ฝุ่นฟ้า ธุลีดิน

จากสงกรานต์ สู่สงครามยืดเยื้อ

 

จากสงกรานต์ผ่านมาถึงวันนี้

ยังไม่มีทีท่าซาลงได้

ซ้ำวิกฤตผิดคาดหวาดหวั่นใจ

สงครามใหญ่ที่เผชิญเกินเยียวยา

ผู้ป่วยล้น, คนตายวันหลายสิบ

ยอดสูงลิบและมากรายตายอนาถา

ศักยภาพล้วนจำกัดเต็มอัตรา

การรักษาไม่มีทางทำได้ทัน!

ทุกอย่างจึงตึงเครียดจนเบียดแน่น

จะเดินแผนอะไรก็ไหวหวั่น

เหลือทางเลือกที่เล็กลีบแทบตีบตัน

ยิ่งนับวันความเลวร้ายไม่บรรเทา

หดหู่-สะเทือนใจไปทุกย่าน

เมื่อเห็นข่าวตายคาบ้านคาเรือนเหย้า

ภาพเช่นนั้นวันข้างหน้ายากคาดเดา

จะรุมเร้าและสุ่มเสี่ยงมากเพียงใด!

ภาพที่เห็นเป็นอยู่ประจักษ์แจ้ง

แม้ผู้นำจะแถลงแกร่งแค่ไหน

เมื่อสวนทางอย่างที่เห็นและเป็นไป

ฤๅจักสร้างความมั่นใจได้แท้จริง!

เมื่อมองหมอ-พยาบาลงานล้นมือ

คือภาระซึ่งแบกรับกับทุกสิ่ง

ทั้งสมองสองมือเป็นระวิง

ใจแน่วนิ่งและอดทนงานที่ทำ

 

จากสงกรานต์ผ่านมา ณ วันนี้

ลองทบทวนอีกทีก่อนล้มคว่ำ

ใช่ตั้งรับนับศพตามยถากรรม

เถอะผู้นำหยุดขึงขัง, ฟังคนทุกข์

ฟังเสียงร้องท่วมท้นคนทุกข์ยาก

เสียงไห้ร่ำเพราะลำบากอย่างเข็ญขุก

เร่งแก้วิกฤตการณ์ที่ลามลุก

แล้วคืนสุขประชาชนในเร็ววัน!

(เราอดทนอย่าย่อท้อต่อความทุกข์

แม้หัวใจจะไร้สุข…ต้องฝืนทน!)