ไม่ว่าการเคลื่อนไหวของ”ขันแดง”ในยุคหลังรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557 ไม่ว่าการเคลื่อนไหวของการแต่ชัด”ไปรเวต”ในยุคแห่งนักเรียนเลวในเดือนธันวาคม 2563

​เด่นชัดอย่างยิ่งว่าเป็นการเคลื่อนไหวเชิง”สัญลักษณ์” สร้างความหวั่นไหวในทางความคิด

​เพราะว่าพลันที่ประกาศว่าจะแจก”ขันแดง”เพื่อใช้ในเทศกาลสงกรานต์ ที่ตามมาก็คือเจ้าหน้าที่ทั้งตำรวจ ทหารและฝ่ายปกครองต่างเข้าประชิดแหล่งสะสม”ขันแดง”

​ไม่ว่าจะปรากฏที่จังหวัดน่าน ไม่ว่าจะปรากฎที่จังหวัดอุบลราชธานี ไม่ว่าจะตระเตรียมที่จังหวัดร้อยเอ็ด ล้วนไม่สามารถนำแจกจ่ายได้โดยสะดวก

​กระนั้น หากกล่าวในเชิงปฏิบัติการด้านจิตวิทยา เรื่องราวของ”ขันแดง”ก็ได้รับการเล่าขานปากต่อปาก กลายเป็นพาดหัวข่าวหนังสือพิมพ์รับรู้กันทั้งในและต่างประเทศ

​กรณีของ”ขันแดง”เป็นเช่นใด กรณีของการนัดแต่ง”ไปรเวต”ไปโรงเรียนในวัดเปิดเทอมก็เป็นเช่นนั้น

 

กระบวนการเปิดตัวของข่าวสาร กับ กระบวนการต่อต้านดำเนินไปด้วยความคึกคักเข้มข้น ไม่ว่าจะมาจากด้านของ”นักเรียนเลว” ไม่ว่าจะมาจากด้านของ”โรงเรียน”

​เด่นชัดว่า “นักเรียนเลว”มีพันธมิตรในแนวร่วมของตนมากกว่า 20 โรงเรียน

​จากจำนวนอาจแลดูน้อยนิดเมื่อเทียบกับทั้งประเทศ

​กระนั้น ปฏิกิริยาอันมาจากกระทรวงศึกษาธิการเมื่อประสานเข้ากับปฏิกิริยาอันมาจากแต่ละโรงเรียน สัมผัสได้ในความปั่นป่วน โกลาหลอย่างเด่นชัด

​ทุกอย่างดำเนินไปเหมือนกับเมื่อตอนมีการรณรงค์ในเรื่องชู 3 นิ้วระหว่างเคารพธงชาติ ติดโบขาวเพื่อประท้วง สัมผัสได้ในความไม่ เป็นเอกภาพของกระทรวงศึกษาธิการและโรงเรียนได้เป็นอย่างดี

​ทั้งๆที่ยังไม่ถึงวันที่ 1 ธันวาคม ข่าวการแต่งชุด”ไปรเวต”ไปโรงเรียนก็กลายเป็นประเด็น กลายเป็นวาระ

 

หากมองปรากฏการณ์เหล่านี้เป็นเหมือนกับ”สงคราม” ทั้งหมดนี้มิได้เป็นสงคราม”จริง” หากเสมอเป็นเพียงสงครามทางด้าน”การข่าว” เป็นการปล่อยข่าว”แกง”มากกว่า

​เพียงแค่นี้สังคมก็สัมผัสได้ในความเปราะบางอันดำรงอยู่ภายในแวดวงการศึกษาไทย

​เพียง”นักเรียนเลว”ขยับก็ติดกับกันทั้งกระบวน