ด้วยการรู้ตื่น ถึงแม้จะไร้เสียงไก่ขันในยามเช้า หรือกระทั่งเสียงปลุกของนาฟิกา มีเพียงสัญชาตญาณของความเคยชิน ที่จะทำให้ “มนุษย์พ่อ” ตื่นลืมตา ลุกขึ้นนั่ง ก่อนที่จะหายใจทิ้งออกไปยาวๆ ด้วยอาการงัวเงีย

และเมื่อพอคลายลง จึงหันไปมอง “มนุษย์ลูก” เด็กชายวัยหกขวบ ที่ยังนอนหลับสนิทในช่วงเวลาแห่งรุ่งอรุณ

พ่อทำหน้าที่แทนไก่ขัน และนาฟิกาปลุก ด้วยคำพูดเดิมๆ ซ้ำๆ ราวกับเป็นคาถาในยามเช้า “ตื่นลูก เดี๋ยวสายนะ เร็วเข้า เดี๋ยวไม่ทันเข้าแถว”

และการตอบสนองต่อการปลุกเร้าให้ตื่นของ “มนุษย์หกขวบ” ก็ไม่เคยเป็นไปด้วยความสงบและราบรื่น

แม้เพียงสักเช้าเดียว

 

มันเป็นเช้าที่เร่งรีบ และมันเช้าวันจันทร์ที่ “มนุษย์หกขวบไม่อยากไปโรงเรียน” เพราะยังติดอกติดใจกับช่วงเวลาในวันหยุดที่เพิ่งผ่านพ้นไป และใครเลยจะล่วงรู้ว่า ในเช้าวันนี้ มนุษย์หกขวบจะมีวิธีการหยุดเวลาเอาไว้ไม่ให้มันเดินไปไหนได้อีก

ด้วยเพราะเวลามันเดินเร็วเกินไป ทำอะไรจึงต้องรีบไปหมด ด้วยประสบการณ์ตรง มนุษย์หกขวบจึงเสนอแนะให้พ่อ “เอาถ่านออกจากนาฟิกา” เพียงแค่นี้ เวลาก็จะหยุดเดิน ก็จะได้มีแต่วันเสาร์และวันอาทิตย์ และไม่ต้องมีวันจันทร์

ยิ่งกว่าทันใดนั้น มนุษย์พ่อก็ได้อึ้งระคนแอบขำกับวิธีการหยุดเวลาของมนุษย์หกขวบ

พ่ออมยิ้ม พร้อมกับพูดในใจเงียบๆ ว่า “ถ้าเอ็งหยุดเวลาด้วยการเอาถ่านนาฟิกาออกได้จริงๆ ฉันก็จะหมุนเข็มนาฟิกาย้อนกลับไปสัก ‘หกปีกับอีกเก้าเดือน’ มันซะเลย” ถึงตอนนี้แววตาพ่อดูมีความระยับวับวาวเป็นประกาย

แต่ด้วยภาระหน้าที่และความรัก พ่อจึงอธิบายให้ฟังพอเข้าใจแต่ง่ายว่า “ไอ้หนุ่ม นาฬิกาเป็นเครื่องบอกเวลา มันไม่ใช่เวลา เวลาเมื่อมันเดินแล้วจะหยุดไม่ได้ เราทุกคนมีเวลาเป็นของตัวเอง และดูแลช่วงเวลาของตัวเองให้ดีก็พอ”

แววตาไร้เดียงสาของมนุษย์หกขวบยังคงขุ่นเคือง และไม่เข้าใจอะไรไปมากกว่า “นาฬิกาก็คือเวลา” ตามประสา ความโกลาหลเล็กๆ ในยามเช้าของสองพ่อลูก ช่วงเวลาอันเป็นประจำของทุกเช้าจันทร์ถึงศุกร์ เว้นวันเสาร์อาทิตย์และวันหยุดราชการ ช่วงเวลาในแบบนี้เมื่อถึงวันหนึ่ง มันก็จะเดินจากไป

เพราะช่วงเวลาใดๆ มันมีทางไปของมันเสมอ

 

แต่การจากไปของช่วงเวลา ก็จะมีการมาใหม่อยู่ด้วยเช่นกัน

กับช่วงเวลาสุดท้ายของปลายปี ใกล้แล้วกับช่วงเวลาของการเริ่มต้นใหม่

เสียงแห่งการโห่ร้องเฉลิมฉลองไชโยเป็นราวกับเสียงปลุกให้เราได้ตื่น ฟื้นขึ้นมาจากบางสิ่ง แล้วลุกขึ้นมาทำบางอย่างให้ตัวเอง และคนรอบข้างมีความสบายใจ และพร้อมแล้วกับสิ่งใหม่ ที่ดีพอจะเป็นของขวัญให้ตัวเอง และใครต่อใคร ในทุกช่วงเวลาที่เราได้ตื่นขึ้น แม้ในทุกๆ เช้าของวันจันทร์

“สุขกายสบายใจ เดินทางใกล้ไกลปลอดภัยทุกคน สวัสดีปีใหม่ครับผม”

ขอบคุณมากมายครับ •

 

เอกภาพ | พิชัย แก้ววิชิต

สะดวก ฉับไว คุ้มค่า สมัครสมาชิกนิตยสารมติชนสุดสัปดาห์ได้ที่นี่https://t.co/KYFMEpsHWj

— MatichonWeekly มติชนสุดสัปดาห์ (@matichonweekly) July 27, 2022