กวีกระวาด

กระออม | กวีกระวาด : ไพบูลย์ วงษ์เทศ

ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 3 - 9 พฤศจิกายน 2566
คอลัมน์กวีกระวาด
เผยแพร่

กวีกระวาด | ไพบูลย์ วงษ์เทศ

กระออม

 

เพราะสังเกตจึงมีเหตุและมีผล

มีตัวตนภวภวังค์มีสังขาร

มีภพชาติเจว็ดจวักจักรวาล

มีหลุมพรางทางผ่านกาลเวลา

ให้ได้ครุ่นให้ได้คิด โอ้ มิตรรัก

มีคนทักคิดสัปดนว่าคนด่า

ไร้คนทักรักหลงเกิดสงกา

คือชีวาชีวิตอนิจจลักษณ์

แม้เที่ยงตรงยังถึงงงไม่เที่ยงแท้

ต่อบ่ายคล้อยชม้อยแลตระหนกตระหนัก

ใกล้ค่ำมืดพะวักพะวนมองคนรัก

ให้อึกอักกระอักกระอ่วนเหลือครวญคะนึง

ในนิยามตามครรลองต้องม่องเท่ง

แม้บุญเพรงยากกลับเริ่มนับหนึ่ง

ชีวิตหลังหมดกรรมแผ่วรำพึง

เพียงวูบถึงโลกุตตระพบพระยม

มฤตยูอยู่ไหนยากใครรู้

ไอเรื้อรังบ้างว่าดูเขาทุดถ่ม

ดิจิตัลดิจิตอลเลนอ้อนตม

ช่วยสังคมหรือว่าถมทะเลทราย

ใช้งบมากไม่มีเงินดุ่มเดินดิ่ง

น้ำตาลงบพบความจริงเสน่งหาย

เสนาะหวนรัญจวนใจตายไม่ตาย

ต่างนิยามบรรลุล่วงด้วยดวงตา

เพราะมีเหตุจึงมีผลของต้นเหตุ

ไม่สังเกตไม่พบเห็นไม่เป็นท่า

ด้วยมีโลกโลกย์นี้จึงมีมา

ไม่มีคนขนก็ว่าฝอยไม่มี! •