ขอแสดงความนับถือ

 

แม้ปี 2565 จะถูกคาดหมายว่าจะเป็นปีอันหนักหน่วงอีกปีหนึ่ง

แต่ก็ขอเบิกฤกษ์ด้วยสิ่งเบา-เบา

ซึ่งคงไม่มีอะไรดีไปกว่า

ปฏิสัมพันธ์ของผู้อ่านกับมติชนสุดสัปดาห์

 

เรียน บก.มติชนสุดสัปดาห์

เป็นแฟนประจำมติชนสุดสัปดาห์ มานานแล้ว

เปิดหน้าแรกๆ ก็เจอ “ขอแสดงความนับถือ” ถัดไปก็ “จดหมาย” เลยต้องอ่านก่อน

เพราะได้ใจความ ไม่ยาวเหมือนคอลัมน์ประจำในเล่ม

ฝากบอกปี้อ้ายปิยพงศ์ (เมืองลำพูน) ด้วย ขยันเขียนหน่อยเน้อ

อ่านแล้วมันส์ ทั้งข้อเขียน และภาพประกอบ

อย่าหายไปนานนะ ปี้อ้าย

พอหายไป ทั้ง “ขอแสดงความนับถือ” และ “จดหมาย” กร่อยไปเลย

ขอแสดงความนับถือ

แฟน ท่าวังตาล

สารภี เชียงใหม่

 

ปี้อ้ายปิยพงศ์ (เมืองลำพูน) ยังขยันสม่ำเสมอ

ส่งเรื่องมาต่อเนื่อง

เพียงแต่ “มติชนสุดสัปดาห์” ขออนุญาต “จัดสรร” ตามความเหมาะสม

เลยทำให้บางช่วงดูเหมือนจะหายไป

หลังไปรษณียบัตรของแฟน ท่าวังตาล สารภี เชียงใหม่ เดินทางมาถึง “มติชนสุดสัปดาห์” ไม่กี่วัน

อีเอ็มเอสของปี้อ้ายปิยพงศ์ (เมืองลำพูน) ก็มาถึง

เหมือนรู้ว่ามีคนคิดถึง

เลยรีบฉีกซอง สนอง “แฟน ท่าวังตาล สารภี เชียงใหม่” ทันที

 

 

ยอดนักวิ่ง

วิ่ง วิ่ง วิ่ง วิ่ง…

วิ่ง วิ่ง วิ่ง วิ่ง…

เหนื่อยจิ๊บเป้ง

แต่ของดบริจาคเป็นเงินที่จะนำไปช่วยชาวบ้าน ที่ขาดแคลนเดือดร้อน

นั่นเป็นหน้าที่ของรัฐบาล

มิใช่ของกระผ้ม

แต่ อิอิ

ขอเปลี่ยนเป็นน่องไก่ทอดโตๆ สักสองสามน่องแทน ก็พอแล้วฮับ

ดารานำแสดง : บอย (เจ้าเก่า) หมาจากวัดห้วยขวาง ที่เก็บมาเลี้ยงตั้งแต่ยังไม่อดนม กะลังถูกอีตาปิยพงศ์ใช้ให้ไปจ่ายตลอดที่ปากซอยอารีแทน

ตากล้อง : อีตาปิยพงศ์ (เมืองหละปูน) เจ้าเก่า

ปิยพงศ์ (เมืองหละปูน)

 

ขอบคุณทั้ง “แฟน ท่าวังตาล สารภี เชียงใหม่”

ขอบคุณทั้งปิยพงศ์ (เมืองหละปูน)

และขอบคุณผู้อ่านทุกท่าน ที่ยังมีปฏิสัมพันธ์ต่อกัน

ในโลกสื่อสารสมัยใหม่ ในโลกดิจิตอล ที่มีช่องทางติดต่อกันได้สะดวก รวดเร็ว ในชั่วพริบตา

ซึ่งถ้าไม่ตั้งใจ ก็คงไม่นั่งเขียนจดหมาย หรือไปรษณียบัตรให้เมื่อยมือ

แถมยังต้องมีภาวะใส่ซอง ติดแสตป์ และเสียเวลาออกไปส่งอีก

ถ้าไม่รักกันจริง ก็คงไม่เสียสละทำกันขนาดนี้

แน่นอน จำนวนของจดหมายและไปรษณียบัตร ลดน้อยลงตามยุคสมัย

แต่ก็มีคนอีกจำนวนหนึ่ง ยังสื่อสารด้วยวิธีการเดิมๆ

ซึ่งมติชนสุดสัปดาห์ ก็ขอขอบคุณ

ขอบคุณเช่นเดียวกับอีเมลและการติดต่อสื่อสารผ่านโซเชียลมีเดีย ที่สามารถติดต่อสื่อสารได้อย่างฉับพลันทันใด

และกำลังเป็นกระแสหลักยิ่งขึ้นทุกที

มติชนสุดสัปดาห์ ยินดีต้อนรับ ปฏิสัมพันธ์ และการสื่อสาร ที่มีต่อกันในทุกรูปแบบ

 

ขอตบท้าย เบา-เบา

ด้วยความรู้สึกของบอย (วัดห้วยขวาง) เจ้าเก่า

“บอย เหนื่อย บอย ขอบ่น”

นำเสนอโดย “ปิยพงศ์” เมืองหละปูน อีกเช่นกัน

“ในโลกของบรรณพิภพ กระผ้มนายบอย หมาวัด (ห้วยขวาง) เจ้าเก่า และมวลมิตรสหายสองขา สี่ขาทั้งหลาย โกอินเตอร์กันไปแล้ว แต่ในโลกแห่งความเป็นจริงในเมืองไทย ก็อย่างที่พระเดชพระคุณเห็นกันนั่นแหละฮับ กระผ้มเหนื่อยจิ๊บเป้ง ยิ่งในระยะบักโควิด-19 ระบาดมาหลายปี อีตาปิยพงศ์ใช้ไม่หยุด โดยบอกเหตุผลว่า

บอย…เอ็งไม่ติดโควิด ไม่ต้องสวมหน้ากาก ไปจ่ายตลาดแทนข้าทีวะ

ฮ่วย…แล้วให้มาแค่ร้อยเดียว ก็ได้อย่างที่เห็นนั่นแหละ

ผักบุ้ง 2 กำ หมู 1 ขีด พริก กะปิ กระเทียม สองสามหยิบมือ

แล้วจะอยู่กันยังไงวะเนี้ย ลุง (ตู่)–ฮ่า”

 

และ เฮ้อ… ตั้งแต่ปีใหม่มา

ชาวบ้านชาวเมือง เจอหมูแพงซ้ำเข้าไปอีก

จะกินหมูสักขีด ต้องคิดแล้วคิดอีก

อันนี้ “บอย” ไม่ได้บ่น

แต่มติชนสุดสัปดาห์ บ่นแทนผู้อ่าน