วิถีแห่งอำนาจ เอี้ยก่วย/เสถียร จันทิมาธร

ประกระบวนท่าอินทรี (116)

ผลจากการที่อินทรีกระพือปีกซ้ายตีใส่ศีรษะเอี้ยก่วย พริบตานั้นเอี่ยก้วยแทบรู้สึกหายใจไม่ออกต้องงงงันวูบ แต่เมื่อปีกของอินทรีห่างจากศีรษะประมาณ 1 เชียะก็ชะงักค้าง ส่งเสียงร้องออกมา 2 ครา

เห็นเช่นนั้นเอี้ยก่วยก็เข้าใจ

“พี่อินทรี ท่านคิดทดสอบพลังฝีมือข้าพเจ้าหรือ จะอย่างไรไร้เรื่องราวข้าพเจ้าจะเล่นกับท่าน”

แต่เมื่อจะยกกระบี่หนักไร้คมไหนเลยร่ายรำใช้ออกได้เพราะมีความหนักร่วม 70-80 ชั่ง จึงวางลงเพื่อเก็บกระบี่เล่มที่ 1 ขึ้น

เห็นเช่นนั้นอินทรีพลันหุบปีก 2 ข้างหันหัวไปไม่แยแส แสดงท่าทางเหยียดหยามดูแคลน

เห็นเช่นนั้นเอี้ยก่วยเข้าใจในบัดดล “ท่านต้องการให้ข้าพเจ้าใช้กระบี่หนักไร้คม แต่ข้าพเจ้ามีพลังฝีมือพื้นเพธรรมดา หากประกระบวนท่ากับท่านบนผนังผานี้ต้องมิใช่คู่มือของพี่ โปรดไว้ไมตรีสักครา”

กล่าวพลางเปลี่ยนเป็นถือกระบี่หนักไร้คม เกร็งกำลังขึ้นจากจุดตั้งชั่งถ่วงมายังแขนซ้ายยกกระบี่เสือกแทงออกไปอย่างแช่มช้า อินทรีไม่หมุนตัวปีกซ้ายแฉลบไปด้านหลังกระทบกระบี่ เอี้ยก่วยรู้สึกพลังมหาศาลถ่ายทอดมาตามตัวกระบี่อย่างรุนแรงกดคุกคามจนแทบหายใจไม่ออก รีบโคจรพลังต่อต้าน แค่นเสียงออกมาคำหนึ่ง

ตัวกระบี่ส่ายไหวหลายครา สายตาพร่าพรายแล้วพลันวูบดับสิ้นสติ

เพียงกระบวนท่าแรกสภาพของเอี้ยก่วยก็ทุลักทุเล ป้อแป้ หนักหนาสาหัส ไม่ทราบผ่านไปนานเท่าใดค่อยฟื้นคืนสติมาอย่างแช่มช้า

พร้อมกับมีน้ำขมไม่น้อยไหลลงตามลำคอ

พอลืมตาขึ้นเห็นอินทรีคาบลูกกลมสีม่วงเข้มลูกหนึ่งป้อนเข้าปาก วัตถุนี้มีกลิ่นคาวเหม็นคลุ้งแต่หวนนึกถึงอินทรีก็ตระหนักว่าสิ่งที่ป้อนให้ต้องมีประโยชน์อย่างมากจึงอ้าปากรับประทานลงไปเพียงขบกัดแผ่วเบา ผิวนอกของลูกกลมก็ปริแตก

ปรากฏเป็นน้ำขมกระจายทั่วทั้งปาก

น้ำนี้คาวจัด ขมจัด ยากที่จะรับประทานลง แรกทีเดียวถึงกับคิดพ่นออกแต่ก็มิอาจหักใจขัดเจตนาดีของอินทรี ฝืนใจกลืนลงท้องไป

เมื่อโคจรพลังรู้สึกลมหายใจสะดวก ปลอดโปร่ง

พอลุกขึ้นยืนมิเพียงไม่อ่อนล้า โรยแรง ตรงกันข้าม กลับยังกระตือรือร้น คึกคัก เหนือล้ำยิ่งกว่ายามปกติ อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจเพราะตามเหตุผลเมื่อถูกผู้คนหรือสิ่งมีชีวิตกระแทกล้มลงลมหายใจ ขาดห้วงสลบไสล ต่อให้ไม่รับบาดเจ็บบอบช้ำก็ต้องปวดเมื่อยร่างกาย

หรือว่าลูกกลมสีม่วงเข้มนี้กลับเป็นโอสถทิพย์รักษาบาดเจ็บ

ก้มลงเก็บกระบี่ขึ้นรู้สึกคล้ายเบากว่าเดิมหลายส่วน ยามนั้นอินทรีส่งเสียงร้องกางปีกตีใส่อีก เอี้ยก่วยไม่กล้าต้านรับอย่างหักโหมรีบเบี่ยงตัวหลบเลี่ยง อินทรีก้าวขา 1 ก้าว ปีกทั้งคู่จู่โจมมาโดยพร้อมเพรียงหลังสภาวะดุร้ายยิ่ง

เห็นปีกทั้งคู่กวาดมา เอี้ยก่วยรีบถอยไป 2 ก้าว เท้าซ้ายก็เหยียบถึงริมของแท่นที่ราบ

อินทรีไม่ไว้ไมตรี หัวอันล้านเลี่ยนยืดหดอย่างรวดเร็ว จะงอยปากแหลมงองุ้มจิกใส่เข้าทรวงอก ถึงตอนนี้เอี้ยก่วยหมดหนทางถอยได้แต่ขวางกระบี่ปิดป้อง อินทรีก็ใช้ปากจิกใส่กระบี่จนข้อแขนเอี้ยก่วยสั่นสะท้านอย่างรุนแรงกระบี่แทบหลุดจากมือ

เห็นอินทรีกวาดปีกขวาตามติดมุ่งมาข้อเท้าเอี้ยก่วยใจหายวาบ กระโดดลอยตัวพุ่งข้ามศีรษะอินทรีประชิดเข้าสู่ด้านในแล้วใช้กระบี่กลับหลังสกัดอินทรีจู่โจม

เสียงทึบเมื่อปะทะกับจะงอยปากแหลม

รอดชีวิตจากห้วงแห่งความตายสร้างความตระหนกจนหลั่งเหงื่อเย็นเยียบโซมกายร้องขึ้นด้วยเสียงอันดัง

“พี่อินทรีท่านไม่อาจยึดถือข้าพเจ้าเป็นต๊กโกวไต้เฮียบ”

เด่นชัดอย่างยิ่งในเจตจำนงของอินทรีอัปลักษณ์ เป็นอย่างที่เอี้ยก่วยต้องวิงวอนร้องขอให้เห็นใจ อินทรีอัปลักษณ์มิได้มีเจตนาร้ายอย่างแน่นอน

ก่อนจะเข้าไปยังรายละเอียดการฝึกปรือวิทยายุทธ์อันวิจิตรพิสดาร

พึงให้ความสนใจอย่างเป็นพิเศษกับที่ น.นพรัตน์ แปลออกมาว่า “อินทรีวิเศษคาบลูกกลมสีม่วงเข้มลูกหนึ่งป้อนเข้าปาก” คำถามก็คือ ลูกกลมสีม่วงเข้มนี้คืออะไร เป็นผลไม้หรือว่าเป็นอะไรกันแน่

อินทรีก็เป็นอินทรีวิเศษ ลูกกลมสีม่วงเข้มก็เป็นลูกกลมวิเศษ