| เผยแพร่ |
|---|
ประหนึ่งว่าบทสรุปที่ว่าการเลือกตั้งในเดือนกุมภาพันธ์ 2562 จะไม่มี และสังคมประเทศไทยอาจจำเป็นต้องมี “รัฐบาลแห่งชาติ” อันมาจาก นายเสนาะ เทียนทอง
จะสะท้อนความวิปริต เลอะๆ เลือนๆ ในทางความคิด
ใครก็ตามที่เกาะติด “สถานการณ์” อย่างต่อเนื่อง ไม่ว่าจะมองทางด้าน “คสช.” ไม่ว่าจะมองทางด้าน “พรรคการเมือง” ไม่ว่าจะมองทางด้าน “มวลชน”
ก็จะสัมผัสได้ในลักษณะ “อ-ปรกติ” ภายในบรรยากาศอย่างที่เรียกว่า “อ-ประชาธิปไตย”
เหมือนกับจะขับเคลื่อนไปได้อย่างเป็นปรกติ
ทั้งๆที่ในความเป็นจริง กำลังมุ่งหน้าไปสู่ “ทางตัน” มากยิ่งขึ้นเป็นลำดับมากกว่า
นายเสนาะ เทียนทอง ก็เช่นเดียวกับ พล.อ.ชวลิต ยงใจยุทธ ก็เช่นเดียวกับ พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์
อยู่ในวัย 80 อยู่ในวัย 90
ผ่านพบการเมืองตั้งแต่ยุค จอมพล ป.พิบูลสงคราม มายังยุค พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา
จากรัฐประหาร 2490 มายังรัฐประหาร 2557
ทำไมจะมอง “อาการ” ของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา และของ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ไม่ออกว่าเป็นอย่างไร
ต้องการเดินไปสู่ “การเลือกตั้ง” จริงหรือไม่
ขณะเดียวกัน เมื่อมองไปยังอารมณ์และความรู้สึกในทางสังคม ต้องการให้ “คสช.” สืบทอดอำนาจและครองอำนาจอย่างนี้ไปอย่างไม่มีวันสิ้นสุดยุติหรือไม่
พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์ อาจไม่พูดตรงๆ โดยยักย้ายไปยัง
“กองหนุน” ที่ถดถอย น้อยลง
นายเสนาะ เทียนทอง ตรงไปตรงมา ชัดถ้อยชัดคำ
มองข้ามช็อตหลังเลือกตั้งว่า อาจจะมีสภาพไม่ต่างไปจาก”ไส้เดือนถูกขี้เถ้า”
หากนำเอาคำพูดของ นายเสนาะ เทียนทอง ไปประสานเข้ากับคำพูดของ นายธราธร จึงรุ่งเรืองกิจ
ก็จะประจักษ์ใน “ความเป็นจริง”
ความเป็นจริงที่ไม่แน่ว่า จะมีการเลือกตั้ง ความเป็นจริงที่ไม่แน่ว่าเมื่อเลือกตั้งแล้วจะเรียบร้อยโรงเรียนคสช.
