก็กร่อยบรรยากาศด้วยมาตรการรับมือไวรัสโควิด)

เล่นเอาเหล่าบรรดาสาวก “เดอะค็อป” หูพร่าตาลาย

เห็น “หงส์” สยายปีกเป็นนก “ลิฟเวอร์เบิร์ด” ไปตามๆ กัน

…แต่แล้วเมื่อมหากาพย์แห่งการรอคอยหวนคืนสู่ฤดูกาลอันยิ่งใหญ่ของสโมสรลิเวอร์พูลเป็นไปดั่งใจฝัน

สีสันบรรยากาศและเรื่องราวแห่งเกมก็ชื่นมื่น

ได้รับการกล่าวขานอย่างคึกคักเอิกเกริกก้องโลกกีฬา

สร้างแรงดาลใจให้แฟนคลับผู้นิยมชมชอบการอ่าน “หนังสือ”

วาดฝัน-มีความหวัง

และรอคอยให้แวดวงสื่อสิ่งพิมพ์กลับมาคึกคักมีชีวิตชีวาดังเดิม

ด้วย “สัปดาห์หนังสือแห่งชาติ-มหกรรมหนังสือแห่งชาติ-สัปดาห์หนังสือนานาชาติ”

รวมตลอดถึงผู้ผลิตสื่อ ยี่ปั้ว คนส่งหนังสือ แผงหนังสือและร้านหนังสืออันเกื้อหนุนกันและกันให้ชีวิตดำรงอยู่อย่างมีคุณค่าวิวัฒนาการ…

วิวัฒนาการอ่านเกม-อ่านชีวิต อ่านเศรษฐกิจ-การเมือง อ่านเรื่องของตนเป็นนิจศีล ฯลฯ

อันกล่าวได้ว่าอ่านตาม “วิถีแห่งอำนาจบรรณาธิการ” ผู้สรรหาสารพัดสารพันมาบรรณาการแฟนๆ คลับกันอย่างคุ้มค่าการรอคอย…

You’ll never walk alone

สงกรานต์ บ้านป่าอักษร

ป.ล. แต่โปรดอย่ารอคอย “วิถีอำนาจของนาย ก.” (จะเป็นเหตุแห่งทุกข์และเครียดจัด) …ขอจงติดตาม “วิถีแห่งอำนาจนักเขียน” จะรู้แจ้งแทงตลอด-เอาตัวรอดได้ดั่งอุทาหรณ์สอนใจจากเรื่องราวต่างๆ ในหนังสือของท่านเสถียร จันทิมาธร…

 

จากหงส์ (แดง) เหิน

แล้วร่อนลงสู่ “สวนอักษร”

ด้วยความหวังว่า “สื่อกระดาษ”

จะหวนคืนสู่ความมีชีวิตชีวา

อย่าง “สงกรานต์ บ้านป่าอักษร” หวัง

เราก็หวัง…เช่นกัน

 

0 (เรา) ยากจน

เรากลุ่มผู้รักฝืนป่าประเทศไทย

มีอุดมการณ์ เพิ่มป่า ลดสารเคมีในดิน สู้ภาวะโลกร้อน อนุรักษ์สัตว์ป่าและพันธุ์พืช

ซึ่งทุกวันนี้ มีคนบุกรุกป่า ทำลายป่า ล่าสัตว์ป่า

และมีการใช้สารเคมีต่างๆ คือ สารพิษนั่นเอง

ยังคงเป็นปัญหาของประเทศ เข้าขั้นวิกฤตแล้ว

โดยเฉพาะพืชผลทางการเกษตรบนพื้นที่สูง ป่าต้นน้ำลำธาร

เมื่อถึงฤดูฝน ฝนจะชะสารเคมีเหล่านั้นลงสู่ต้นน้ำปิง วัง ยม น่าน แล้วไหลลงสู่ลุ่มน้ำเจ้าพระยา

โดยไม่มีใครรู้เลยว่า สายน้ำเหล่านั้นปนเปื้อนสารเคมี หรือสารพิษมากขนาดไหน

ทุกภาคส่วนอื่นๆ ก็เช่นกัน ประชาชนที่อยู่ข้างล่างทุกคนจะใช้ประโยชน์จากน้ำ ประสบพิษภัยที่มองไม่เห็นต่อร่างกาย ทำให้เกิดโรคต่างๆ

สุดท้ายของฝากกวี ปัญหาความยากจน เกิดจากใคร

ดังนี้

 

แสนอเนจ เศรษฐกิจเน่า เคล้าอนาถ

ชนทั้งชาติทุกข์มากลำบากเหลือ

ต้องก้มหน้าหากินสิ้นเลือดเนื้อ

ปลาติดเหยื่อนายทุนทารุณซ้ำ

 

มืดแปดด้านซานซมตรมชีวิต

โรคโควิดสิบเก้าเข้ากระหน่ำ

ตกกระไดพลอยโจนแผลเจ็บช้ำ

ออกกฎหมายห้ามทำกิจกรรมใด

 

ปากท้องหิวกิ่วไส้ปวดขด

โคตรรันทดเหมือนตกนรกไหม้

รัฐเยียวยาล้าหลังกลัดฝังใจ

วิงวอนไหว้ญาติช่วยซวยทุรน

 

มันผูกขาดสินค้าสารพัด

ผูกเงื่อนไขผูกมัดยิ่งขัดสน

น้ำมันขึ้นราคาฆ่าผู้คน

ระดมปล้นนานาท้าสังคม

 

ต่างสมรู้ร่วมคิดด้วยจิตชั่ว

เห็นแก่ตัวกักตุนเพิ่มทุนถม

ทั้งกดขี่ขูดรีดรีดล่มจม

แล้วก็ถ่มน้ำลายทรวงในยับ

 

บัตรช่วยเหลือเรียกว่าประชารัฐ

คือภาษีมุ่งจัดมาตราระดับ

เงินประกันสังคมแทบล้มทับ

รอชดเชยคอยคอพับกับกลไก

 

กรรมกรชาวนา ประสาซื่อ

เปรียบดังโค กระบือ ดื้อตาใส

ไม่พัฒนาความรู้คู่กับใจ

เล่นหวย บอล ยกใหญ่ นัยน์ตามัว

 

ตกเย็น ดื่มเหล้า เบียร์ เสียนิสัย

เมาหยำเปลี่ยนไหลไม่เห็นหัว

ไม่รับผิด คิดชอบ เรื่องครอบครัว

พฤติกรรมเมามั่วซั่วตามเคย

 

สอนเงยหน้าอ้าปากยากทั้งนั้น

โง่และรั้น ขอทุด! สุดเอื้อนเอ่ย

เหตุจ่อมจมตนเองมิเพ่งเลย

รึ เยาะเย้ยรัฐรับใช้พวกนายทุน

ชูเกียรติ วรรณศูทร

ทัศนียาพร จงธนัชจิรโชติ

กลุ่มรักฝืนป่าประเทศไทย กทม.

 

นอกจากรักธรรมชาติแล้ว

ยังเห็นใจ (เรา) คนจน

ที่ใครๆ ก็ว่า

จะจนซ้ำซากลงอีก!!