กวีกระวาด/ชูเกียรติ สุทิน

ใต้ท้องฟ้าปาตานีฯ

ใต้ร่มใบในซุ้ม มัสยิด

กาลวิกฤตต่อเนื่อง เปล่าเปลืองหล้า

แผ่นดินปาตานี รินน้ำตา

กัมปนาทพสุธา ปาตานี

ลายพรางปกคลุมงานศิลปกรรม

ดอกผลต้นไม้ค้ำ อาวุธวิถี

จักสานลายสอง ต้องลายพลี

แกะสลักไม้ร่ายที กระสุนคม

ผ้าห่มหายหนาวทุกข์ ยังลุกไหม้

ฮิยาบลายพรางสมัย ยังให้ห่ม

สถาปัตยกรรมบังเกอร์ เกร่อนิยม

กริชกลายเอ็มสิบหกบ่ม เพาะชาติพันธุ์

หาความหวานอิ่มใด จากพวกเขา

ในเมื่อเราชาชิน กับกลิ่นนั่น

เราเขียนทิวทัศน์งามหวามตะวัน

ดวงเดียวนั้นฉาดแดง แห่งเลือดคน

ใต้ความสงบเราต่างรบกับความเชื่อ

ผลักไส สีเลือดเนื้อ ความหมองหม่น

สีสวยสวยอยู่ไหนนะ ขณะกระสุนคม

ร่างญาติการ่วงล้ม ระงมระนาว

ขณะใครฝันถึงความสุขและรสทิพย์

ร่มใบในซุ้มมัสยิด วิกฤตหนาว

ท้องฟ้าแห่งใดหนอไร้ดาว

ใจใดหนอมิรู้ร้าว ข่าวคราวนี้…ฯ