พลันที่เห็นการก่อรูปขึ้นของ”พรรคประชาชาติ”ที่มี นายวันมูหะมัดนอร์ มะทา เป็นผู้นำ

คสช.ก็รู้แล้วว่ากลยุทธ์ของ”เพื่อไทย”จะออกมาอย่างไร

เพราะหากย้อนกลับไปศึกษาวิถีดำเนินของพรรคประชาชาติ นับแต่มี นายซูการ์โน มะทา ออกมาเปิดตัว ประสานเข้ากับ นายนัจมูดีน อุมา

ผู้คนก็สัมผัสได้ถึงจังหวะก้าวของ “กลุ่มวาดะห์”

ที่สำคัญเป็นอย่างมากก็คือ ข่าวลือที่ตามมาว่า พ.ต.อ.ทวี สอดส่อง อดีตเลขาธิการศอ.บต.มีบทบาทร่วมด้วยช่วยกันกับพรรคประชาชาติอย่างเงียบๆ

ยิ่งกว่านั้น ยังเป็น”ท่าที”อันมาจากพรรคเพื่อไทย

 

ไม่ว่า นายภูมิธรรม เวชยชัย ไม่ว่า นายวัฒนา เมืองสุข มองเห็นจังหวะก้าวของพรรคประชาชาติไทยด้วยความเป็นมิตร

มองเห็นความจำเป็น มองเห็นบทบาทและความหมาย

ความหมายอันเด่นชัดก็คือ การแยกตัวออกไปของ นายวันมูหะมัดนอร์ มะทา มิได้มีปัญหาขัดแย้ง แตกแยก

ไม่เหมือนกรณี นายปรีชา เร่งสมบูรณ์สุข

ไม่เหมือนกรณี นายจำลอง ครุฑขุนทด หรือ นายสุภรณ์ อัตถาวงศ์

ตรงกันข้าม เป็นไปด้วยสันถวมิตรอันสนิทสนม

ตรงกันข้าม จุดเน้นหนักของพรรคประชาชาติไทยมิได้อยู่ที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ภาคเหนือ อันเป็นพื้นที่ของพรรคเพื่อไทย

ตรงกันข้าม เน้นเจาะเฉพาะ 1 กลุ่มมุสลิม และ 1 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้

สัประยุทธ์กับพรรคประชาธิปัตย์โดยตรง

 

ไม่ว่าคสช. ไม่ว่าพรรคพลังประชารัฐ ไม่ว่าพรรครวมพลังประชาชาติไทย หรือแม้กระทั่งพรรคประชาธิปัตย์ ย่อมมองออก

นี่ คือแผน “แยกกันเดิน”

ในเมื่อรัฐธรรมนูญ พ.ศ.2560 กำหนดบัตรเลือกตั้งเป็นใบเดียว กลยุทธ์ก็ต้องดำเนินไปอย่างสอดรับและเหมาะสม หากทาง หนี หาทีไล่

การเกิดขึ้นของพรรค”พันธมิตร”ใน”แนวร่วม”ย่อมตามมา เพื่อความอบอุ่น เพื่อความแข็งแกร่ง มั่นคง