กวีกระวาด/นิภา บางยี่ขัน

ความทรงจำในอดีต

 

เมื่อกอข้าวแตกยอด           เราก็ดอดไปเยี่ยม

แค่ถุงกระดาษเตรียม        ย่ำนา

รถนานนานมาคัน           ต้องลุยกันด้วยเท้า

รีบออกแต่เช้าเช้า             หาปู่ย่า

คือวัยใสวัยซน                 คือสองคนน้องพี่

พอปิดเทอมแต่ละที          กระดี๊กระด๊า

นุ่งผ้าซิ่นหยักรั้ง              สงบนั่งริมตลิ่ง

กอดคันเบ็ดไม่ยอมทิ้ง      ตกปลา

โอ้อาหารในสำรับ           ยังประทับใจจำ

กะเพราไก่แต่ละคำ          แท้หนูนา

 

ใกล้เปิดเทอมแต่ละครั้ง      เอาแต่นั่งอิดออด

ย่าต้องเรียกไปกอด           เสียน้ำตา

ถึงตอนนี้ไม่ต้องไป          ไม่มีใครคอยอยู่

เหลือแต่เราทั้งคู่              รอเวลา