จดหมาย

 

• หวัง (1)

17 มกราคม 2565

กราบขอโทษ ขออภัยทุกท่าน

ผมอยู่ไกลปืนเที่ยง

เพิ่งจะทราบข่าวการจากไปและการไปสู่สวรรค์ของฐากูร บุนปาน จากมติชนสุดสัปดาห์ ฉบับที่ 2157 ประจำวันที่ 17-23 ธันวาคม 2564

ที่ห้องสมุด กศน. อำเภอนครไทย จังหวัดพิษณุโลก เมื่อวันที่ 17 มกราคม 2565 ที่ผ่านมา

ทำให้ผมรู้ว่า ทำไมของดีมีอยู่ จึงมีปราปต์ บุนปาน มาแทน

ผมชื่นชอบความคิด ทัศนคติ “สะพานเชื่อม” และ “ความหวังดี” ต่ออนาคตของประเทศไทยในการเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้นในเร็วๆ นี้

ผมอยากอ่าน อยากเก็บประวัติ และผลงานของฐากูรไว้

เพื่อรอการพิสูจน์ว่า อนาคตไทยจะรุ่งหรือล่ม

สันติ หรือพังพินาศ

แม้เวลาของผมจะเหลือน้อยเต็มที ด้วยวัย 79 ปี

แต่ก็ยังมีความหวัง

หวังเห็นความเท่าเทียม ปราศจากความเหลื่อมล้ำ

และอำนาจเป็นของประชาชนอย่างแท้จริง เฉกเช่นฐากูร บุนปาน เคยหวัง

ผมจะรอ

ทวีวงศ์

 

ไม่ต้องขอโทษ

ไม่ต้องขออภัย

แต่ควรเป็นเรื่องของการ “ขอบคุณ”

ขอบคุณจากใจมติชนสุดสัปดาห์ มากกว่า

ขอบคุณความอุตสาหะของผู้อาวุโส “ทวีวงศ์” ในการตามอ่านเรา

ผ่าน “ห้องสมุด” ของ กศน.นครไทย

ถึงช้า แต่ก็ดีใจที่รู้ว่า “มติชนสุดสัปดาห์” ยังพอมีเหลือให้ “อ่าน” และ “ปัน” กันในห้องสมุด

ซึ่งก็หวังว่าคงมี “ปัน” เช่นนี้ไปเรื่อยๆ

รวมถึง “ปันฝัน” ในความเท่าเทียม ปราศจากความเหลื่อมล้ำ

และอำนาจเป็นของประชาชนอย่างแท้จริง

เฉกเช่นฐากูร บุนปาน และ “ทวีวงศ์” หวังเช่นกัน

 

• หวัง (2)

เขียนที่เรือนจำกลางคลองเปรม

สวัสดีครับพี่ๆ มติชนสุดสัปดาห์ ทุกท่านด้วยความเคารพ

กับวันใหม่ ชีวิตใหม่ กับความรู้สึกนี้

อยากจะสะท้อนครับ

เกิดมาเป็นลูกขแมร์ก็แย่แล้ว

ยังข้ามแนวหากินถิ่นเสือสิงห์

จำต้องอด ต้องทน ลำบากจริง

กว่าที่สิ่งประสงค์จะได้มา

โกนขแมร์พลัดถิ่นไม่สิ้นคิด

ยอมนั่งชิดลวดหนามยามเขากั้น

ห้ามแต่กายแต่ใจไม่ห้ามกัน

ใจมีฝันอยากทำดีมิเปลี่ยนแปร

ขแมร์นี้เรียกหนักเพราะอยากรู้

ด้วยใจสู้แม้มองเพี้ยนเพียรไม่ถอย

พยายามอีกนิดจิตเฝ้าคอย

ถึงต่ำต้อยจะมุ่งมั่นฝ่าฟันไป

แม้ใครเขาจะมองเราว่าไร้ค่า

พากันว่ามึงจะเรียนไปถึงไหน

ต่อให้มีประกาศนับสิบใบ

ก็ไม่ได้ช่วยอะไรดีขึ้นมา

ถึงตกยากอย่างไรใครไม่แล

เอามาแก้ด้วยความรู้โดยศึกษา

ไม่ให้ความรู้อยู่ไกลตา

มุ่งไขหาความจริงตลอดไป

4 กุมภาพันธ์ 2565 นี้ กระผมมีโอกาสพ้นโทษก้าวออกจากเส้นทางอันยาวนาน 13 ปี 11 เดือน 24 วัน

ขอบพระคุณที่เมตตาให้โอกาสและชีวิตใหม่

ทางไกล ฅ.ไกลบ้าน

 

ทางไกล ฅ.ไกลบ้าน

มีจดหมายมาถึง “มติชนสุดสัปดาห์” เป็นระยะๆ

คงอ่านมติชนสุดสัปดาห์ผ่านห้องสมุดเรือนจำเช่นกัน?

ซึ่งเป็นเรื่องน่ายินดี

และยิ่งยินดี เมื่อได้ทราบข่าวถึง “อิสรภาพ” ของทางไกล ฅ.ไกลบ้าน

ยินดีกับชีวิตใหม่

หวังว่า ความรู้ที่สะสม เรียนรู้มา จะนำไปสู่อนาคตอันสดใส

เมื่อเข้าที่เข้าทางแล้ว

คงจะมีจดหมายมาเล่าถึงสิ่งดี-ดีนั้น

 

• หวัง (เหวิด)

อย่าเอิด ภาษาใต้ หมายความว่า

อย่าเหลิง อย่าซ่า และอย่ากร่าง

แสดงอำนาจบาตรใหญ่ไม่วายวาง

ผู้ใดขวางด่าเปิดเปิงกระเจิงไป

เลือกตั้งซ่อมที่ผ่านไปในสามจังหวัด

สุดท้ายเห็นได้ถนัดชัดเจนไหม

ทั้งชุมพร สงขลา จตุจักร หลักสี่ใคร

ต้องบรรลัย ด้วยความเอิด จนเกิดพัง

ความพ่ายแพ้พรรคพลังประชารัฐ

ของทั้งสามจังหวัดทั้งที่หวัง

แต่เพราะใช้ อำนาจรัฐ อัดไม่ยั้ง

ประชาชนจึงสอนสั่งไม่รั้งรอ

อุทาหรณ์สอนใจในครั้งนี้

อำนาจมี ใช้ยับยั้งกันมั่งหนอ

ประชาชนใช่หัวหลักหัวตอ

ที่จะล้อความรู้สึกนึกคิดกัน

เลือกตั้งใหม่ในไม่ช้า “ถ้าเกิดมี”

พลังประชารัฐ เห็นทีน่าไหวหวั่น

ขืนยัง “เอิด” เชื่อเถิดบรรลัยพลัน

แพ้ถึงขั้น สูญพันธุ์ ในสภา

ต่อให้ บิ๊กตู่ มาเป็น หัวหน้าพรรค

ก็มีแต่ต้องจักจะเสียหน้า

เหมือน บิ๊กป้อม ยอมเผชิญโชคชะตา

(เพราะ) ถูกบรรดาขาใหญ่ “เอิด” จนพัง

สมโชค พลรักษ์

 

ก่อนหน้านี้ พลังประชารัฐ

หวังว่าจะเป็นสถาบันทางการเมือง

ไม่เป็นพรรคเฉพาะกิจ

แต่ดูตอนนี้ “เอิด” กันจนพัง อย่างที่สมโชค พลรักษ์ ว่า

ทำให้ความหวังข้างต้น ส่อจะกลายเป็น “หวังเหวิด” ไปตามระเบียบ?