สิ่งที่ผมไม่รู้มาก่อน เกี่ยวกับการขี่มอเตอร์ไซค์ จากเชียงใหม่ไปสิงคโปร์คนเดียว (20)

ย้อนอ่านตอน 19

ผมขอให้เบนพาไปร้านพิมพ์เอกสาร เพื่อจะพิมพ์เอกสารประกันออกมา แน่นอน ต้องพิมพ์สี เผื่อจะให้เนียนๆ ผ่านด่านวู้ดแลนด์ไปได้ จะได้ไม่ต้องข้ามไปเอาตัวจริงมาจากสิงคโปร์

และถึงแม้จะไม่รู้ว่ามันจะใช้ได้หรือไม่ ก็ตั้งใจไว้ว่า ความพยายามครั้งที่สองจะเกิดขึ้นในบ่ายวันนี้ แล้วก็ขอให้เบนพาผมไปแลกเงินมาเลเซียเก็บไว้ส่วนหนึ่ง และแลกเงินสิงคโปร์เก็บไว้อีกส่วนหนึ่ง

เมื่อกลับไปถึงโชว์รูมผมก็พบกับผู้รับผิดชอบด้านการตลาดของไทรอัมป์ ยะโฮร์บาห์รู เขาเป็นชายร่างใหญ่ชื่อ คามิล

คามิลเจอผมก็เข้ามาคุยด้วยทันที พร้อมกับคำถามตรงประเด็น “ยูจะเข้าไปสิงคโปร์ ยูรู้จักระบบอีอาร์พีไหม” “ไม่รู้” “ยูจะขี่มอเตอร์ไซค์ในสิงคโปร์ ยูควรจะรู้จักระบบนี้” “โอเค มันคืออะไร”

คามิลขี่มอเตอร์ไซค์ฮอนด้า ซีบีห้าร้อย เอ็กซ์ เครื่องยนต์สองสูบเรียงขนาดห้าร้อยซีซี แต่ดูเขาจะไม่ใช่คนที่ชอบขี่มอเตอร์ไซค์สักเท่าไหร่ แต่ชอบสูบซิการ์

คามิลเคยทำงานในตำแหน่งผู้จัดการสตาร์บัคส์สาขาหนึ่งที่อยู่ในสิงคโปร์ เขาจะต้องเข้าออกสิงคโปร์แทบจะทุกวันเพื่อไปทำงาน จึงเข้าใจทั้งด่านวู้ดแลนด์ และระบบอีอาร์พี

ปัจจุบันเขาไม่ได้ทำงานที่สตาร์บัคส์สิงคโปร์อีกต่อไปด้วยเหตุผลสองอย่าง

อย่างแรกคือ คุณพ่อเขาไม่ค่อยสบาย และการทำงานในสิงคโปร์มันทำให้เขาเสียเวลาไปกับการเดินทางในแต่ละวันมากเกินไป โดยเฉพาะการเสียเวลาที่ด่าน ก็ด่านวู้ดแลนด์นี่แหละ ซึ่งทำให้เขาไม่มีเวลามากพอที่จะดูแลพ่อของเขาซึ่งเริ่มจะป่วย

และสอง เขาไม่สามารถที่จะไต่เต้าขึ้นไปทำงานในตำแหน่งที่สูงกว่านี้ได้ในที่ทำงานของเขา เพราะที่สิงคโปร์ คนขาว หรือฝรั่ง จะก้าวหน้าเร็วกว่าคนแบบเขา จึงทำให้เขามองหางานใกล้บ้าน และเป็นที่มาของการทำงานที่ไทรอัมป์ ยะโฮร์บาห์รู เขาว่าอย่างนั้น

แล้วเราก็เริ่มคุยกันเรื่องระบบอีอาร์พี

ระบบอีอาร์พี คือระบบทางด่วนของประเทศสิงคโปร์ มันมีความพิเศษคือ มันไม่มีคนเก็บเงินเวลาผ่านทาง

