| เผยแพร่ |
|---|
การมองว่า กรณี”เบส อรพิมพ์” เป็นเรื่องของการสร้างสถานการณ์
อย่างเป็นระบบ ในแบบทฤษฎี”สมคบคิด”
สะท้อน “อะไร”
สะท้อนให้เห็นว่า ประเด็นอันเกี่ยวกับ “เบส อรพิมพ์”เป็นประเด็นในทาง “การเมือง”
มิได้เป็น “การพูด” อย่างบริสุทธิ์
กรณี “เบส อรพิมพ์”จึงคล้ายกับกรณี “วิกฤต” อันเนื่องแต่”ราคาข้าวเปลือก”เสื่อมทรุด ตกต่ำ
นั่นก็คือ เริ่มต้นจาก”ทฤษฎีสมคบคิด”
จึงประสานเสียงแถลงออกมา สาเหตุเป็นเพราะ “กลุ่มการเมือง” กับ “โรงสี” ร่วมมือกันปั่นราคา สร้างสถานการณ์
จึงมิใช่เรื่องของ”ตลาด”หากเป็นเรื่อง”การเมือง”
“ทฤษฎีสมคบคิด”ในแบบนี้จึงเท่ากับเป็นการเริ่มต้นในการ “กลัดกระดุม”
เมื่อกระดุม”เม็ดแรก” ผิด ก็คลาดเคลื่อนไปเรื่อย
ทำให้มองไม่เห็น “ตัวทุกข์” มองไม่เห็นตัว”ปัญหา”แท้จริงว่าเป็นอะไร
เลอะเทอะ เลื่อนเปื้อน
หากเป็นพุทธศาสนิกอย่างมั่นคงย่อมรับรู้ในเรื่องของ “อริยสัจ” คือ ความจริงอันประเสริฐ
ทุกข์ สมุทัย นิโรธ มรรค
องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงเน้นอย่างหนักแน่น ณ ป่าอิสิปตนมฤคทายวันว่า
ต้องเข้าใจ “ทุกข์” จึงจะมองหา”สมุทัย”
ต้องเข้าใจ ตัวของ “ปัญหา” ตัวของ “เรื่องราว” จึงจะเข้าใจในองค์ประกอบและกระบวนการของ ทุกข์ ของ ปัญหาได้
หากไม่เริ่มจาก”ปัญหา” หากไม่เริ่มจาก”ทุกข์”
ก็มีโอกาส “ถลำ” และหล่นลงไปในหุบเหวแห่ง “ทฤษฎีสมคบคิด”
เหมือนที่กำลังเป็นในกรณี”เบส อรพิมพ์”
ถามว่าทำไมกรณี“ดูหมิ่นคนอีสาน”จึงกลายเป็น “กระแส”ขึ้นอย่าง รวดเร็ว
เหมือนกับเป็นเรื่องของ “เสื้อแดง”
เหมือนกับเป็นเรื่องของเสื้อแดงที่ไม่ธรรมดา หากแต่เป็นเสื้อแดงประเภท “ล้มเจ้า”
เมื่อเริ่มต้นอย่างนี้จึงมองข้าม “การพูด”
หากไม่มี “การพูด” หากไม่มี “ถ้อยคำ” อันเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 6 มกราคม 2559
ต่อให้”แดง”ขนาดไหนก็ “เนรมิต” ขึ้นมาไม่ได้
“การพูด”และ”ถ้อยคำ”อันดำรงอยู่ในกระสวนแห่งการพูดต่างหากคือ ตัว”ปัญหา”
หากจะแก้ไขต้องแก้ตรงจุดนั้น
จุดอันเป็น “ปัญหา” จุดอันเป็นตัว”ทุกข์” อย่างแท้จริงจึงจะได้รับการแก้ไข
