จดหมาย

ขุนเขา

เรียนคอลัมน์จดหมาย มติชนสุดสัปดาห์
ยูเนสโกเคยประกาศยกย่อง ป๋วย อึ๊งภากรณ์ เป็นบุคคลสำคัญของโลกเมื่อปี 2559 เนื่องในวาระครบรอบ 100 ปี
ผมจึงใคร่ขอความกรุณาจากท่าน
แบ่งพื้นที่ เขียนบทกวี รำลึกถึงคุณูปการของป๋วย อึ๊งภากรณ์ ดังนี้

กูชายชาญชาติเชื้อ ชาตรี
กูเกิดมาก็ที หนึ่งเฮ้ย
กูคาดก่อนสิ้นชี- วาวาตม์
กูจักไว้ลายเว้ย โลกให้แลเห็น

เขียนชีวประวัติไว้ เพื่อขานไขยามยุคเข็ญ
“เหลียวหลังแลหน้าเล็น” พลีอุทิศสอนลูกไทย

ขอยกผู้ก้าวย่าง สื่อแบบอย่างผู้ยิ่งใหญ่
ทั่วโลกแสนอาลัย จารึก “ป๋วย อึ๊งภาภรณ์”

เกริกก่อเศรษฐกิจ เกิดผลผลิตงามสลอน
การคลังคลายสั่นคลอน เหมือนหกล้มแล้วรีบลุก

เสี่ยงตายดุจ “ตัวต่อ” ปราบ “พวกห้อ” ฉุกละหุก
“ฉ้อราษฎร์บังหลวง” รุก ไว้ลายต้านปราบรายตัว

ระบบตบตาบ่าว มือมันสาวเป็นเจ้าสัว
ครอบงำสนเชือกงัว เรียกใช้งานแลกกับเงิน

แบ่งชนสองชนชั้น กันและกันอย่าก้ำเกริ่น
หนึ่งทาสอีกหนึ่งเทิน ยิ่งเหลื่อมล้ำยิ่งทุกข์ล้น

มูลเหตุแห่งปัญหา จิตภูผาชี้นำผล
สมควรคนสมคน เท่าเทียมกันตามหลักการ

ชาติสุขสุขเกษม ต่างปรีดิ์เปรมสุดสายป่าน
สิทธิมีธรรมทาน ประจักษ์รัฐราษฎร์เรียนรู้

รางวัล”ยูเนสโก”ไซร้ เขามอบให้ยินสองหู
ช่วยชาติชนเชิดชู เป็นนักสู้มิสร่างซา

สมัครทหารใหม่ “เสรีไทย” เก่งทุกท่า
กู้เมืองกลับคืนมา พลันรอดพ้นฝ่ายพ่ายแพ้

ประเทศไร้พันธะ พลิกตรรกะหาทางแก้
สัญญาที่ตอแย เสมอภาคจึงโสภา

มวลชนชาติแช่มชื่น ร่วมหยัดยืนหยั่งรากหญ้า
ปักธงคงศรัทธา ปลุกประชาธิปไตย

ระบอบเคียงคู่บ่า ทิ่มตำขาโจรป่วยไข้
ริษยาคอยชักใย เห็นแก่ตัวชั่วตำตา

คนดีศรีแผ่นด้าว สุกสกาวและแกร่งกล้า
อนาถจิตอนิจจา ตกสวรรค์จนวายวาง

นาม “ป๋วย อึ๊งภากรณ์” ทำงานซ้อนมากสรรค์สร้าง
โจรไพรได้อำพราง ชุบมือเปิบก็มิปาน

ตราตีดีใส่ตัว เรื่องชั่วชั่วปล่อยร้าวฉาน
สั่งคนมาแบกคาน เจ็บจนจุกข่าวกระจาย

จีนแปล “ป๋วย” ว่า”เปรื่อง” แปล “อึ๊ง” เหลืองค่ามากหลาย
“ภากรณ์” แสงในกาย คือ “เหลืองทองแสงอาทิตย์”

ขึ้นชื่อลือเลื่องชัด มุ่งขจัดพวกโรคจิต
โกงรัฐรวยสัมฤทธิ์ จับได้ปุ๊บประจานปั๊บ

ลูกศิษย์นับแสนแสน สืบทดแทนกิตติศัพท์
ปณิธานท่านสำทับ ต้องประดับกับแผ่นดิน

หนึ่งร้อยสองแห่งปีเกิด จักทูนเทิดไปทุกถิ่น
โลกประกาศก้องระบิล สรรเสริญ “ป๋วย อึ๊งภากรณ์”
สมบัติ ตั้งก่อเกียรติ

“สมบัติ ตั้งก่อเกียรติ” เขียนกวี
ถึงขุนเขา–“ป๋วย อึ๊งภากรณ์” และส่งมาถึง “มติชนสุดสัปดาห์” นานแล้ว
ขออนุญาตปรับปรุงเล็กน้อย
ให้เข้ากับวาระ 102 ปี “ป๋วย อึ๊งภากรณ์” 9 มีนาคม 2561 ได้พอดิบพอดี

อะตอม

เรียนบรรณาธิการมติชนสุดสัปดาห์
คุณสมบัติของผู้ยึดติดในตัณหา
– ทำผิดอะไรก็ไม่ยอมรับผิด
-ทำถูกอะไรจะจำไว้ถึงชาติหน้า หรืออีกหลายๆ ชาติ
คนแบบนี้คุยด้วยยากที่สุดเพราะเขาจะไม่ฟังใครเลย
ในหนึ่งชีวิต เขาไม่เคยเป็นจำเลย
เขาจะเป็นแต่โจทก์
จึงต้องให้เขาเข้าถึงแก่นธรรม ซึ่งเปรียบเหมือนอะตอมเม็ดหนึ่ง
คือ
ทำความดี
ละเว้นความชั่ว
อบรมใจให้บริสุทธิ์
อะตอมเม็ดนี้คือแก่นของศาสนาพุทธ
เรียบง่ายจนน่าขันแต่มหัศจรรย์ยิ่งนัก
สามข้อคืออะตอมเม็ดเดียวกัน แกะข้อใดข้อหนึ่งออกอะตอมจะสลายตัวไม่เหลืออะไรเลย
ตะวันรอน
อ.ลอง จ.แพร่

ขุนเขา ยิ่งใหญ่
ส่วน อะตอม เล็ก
แต่มองในทัศนะ “ธรรม” อย่างที่ “ตะวันรอน” มอง
อะตอมก็ไม่ธรรมดา
เล็กหรือใหญ่ สำคัญอย่างไร
จึงล้วนอยู่ที่มุมมอง