ข้อเสนอให้พรรคประชาธิปัตย์ยกมือสนับสนุน นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ ได้เป็นนายกรัฐมนตรีคนที่ 30 อันมาจาก นายอลงกรณ์ พลบุตร ทรงพลังแหลมคมยิ่งในทางการเมือง

สัมผัสได้จากปฎิกริยาของ นายราเมศ รัตนะเชวง สัมผัสได้จากปฏิกิริยาของ นางมัลลิกา บุญมีตระกูล มหาสุข

ถามว่าที่ว่า”แหลมคม”นั้นแหลมคมอย่างไร รับรู้อย่างไร

ทั้งๆที่ฉากหน้าในการแสดง”ปฏิกิริยา” ไม่ว่าจะมาจาก นายราเมศ รัตนะเชวง ในฐานะโฆษกพรรค ไม่ว่าจะมาจาก นางมัลลิกา บุญมีตระกูล มหาสุข ในฐานะอดีตกรรมการบริหาร

พุ่งเป้าไปยังบรรดา”ด้อมส้ม”อย่างเป็นด้านหลัก ไม่มีเลยสักประโยคที่จะเอ่ยอ้างไปยัง นายอลงกรณ์ พลบุตร ไม่มีเลยที่จะยอมรับว่ามาจากภายในของพรรคประชาธิปัตย์

ในความพยายามที่จะอ้างอิงไปยัง”ด้อมส้ม”นั้นเองสะท้อนให้เห็นจุดอ่อนอันเป็นความหวาดหวั่นและพรั่นพรึงที่ดำรงอยู่ของ นายราเมศ รัตนะเชวล และ นางมัลลิกา บุญมีตระกูล มหาสุข

นั่นก็คือ ยังดำรงความเป็น”ประชาธิปัตย์”ซึ่งยึดกุมแนวทางเอาดีเข้าตัว เอาชั่วเข้าหาคนอื่นอย่างแน่วแน่ไม่แปรเปลี่ยน

ทั้งๆที่แท้จริง”ข้อเสนอ”กำลังอึกทึกกึกก้องอยู่”ภายใน”

 

ความหวาดเสียวเป็นอย่างยิ่งก็คือ แนวคิดในกระสวนที่อยากให้ พรรคประชาธิปัตย์หันเหไปยกมือหนุน นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ เป็นนายกรัฐมนตรีมิได้มีแต่ นายอลงกรณ์ พลบุตร

ตรงกันข้าม ยิ่ง นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ มีการขยับขับเคลื่อน ยิ่งทำให้เกิดความไม่มั่นใจ

เนื่องจากพื้นฐานในทางความคิดตั้งแต่ก่อนการเลือกตั้งเดือนมีนาคม 2562 และต่อเนื่องมายังการเลือกตั้งเดือนพฤษภาคม 2566 คือการปฏิเสธการสืบทอดอำนาจ

ไม่ว่าจะเป็นอำนาจในมือ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ไม่ว่าจะเป็นอำนาจในมือ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ยิ่ง นายอลงกรณ์ พลบุตร ขยับ ยิ่งมองเห็นพลังของ นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ

การเคลื่อนไหวของ นายอลงกรณ์ พลบุตร หากมีการรับลูกจาก นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ก็จะยิ่งกลายเป็น”กระแส”ร้อน

 

ความชัดเจนว่า นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ต้องการหวนคืนมายึดกุม ตำแหน่งหัวหน้าพรรคประชาธิปัตย์อีกหรือไม่ จึงเป็นความชัดเจน อันระทึกใจเป็นอย่างสูงต่อทิศทาง นายเฉลิมชัย ศรีอ่อน และ นายเดชอิศม์ ขาวทอง

ก่อให้เกิดสถานการณ์เหนือความคาดหมายและมีความไม่แน่นอนขึ้นโดยฉับพลันทันใดต่อคะแนนเสียงที่จะปรากฏในการเลือกวันที่ 9 กรกฎาคม

นั่นก็คือ พรรคประชาธิปัตย์จะเลือก”ไปต่อ”กับกลุ่มอำนาจเก่าหรือหักเลี้ยวไปอยู่ฝ่าย”ประชาธิปไตย”