กวีกระวาด

หันข้าง (No More War) | กวีกระวาด : รอนฝัน ตะวันเศร้า

ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 10 - 16 พฤศจิกายน 2566
คอลัมน์กวีกระวาด
เผยแพร่

กวีกระวาด | รอนฝัน ตะวันเศร้า

หันข้าง (No More War)

 

พวกเขาเพียงหันข้าง

ให้กับความจริงซึ่งสำแดงอยู่ตรงหน้า

เหลี่ยมมุมหักเหตามการตกกระทบ

แต่เสียงระเบิดดังกังวานอยู่

การรับรู้กลายเป็นการไม่รับทราบ

มีแค่ภูเขาบางลูกที่ถูกลบไป

จากการจดจำ

ที่เหลืออยู่อาจเป็นการปลอมแปลง

สันติภาพที่จะถูกนำมาวางเอาไว้

เสมือนรูปปั้นแกะสลักจากก้อนพลาสติก

มีแค่การระเบิดอีกครั้ง

เม็ดไมโครพลาสติกถูกถมขึ้นไปบนก้อนเมฆ

ขนาดของมวลมนุษย์ถูกทำให้เล็กลง

คงเหลือเพียงจุดทศนิยม

หลังประโยคบอกเล่าแห่งการฆ่าฟัน

ความจริงแห่งการบุกรุกถากถาง

สู่การคว่ำฟ้าด้วยจรวดและกระสุน

ทั้งหมดนั้น

พวกเขาไม่ได้เผชิญสายตาต่อสายตา

มันเป็นแค่การหันข้าง

บทสนทนาที่ก้องกังวานและมีกองศพเทินสูงขึ้นไป

ไม่มีดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่เกิดจากการหันข้าง

เหล่าผู้ซมซานในหมอกควันไร้ทางหนี

ก้อนสันติภาพพลาสติกไม่อาจผลิตได้ทัน

ตอนนี้เหลือเพียงแค่แรงถีบ

เพื่อการหนีให้พ้นออกจากตรงนั้น

บางคนก็ทรุดร่วงลง

การเอาตัวรอดระเหยเป็นอากาศ

ที่ซึ่งเม็ดไมโครพลาสติกแห่งสันติภาพ

อีกกว่าพันปีคงทับถมเพื่อกลายเป็นอาณานิคมใหม่

คงเหลือแค่การคาดเดา

เราจะพกสงครามขึ้นไปด้วยหรือไม่

จะหันหน้ามองกันได้เมื่อไหร่ •