ทำไมข้อเสนอให้มีการแก้ไขเพิ่มเติมพรป.ว่าด้วยพรรคการเมืองจึงกลายเป็นเรื่องอึกทึกครึกโครม

เพราะเท่ากับเล่นพรรคการเมือง”เก่า”อย่างนั้นหรือ

อาจใช่ เพราะเรื่องของ “สมาชิกพรรค” เท่ากับเป็น “กล่องดวง ใจ” ของทุกพรรคการเมือง

แต่มี”ปัจจัย”ซับซ้อนยิ่งกว่านั้น

หากเสมอเป็นเพียงการเคลื่อนไหวโดย นายไพบูลย์ นิติตะวัน คงจะไม่เปรี้ยงปร้างระดับนี้

แต่นี่เป็น นายสุเทพ เทือกสุบรรณ

ทั้งยังมีการส่งสัญญาณตามมาอีกว่า “ต้องให้ความเป็นธรรมระหว่างพรรคเก่า พรรคใหม่ พรรคใหญ่ พรรคเล็ก”

ที่สำคัญ เป็นสัญญาณจาก “คสช.”

 

เพราะเหตุว่ามีการลั่นระฆังอันเท่ากับเป็น “สัญญาณ” ดังออกมาจากปากของ “บิกคสช.” เอง

นั่นแหละจึงนำไปสู่ “ทฤษฎีสมคบคิด”

ยิ่งเมื่อ นายสมศักดิ์ เทพสุทิน ออกมาสร้าง”ราคา”ให้เข้าตาว่าทีนายกรัฐมนตรี”คนนอก”อีกราย

เท่านั้นแหละ ปรากฏการณ์”ผึ้งแตกรัง”จึงบินว่อน

ภายในพรรคประชาธิปัตย์จึงย่อมขบคิดและประเมินลีลาการ เคลื่อนไหวนี้อย่างเป็นพิเศษ

จึงนำไปสู่วาทกรรมในแบบ “ตายทั้งกลม”

จึงนำไปสู่วาทกรรมเหลือเชื่อถึงบทบาทของ “ลุง” คนหนึ่งซึ่งเล่นบท “สมิงพระรามอาสา” รับแผนมาจาก”พรรคทหาร”

ไม่เพียงแต่ดำเนินกลยุทธ์”ตกปลาในอ่าง”

หากยังวางเป้าหมายไกลถึงระดับ “เพื่อนเรา เผาเรือน” ให้บ้านเก่าวอดเหลือแต่ซาก

การขุดคุ้ย เปิดโปงจึงตามมา

 

จุดเปลี่ยนอย่างสำคัญจึงมิได้อยู่ที่ นายไพบูลย์ นิติตะวัน หากแต่อยู่ที่บทบาทระหว่าง “2 ลุง”

นั่นก็คือ “ลุง ต.” กับ “ลุง ท.”

เมื่อนักการเมืองเก่าระดับ นายสมศักดิ์ เทพสุทิน ออกมาปลดล็อก 400 ส.ส.ไม่จำเป็นต้องสังกัดพรรค จึงโยงไปยัง “ลุง”อีกคนซึ่งเป็น”รองนายกรัฐมนตรี”

มากันเป็นแผง ปรากฏขึ้นทั้งยวง