กวีกระวาด

ไพบูลย์ วงษ์เทศ

 

ถนนจันทน์

 

อารมณ์ดีก็ไม่มีเป็นอย่างอื่น

ดกดาษดื่นอารมณ์เสียถูกเมียเสย

โสดซิงซิงก็ถูกลิงตะปบเลย

เลือกที่รักมักที่เกยกอดก่ายกัน

 

ชีวิตเป็นเช่นนี้ โอ้ ชีวิต

มุตกิดทำเป็นกล้าทำก๋ากั่น

เห็นไข่แดงนึกระแวงเป็นไข่ดัน

เหมือนฉลาดแล้วขยันขันเช้าๆ

 

โลกอยู่ได้ด้วยไมตรีสีต่างๆ

กระดำกระด่างอ้างกระดอดกอดขวดเหล้า

ยันสีฟ้ายาสีฟันแก้วกันเกรา

บ้างว่าเขลาบ้างว่าเขวควรเฮฮา

 

ต้องให้แข็งแรงดีขมีขมัน

ฮ่วย! ขยันขันอ่อนบักจ้อยด่า

โดยเผอิญพาดพะองไต่ลงมา

คาดขะม้าไม่ปริบ่นปีนต้นตาล

 

หนาวดอกงิ้วซิวจี๊ขวดซีอิ๊ว

นั่นสักคิ้วนั้นถลอกแอบฟอกถ่าน

ปากให้หุบจู๋ขันประจัญบาน

นอนฟุ้งซ่านจีนฝรั่งดูหนังโป๊

 

โอม มณิ ปทฺเม ฮุยเลย หุม

ย่างสี่ขุมฟ้าผี่คุณผีโผล่

ตะหานม้าเขาว่ามีดีต้องโชว์

คนอีโก้เสียงเอ๊กโค่เดินโชว์พุง

 

มาถึงกรอกตรอกจันทน์ขยันเขยิบ

หาที่เปิบมิได้ยากไม่ได้ยุ่ง

สำเร็จกิจจิตรกรรมอยู่อำรุง

เจริญกรุงเพลินถึงย่านยานนาวา! •