รถยนต์และมอเตอร์ไซค์ทุกคันจะต้องมีบัตรที่มีประสิทธิภาพในการผ่านแดน (ที่เราไม่มี) นั่น บัตรนี้จะสามารถเติมเงินได้เหมือนบัตรโทรศัพท์ และรถยนต์และมอเตอร์ไซค์ทุกคันที่จะวิ่งในสิงคโปร์ ก็จะต้องมีเครื่องส่งสัญญาณ

บัตรนี้ใช้เสียบเข้าไปในเครื่องส่งสัญญาณ และเมื่อเวลาผ่านทางด่วน หรือระบบอีอาร์พี เครื่องก็จะส่งสัญญาณสื่อสารกับระบบอีอาร์พี และตัดเงินออกจากในบัตรโดยอัตโนมัติ

อีกทั้งไม่ว่าเราใช้รถยนต์หรือมอเตอร์ไซค์ บัตรนี้ก็จะมีความจำเป็นในการใช้เพื่อเข้าที่จอดรถ ซึ่งที่จอดรถทุกที่ในสิงคโปร์จะใช้ระบบเดียวกันนี้ หากที่ไหนจอดฟรี ก็เพียงสแกนบัตร หากที่ไหนเสียตังค์ค่าจอด เมื่อสแกนบัตรขาออก มันก็จะตัดเงินไปตามเวลาที่เราใช้จอด

“โอเค ไอเข้าใจละ ไอจะติดตั้งเครื่องนี้ได้อย่างไร” “ยูต้องเข้าไปติดตั้งในสิงคโปร์ แต่มันจะยุ่งยาก ยูเข้าไปไม่กี่วัน วางแผนหลบระบบอีอาร์พีจะดีกว่า ก่อนที่ยูจะเดินทางไปไหนยูก็วางแผนไม่ให้มันผ่านอีอาร์พี หรือถ้าผ่านก็เป็นช่วงเวลาที่มันไม่คิดเงิน คืนนี้ยูจะนอนไหน”

“ไอดูไว้สี่ถึงห้าโรงแรม แต่ยังไม่ได้ตัดสินใจ ไอต้องข้ามเข้าไปในสิงคโปร์ให้ได้ก่อนถึงจะจอง” “ไอขอดูชื่อโรงแรมหน่อย” แล้วเขาก็แนะนำ

“ถ้ายูตั้งใจจะอยู่แถวถนนออร์ชาร์ด บางที ฮิลตันอาจเป็นตัวเลือกที่ดีที่จะหลีกเลี่ยงอีอาร์พี”

“โอเค แต่ฮิลตันมันแพงนี่หว่า”

“ถ้ายูผ่านระบบอีอาร์พีโดยที่ยูไม่มีเครื่องนี้ ยูจะเสียค่าปรับจุดละเจ็ดสิบดอลลาร์สิงคโปร์”

“ไอกดเครื่องคิดเลขหน่อย…โอ้โห เกือบสองพันบาทต่อหนึ่งจุด ถ้าไอเข้าไปได้นะ ฮิลตันก็ฮิลตัน”

คามิลแนะนำว่าออกไปบ่ายแก่ๆ หน่อยก็ดี คนออกมากันเยอะ ขาเข้าก็เข้าไปกันหมดแล้ว รถจะไม่ติดมาก เลยมีโอกาสคุยกันต่อ

“คนที่นี่ไปทำงานกันที่สิงคโปร์เยอะหรือ”

“มากกว่าสามสิบเปอร์เซ็นต์ของคนในยะโฮร์บาห์รู ทำงานในสิงคโปร์”

“โอ้โห มันมากถึงขนาดนั้น มิน่าเล่าถึงได้เจอมอเตอร์ไซค์จำนวนมหาศาลเลยเมื่อเช้า”

จากที่ได้คุยกับคามิล พบว่า เขาเป็นคนร่างใหญ่ที่มีจิตใจดีมาก คุยสนุกสนาน สุภาพ และอารมณ์ดีอยู่ตลอดเวลา เป็นคนที่มีคุณภาพคนหนึ่ง และอีกสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันไม่ว่าจะประเทศไหน หรือศาสนาไหน หากเป็นชาติตะวันออก หรือเอเชีย การดูแลผู้ใหญ่ การดูแลพ่อแม่ เป็นเรื่องที่ถูกต้อง ดีงาม และพึงจะกระทำโดยไม่ต้องบอกกล่าว สิ่งนี้ต่างออกไปในโลกตะวันตก หรือยุโรป และโดยเฉพาะอเมริกา…คนจำนวนมากไม่ได้คิดเช่นนี้

