คอลัมน์ประจำ

เสียดายเวลาที่ผ่านไป / มองบ้านมองเมือง : ปริญญา ตรีน้อยใส

ปริญญา ตรีน้อยใส
ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ - 19 สิงหาคม 2565
คอลัมน์มองบ้านมองเมือง
ผู้เขียนปริญญา ตรีน้อยใส
เผยแพร่

มองบ้านมองเมือง

ปริญญา ตรีน้อยใส

 

เสียดายเวลาที่ผ่านไป

 

มองบ้านมองเมือง ชื่นชม ท่าอากาศยานนานาชาติดอนเมือง ไปเมื่อไม่นานมานี้ ในการจัดแสดงนิทรรศการ ประวัติศาสตร์การบิน ให้ผู้เดินทาง ได้มีโอกาสศึกษาหาความรู้ ที่สำคัญ เป็นกิจกรรมที่เกิดขึ้นในช่วงวิกฤตโควิด-19 ช่วงเวลาที่คนไทยส่วนใหญ่ถูกสั่งให้อยู่บ้าน หยุดเชื้อ เพื่อชาติ ช่วงเวลาที่หลายหน่วยงานทั้งภาครัฐและเอกชน ต่างวิตกกังวลจนไม่ดำเนินการอะไรทั้งนั้น

ในขณะที่หลายหน่วยงานยังเดินหน้า อย่างโครงการขนส่งมวลชนระบบราง โครงการทางยกระดับ โครงสร้างทางหลวงพิเศษ โครงการย้ายสายไฟฟ้าลงใต้ถนน โครงการสถานีรถไฟกรุงเทพฯ บางซื่อ ฯลฯ จึงมีผลงานก้าวหน้า แล้วเสร็จตามแผน เพราะการจราจรที่เบาบาง ช่วยในเรื่องการก่อสร้างและการขนส่ง

หลายหน่วยงาน ถือเป็นโอกาสปรับปรุงอาคารสถานที่ เนื่องจากเจ้าหน้าที่หยุดงาน หน่วยงานอภิมหาโครงการ วันแบงคอก ก็อาศัยช่วงเวลาล็อกดาวน์ ขนดินจำนวนมหาศาล ออกจากโครงการ ไปสนามม้านางเลิ้ง เพื่อสร้างเนินดินในสวนเทิดพระเกียรติในหลวงรัชกาลที่ 9

แต่เป็นที่น่าเสียดายว่า หลายคน หลายหน่วยงาน มัวแต่วิตกกังวลเรื่องโรคร้าย วุ่นวายใส่หน้ากาก กักตัว อยู่บ้านเลี้ยงลูก จนไม่ทำอะไรในช่วงเวลาสองปีที่ผ่านมา

 

ที่เห็นได้ชัดอย่าง ท่าอากาศยานนานาชาติเชียงใหม่ ก่อนวิกฤตโควิดนั้น การจราจรคับคั่งด้วยจำนวนนักท่องเที่ยวทั้งไทยและจีน เกิดความแออัดในทุกพื้นที่ โดยเฉพาะการตรวจเช็กผู้โดยสารก่อนขึ้นเครื่อง เนื่องจากเป็นอาคารที่ก่อสร้างเมื่อนานมาแล้ว ในยุคสมัยที่จำนวนผู้โดยสารไม่มาก เลยมีปัญหาประตูทางเข้าแคบเป็นคอขวด ผู้โดยสารต้องเข้าแถวรอตรวจนานและวุ่นวาย จนถึงขั้นเลวร้าย มีคนตกเครื่องบินเป็นประจำ

หรือการตรวจกระเป๋าเดินทางที่จะโหลดไปกับเครื่องบิน ทั้งๆ ที่แต่ละเคาน์เตอร์เช็กอินมีระบบสายพานรองรับเหมือนสนามบินทั่วไป ผู้โดยสารแค่ไปตรวจเช็กก่อนมาที่เคาน์เตอร์ แต่เกิดมีนวัตกรรม ให้ผู้โดยสารเช็กที่เคาน์เตอร์ก่อน แล้วค่อยไปผ่านเครื่องตรวจสอบ เลยเป็นเรื่องวุ่นวาย โดยเฉพาะผู้โดยสารต่างชาติที่ไม่คุ้นเคย ยิ่งระดับภาษาของพนักงานสายการบินโลว์คอสต์ เลยกลายเป็นความโกลาหล ผู้โดยสารคนอื่นเลยเสียเวลาตามไปด้วย

จึงกลายเป็นว่า ผู้บริหารท่าอากาศยานนานาชาติเชียงใหม่ ไม่ได้ใช้โอกาสในช่วงวิกฤตโควิดปรับปรุงพื้นที่ หรือปรับปรุงระบบงานแต่อย่างใด

ส่งผลให้เมื่อการแพร่ระบาดโรคร้ายลดลง ผู้โดยสารเริ่มเดินทางอีกครั้ง ต้องเผชิญกับปัญหาต่างๆ ทั้งๆ ที่ตอนนี้จำนวนผู้โดยสารก็ยังไม่มาก ถ้าเกิดเปิดประเทศ ปลดล็อกมาตรการ มีนักท่องเที่ยวต่างชาติมามากขึ้น ปัญหาคงจะทวีคูณแน่ๆ

ที่จริง คงมีเรื่องคล้ายๆ กับอีกหลายเรื่อง หลายแห่ง หลายหน่วยงาน ที่ผู้บริหารหรือผู้รับผิดชอบ มิได้ใช้โอกาสปรับปรุง เปลี่ยนแปลง แก้ไข ในช่วงเวลาวิกฤตโควิดที่ผ่านมา

หากเป็นหน่วยงานภาคเอกชน ก็คงเพราะขาดทุนปิดกิจการไปแล้ว แต่พอเป็นหน่วยงานภาครัฐ แม้จะขาดทุนก็ไม่เป็นไร ข้าราชการ พนักงานทุกคนยังได้รับเงินเดือน ตำแหน่งงานยังคงอยู่ กิจการยังคงดำเนินต่อไป

มีแต่ประชาชนผู้รับบริการเท่านั้นที่เดือดร้อน •