ในทางการเมือง เชื่อกันว่า “อุบัติเหตุ” เกิดขึ้นได้ทุกเวลา

โดยเฉพาะในยาม “ขาลง”

เหตุการณ์ล่าสุดที่บ้านสี่เสาเทเวศร์น่าจะเป็นตัวอย่างที่ดีที่สุด

ใครจะไปนึกว่าการที่ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา พาคณะรัฐมนตรีไปอวยพรปีใหม่ พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์ ประธานองคมนตรีและรัฐบุรุษ ซึ่งน่าจะเป็น “ข่าวดี” ของรัฐบาล

กลับกลายเป็น “ข่าวร้าย”

คำอวยพรของ พล.อ.เปรม ซึ่งถ้าอ่านโดยผิวเผินก็เหมือนจะชมเชยและให้กำลังใจรัฐบาล

แต่ “ความ” ระหว่าง “บรรทัด” กลับซ่อน “นัยยะ” ทางการเมืองที่ไม่เป็นผลดีกับรัฐบาล

“ตู่ใช้กองหนุนไปเกือบหมดแล้ว แทบจะไม่มีกองหนุนเหลืออยู่แล้ว”

แค่ประโยคนี้ประโยคเดียวก็แรงพอๆ กับแผ่นดินไหว 8 ริกเตอร์

เกิดแรงกระเพื่อมทางการเมืองครั้งใหญ่

พล.อ.เปรม ตอนเป็น “นายกรัฐมนตรี” ได้รับฉายาว่า “นักฆ่าลุ่มน้ำเจ้าพระยา”

เงียบๆ แต่เฉียบขาด

เป็นที่รู้กันว่าทุกวันปีใหม่หรือสงกรานต์ที่ พล.อ.เปรม เปิดบ้านสี่เสาเทเวศร์ให้คนเข้าอวยพร

ทุกคำพูดและภาษาท่าทางของ “ป๋าเปรม” ในวันนั้นจะแฝงนัยยะทางการเมือง

ไม่มีประโยคแบบภาษาพาไปแน่นอน

แค่ “ป๋าเปรม” เดินไปทักทายนายทหารคนใด ก็เป็นที่รู้กันว่าคนนั้นจะขึ้นเป็นใหญ่ในกองทัพ

และเป็นเช่นนั้นทุกครั้งไป

การออกมาบอกว่า พล.อ.ประยุทธ์ ใช้กองหนุนไปหมดแล้ว

จึงเป็นการส่ง “สัญญาณควัน” ที่มีความหมาย

แม้ พล.อ.ประยุทธ์ จะพยายามตีความว่าไม่ได้หมายถึงคนที่เคยสนับสนุนเปลี่ยนใจ

แต่หมายถึงการทำงานที่ผ่านมาได้ดึงทุกภาคส่วนมาทำงานแบบ “ประชารัฐ” หมดแล้ว

ต้องหาคนมาช่วยงานมากขึ้น

การตีความเช่นนี้เป็นคำปลอบใจที่ดีสำหรับตัวเองและคณะรัฐมนตรี

แต่ในทางการเมือง ไม่มีใครตีความเช่นนั้น

ช่วงนี้ พล.อ.ประยุทธ์ ต้องเผชิญศึกหลายด้าน

ที่น่ากลัวที่สุดคือ พรรคประชาธิปัตย์ อดีต “พันธมิตร” เก่า

ยิ่ง คสช. แสดงท่าทีว่าจะรักษาอำนาจ และจัดการพรรคการเมืองเก่ามากเท่าไร

รังสี “อำมหิต” จาก “ประชาธิปัตย์” ก็แรงขึ้นเท่านั้น

อย่าลืมว่าหัวหน้าพรรคประชาธิปัตย์วันนี้ ชื่อ “อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ”

นายกรัฐมนตรีคนเดียวที่ “ป๋าเปรม” เคยการันตีเมื่อวันที่ 28 ธันวาคม 2551

“บ้านเมืองเราโชคดีที่ได้ท่านมาเป็นนายกฯ”

และ “ดีใจที่ได้นายกฯ ชื่ออภิสิทธิ์ และคิดว่าคนไทยก็ดีใจ”

พล.อ.ประยุทธ์ เคยได้รับประกาศนียบัตรรับรองคุณภาพระดับนี้หรือไม่

นับจากวันนี้น่าจับตามอง ถ้ามีการตีความว่า “สายสิญจน์” ขาดแล้ว

เราจะได้เห็นกระแสถล่มรัฐบาลจากทุกทิศทาง

จะเห็น “เพื่อนเก่า” แปลงกายเป็น “ศัตรู”