กวีกระวาด | ไพบูลย์ วงษ์เทศ : ป้อมมหากาฬ

กวีกระวาด | ไพบูลย์ วงษ์เทศ

ป้อมมหากาฬ

 

มะขามป้อมอ้วนเตี้ยเพรียกเสี่ยป้อม

ตะล่อมๆ ตื่นตลกตกประหม่า

มหากาฬพระกาฬป้อมผ่านมา

โยธีหาญเหิมกล้าขึ้นเชิงเทิน

ศึกสงครามจู่โจมคระโหมศึก

อึกทึกเตรียมการแต่นานเนิ่น

มีป้อมค่ายปรมะรบประเมิน

กระสุนเงินสาดสมถล่มเมือง

ด้วยพละด้วยพลานกกาเกาะ

เสียงเสนาะครบทุกรายคลายทุกเรื่อง

ประชาราษฎร์ประชารัฐไม่ขัดเคือง

กระดกกระเดื่องกระเด้งกระเด้าดุจดาวลอย

ดาราจักรจักรวาลถึงกาลจักร

เอาอัฐฟาดพรหมลูกฟักมิพักฝอย

น้ำลายฟุ้งพุงโร โอ้ เอนจอย

ด่านสาวคอยหนุ่มคลาดอาตมา

มั่วแล้วเมิงเถิงงงธำรงศักย์

ดำรงรักษ์เกลื่อนกลาดประกาศกล้า

มีย้ายพรรคย้วยพักตร์อวดศักดา

แอร่มอรุณอุ่นอุราในอารมณ์

อรุณีอรุโณทัยโห่เห่

พัลวันพัลเกยี่เกประสม

อุดมการณ์ใส่ลิ้นชักค่อยยักชม

มหานิยมมาก่อนชะง่อนชะแง้

จึงว่าป้อมตะล่อมๆ สะง่อมสยบ

ที่ได้มีที่ได้พบก็ตอนแก่

เรียกป้อม! ป้อม! ปื๊ดรู้รีบดูแล

ตายแหงแก๋เก๋ไก๋ ไม่รู้! ไม่รู้! •