กวีกระวาด

ใบหลิวในสายลม

น้ำบางสาย

หลากไหลไปหลอมรวม

สายน้ำเป็นหนึ่งเดียว

อาบหัวใจที่เปล่าว่าง

เม็ดน้ำเม็ดหนึ่ง

เป็นรัก เป็นเรา

คนอื่นคนไกล

มิอาจชิดใกล้

ไม่อาจมีส่วน

หลากไหลไปอีกฤดู

ฟ้าฝนแปรเปลี่ยน

ใบไม้แปลกสี

ห่างไกลออกไป

สายน้ำแยกสาย

คนอื่นคนไกล

มิอาจชิดใกล้

แม้กอดก่ายความโดดเดี่ยว