เสียงถอนหายใจ
อยู่ไกลออกไปยี่สิบปีแสง
ในความมืดมิดที่มวลดาราล้วนโรยแรง
เหือดแห้ง สิ้นหวัง พังภินท์
ฝันทะยานไปสุดหล้าขอบฟ้าโพ้น
กลับจมปลักหักโค่นกลางเถื่อนถิ่น
หูแตกหรือไร ทำไมไม่ได้ยิน
.
กูอยู่ตรงนี้ อยู่กลางดิน ดักดาน
ร้อนระอุเดือดพล่านกลางฝนพรำ
ทั้งมืดบอด ทั้งบ้าใบ้ ไร้ความเป็นธรรม
มึงยิ่งทุบ กูยิ่งช้ำ
กูยิ่งเจ็บ ยิ่งจำ ยิ่งเคียด!
__________________
มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 21-27 มี.ค.57