เหมือนกับว่า กรณีการลาออกของ พล.อ.ศิริชัย ดิษฐกุล จะเป็นปัญหา 1 การทหาร 1 การเมือง

การทหารเพราะ พล.อ.ศิริชัย ดิษฐกุล เป็นทหาร

การเมืองเพราะ พล.อ.ศิริชัย ดิษฐกุล ดำรงตำแหน่งเป็นรัฐมนตรี

แต่หากฟัง “คำแถลง”จากผู้เกี่ยวข้องก็อาจงุนงง สงกา

ไม่ว่า พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ไม่ว่า พล.อ.ประวิตร วงษ์สุ วรรณ ลงความเห็นตรงกันว่า

เป็น “เรื่องส่วนตัวฎ

“ท่านบอกว่าจะไปประกอบธุรกิจส่วนตัวก็ไป คณะทำงานที่ออกตามนั้นเพราะเขามาด้วยกันจึงต้องออกด้วยกัน”

เป็น”เรื่องส่วนตัว”แต่ก็สัมพันธ์กับ “หลายส่วน”

 

ไม่ว่าจะมองเรื่องนี้ว่าเป็นเรื่อง “การทหาร” ไม่ว่าจะมองเรื่องนี้ว่าเป็นเรื่อง “การเมือง”

ไม่ว่าจะมองเรื่องนี้ว่าเป็นเรื่อง “การเศรษฐกิจ”

แต่หากยึดกุมหลักการแห่งลักษณะ”องค์รวม”แล้วก็จะเห็นการดำรงอยู่ของ”วัฒนธรรม”อย่างแนบแน่น

นี่คือเงาสะท้อนในทาง”เศรษฐกิจ”

นี่คือเงาสะท้อนในทาง”การเมือง”อันสัมพันธ์อยู่กับ”การ ทหาร”เหมือนกับเป็นเนื้อเดียวกัน

เป็นการเมืองในแบบ “เลือดสุพรรณ”

เพราะว่ารัฐมนตรีว่าการกระทรวงแรงงานลาออก ทีมงาน ก็ลาออกตาม

และมูลฐานก็มาจาก”ธุรกิจ”อันเป็นส่วนของ”เศรษฐกิจ”

 

หากมองโครงสร้างทางสังคมอย่างตระหนักในบทบาทและแรงสะ เทือนในทางเศรษฐกิจก็จะประจักษ์ในการตัดสินใจ

เศรษฐกิจมีผลต่อการเมือง วัฒนธรรม แน่นอน

เพราะการเมือง วัฒนธรรม มีความสัมพันธ์และเป็นผลมาจากปัจจัยในทางเศรษฐกิจ

กระนั้น การเมือง วัฒนธรรมก็เป็นเรื่องของ”ความคิด”

ความคิดอันได้รับผลสะเทือนมาจาก”มาตรา 44″ ความคิดอันได้รับผลสะเทือนมาจากกระบวนการ”ทางการทหาร” ความคิดอันได้รับผลสะเทือนมาจากกระบวนการ”บริหารจัดการ”

รวมศูนย์ไปสู่”วัฒนธรรม”แห่ง”การตัดสินใจ”