หากมองจาก “กระบวนทัศน์”เก่าในทางการเมือง การปรากฏตัวขึ้นของ”พรรคอนาคตใหม่”ไม่มีแรงสะเทื้อน

ไม่ว่าจะความเฉยเมยของ นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ

ไม่ว่าจะการเห็นเป็นเรื่องธรรมดาของ นายนิพิฎฐ์ อินทรสม

บัติ เพราะพรรคประชาธิปัตย์ก็เคย”ใหม่”เมื่อเริ่มขึ้นในเดือนเมษา ยน 2489

เมื่อเห็น”พรรคอนาคตใหม่”ความเคยชิน 1 ของแวดวงทางการเมืองก็นึกถึง “พรรคพลังใหม่”

สดๆร้อนๆก็นึกถึง “พรรคการเมืองใหม่”

พร้อมกับเสนอคำถามพร้อมกับคำตอบว่า เดี๋ยวนี้พรรคพลัง ใหม่อยู่ที่ไหน เดี๋ยวนี้พรรคการเมืองใหม่อยู่ที่ไหน

แต่ดูเหมือนจะมองข้าม”พรรคไทยรักไทย”ไป

 

การต้อนรับน้องใหม่กับ”พรรคไทยรักไทย”รุนแรงและเข้มข้นยิ่งกว่า “พรรคอนาคตใหม่”มากมายหลายเท่า

โดน ป.ป.ช.สอบตั้งแต่เริ่มเดินเตาะแตะ

ทั้งนี้ แทบไม่ต้องกล่าวถึงยุทธการ”สหบาทา”อันมาจากรุ่นพี่ อย่าง พรรคประชาธิปัตย์ พรรคชาติพัฒนา หนักหนาสาหัส

บางคนถึงกับเปรียบเปรยว่า”เป็นศพ”ไปแล้ว

แม้ได้ชัยชนะจากการเลือกตั้งเมื่อเดือนมกราคม 2544 และได้ชัยชนะอย่างชนิดล็อกถล่มจากการเลือกตั้งเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ 2548

แต่ก็ถูก “สหบาทา” อีกครั้งจากพลานุภาพแห่ง”ผู้มีบารมีนอก รัฐธรรมนูญ”

และก็ถูกรัฐประหารเมื่อเดือนกันยายน 2549

แม้จะพยายามพลิกฟื้นผ่านอวตารแห่ง”พรรคพลังประชาชน” ในการเลือกตั้งเดือนธันวาคม 2550 และผ่านอวตารแห่ง”พรรคเพื่อไทย”ในการเลือกตั้งเดือนกรกฎาคม 2554

แต่ถึงเดือนพฤษภาคม 2557 ก็ถูก”รัฐประหาร”อีก

 

ถามว่า”พรรคไทยรักไทย“ตายหรือไม่ ถามว่า”พรรคพลังประชาชน”ตายหรือไม่

คำตอบอยู่ที่ “พรรคเพื่อไทย”

เมื่อเห็น”พรรคอนาคตไทย” ผู้คนมักมองไปยัง”พรรคพลังใหม่”และ”พรรคการเมืองใหม่”ด้วยสายตาอันพร่าเลือนและมองไม่เห็นความเป็น”อนาคตใหม่”

แล้วทำไมไม่มองไปยัง ไทยรักไทย พลังประชาชน เพื่อไทย