แต่คามิลคิดเช่นนี้ และเขามีความตั้งใจที่จะปรับเปลี่ยนชีวิต เพื่อดูแลคุณพ่อของเขาทีเดียว

แล้วก็มีลูกค้าคนหนึ่งเข้ามาดูรถ ลูกค้าคนนี้เคยมาดูแล้ว กำลังอยู่ระหว่างการตัดสินใจ รุ่นที่มองไว้ก็เป็นรุ่นคลาสสิค คล้ายๆ กับเจ้าสองสูบเสียงเพราะผู้หลงใหลในสายลมของเรา คือไทรอัมป์ บอนเนวิลล์ นี่เอง

สาเหตุที่เขาชอบรุ่นนี้เพราะอาของเขาเคยขี่รุ่นนี้ ว่าแล้วก็ควักรูปที่พกไว้ในกระเป๋าตังค์ออกมาให้ดู ก็เห็นรูปคุณอาท่าทางเฟี้ยวน่าดู คร่อมอยู่บนมอเตอร์ไซค์ไทรอัมป์ คงจะเป็นปีเจ็ดศูนย์โน่นเลยทีเดียว

และนั่นคือสาเหตุที่ทำให้เขาอยากจะครอบครองสักคัน ตามคุณอา ซึ่งเป็นไอดอลสำหรับเขาในโลกของมอเตอร์ไซค์

ปัจจุบันเขาครอบครองรถมอเตอร์ไซค์เครื่องยนต์ใหญ่ยี่ห้อยามาฮ่า เขาบอกรุ่นมาเหมือนกันแต่ผมจำรุ่นไม่ได้ ซึ่งเขาชอบที่จะขี่ท่องเที่ยวไปกับภรรยาของเขาในช่วงวันหยุด

เขาเป็นข้าราชการทำงานอยู่ในด่านตรวจคนเข้าเมือง และเคยประจำอยู่ที่ด่านบูกิต กายู ฮิตัม หรือด่านสะเดาของเรานั่นเอง

ระหว่างคุยกันเขาให้คำแนะนำผมเรื่องคาร์เน็ต พร้อมกับบ่นด่านวู้ดแลนด์ให้ผมฟังนิดหน่อย และด้วยการบ่นด่านวู้ดแลนด์ ซึ่งถือเป็นศัตรูตัวฉกาจที่สุดในเวลานี้ ทำให้ผมรู้สึกผูกพันกับเขามากขึ้น ผมเลยยื่นกุญแจให้เขาทดลองขี่ และเผื่อว่าจะได้ช่วยไทรอัมป์ปิดการขายไปด้วย

เขาก็ไปขี่ดูหนึ่งรอบ “จองเลยไหม เดี๋ยวบอกเบนทำเอกสารให้” “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า” เสียงหัวเราะแสดงถึงความพึงพอใจ แต่ไม่ว่าประเทศไหน ศาสนาไหนก็จะคล้ายๆ กัน

ผู้ชายเป็นนายกฯ ผู้หญิงเป็น ผบ.ทบ.

ขืนทำไม่ถูกใจจะโดนยึดอำนาจ ปรับทัศนคติเอาง่ายๆ…

ขอไปคุยกับเมียก่อน…สีหน้าเขาบอกอย่างนั้น แต่นี่เป็นการคาดเดาล้วนๆ…แต่ก็เดาจากประสบการณ์ (ของเพื่อน) เวลาจะซื้อรถใหม่ในบ้านเรา

“ได้เวลาที่ยูจะออกเดินทางแล้ว” คามิลบอก “โอเค” ผมเก็บของ แต่งตัว เข็นรถออกไปเตรียมเดินทาง

…แต่พระเจ้ามีพระประสงค์ที่ต่างออกไป…ต่างออกไปอย่างแน่นอน