โดย ฝุ่นฟ้า ธุลีดิน

ผมลูกชาวนาขนานแท้              พ่อแม่ทำนาอาชีพหลัก
เราลูกลูกช่วยกันพร้อมพรัก        ด้วยน้ำพักน้ำแรงความร่วมมือ
ปลูกข้าวไว้กิน, เหลือไว้ขาย        ส่งลูกชายลูกสาวเรียนหนังสือ
พ่อแม่คิดฝันตอนนั้นคือ…           ลูกได้ถือปากการับราชการ
ความคิดความฝันคนบ้านนอก      มักบอกตอกย้ำสอนลูกหลาน
“ทำนาแสนเหนื่อยยากดักดาน      ไปทำงานเป็นเจ้าคนนายคน”
ขายข้าวเงินไม่พอก็กู้บ้าง            จำนองที่นากว้างในบางหน
ทำทุกทางอย่างต่อสู้ดิ้นรน           ให้ลูกพ้นจนยากปราศจากทุกข์
คล้ายพ่อแม่รู้ดินฟ้าอนาคต           ขืนหลังขดหลังแข็งคงไม่สนุก
ความจนข้นแค้นเหมือนติดคุก       ที่สืบยุคปู่ ย่า ตา ยายเรา

ปัจจุบันคนทำนายิ่งสาหัส             ราคาข้าวแสนอัตคัดยิ่งกว่าเก่า
ในขณะค่าครองชีพขึ้นเอาขึ้นเอา     ความจนจึงรุกเร้าเข้าทางตัน!
ผมลูกชาวนาขนานแท้                 แต่ไม่อาจยื่นมือช่วยพลิกผัน
ตัวเล็กลีบในซอกเมืองหมอกควัน     ได้แต่กลั้นกลืนน้ำตา…บ่าท่วมใจ