ยิ่งฟัง พล.อ.เฉลิมชัย สิทธิสาท แถลงเชิง “วิเคราะห์” การหายตัวไป ของ น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร

ยิ่งทำให้นึกถึงคำของ “ซุนวู”

ยุทธศาสตร์ คือ วิชาเล่ห์เหลี่ยมแต้มคู

เพราะฉะนั้น เมื่อเรามีความสามารถจริงพึงแสดงให้เห็นว่าเราไม่มีความสามารถ ครั้นตกลงจะเข้าโรมรันด้วย แต่แสดงประหนึ่งว่าเราไม่มีความสามารถเช่นนั้น

สิ่งใดใกล้ก็แสดงให้เห็นว่าไกล สิ่งใดไกลก็แสดงให้เห็นว่าใกล้

หลีกเลี่ยงเมื่อข้าศึกเข้มแข็งแกร่งกล้า

ถ่อมตัวแล้วพินอบพิเทา เสริมให้ศัตรูโอหัง ได้ใจ

 

การหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยของ น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร นับแต่วันที่ 25 สิงหาคม

คือ รูปธรรม 1 แห่งกระบวนการจัดวาง “กลยุทธ์”

กลยุทธ์อัน พล.อ.เฉลิมชัย สิทธิสาท ยอมรับว่า มีการวางแผน จัดวางเอาไว้แล้วอย่างเป็นระบบ

“เป็นปฏิบัติการลับ และก็ปิดลับได้ดี”

ดำเนินตามอนุสาสน์ของท่าน”ซุนวู”สรุปไว้ตามสำนวนแปลของท่าน เสถียร วีรกุล ว่า

“ยุทธศาสตร์ คือ วิชาเล่ห์เหลี่ยมแต้มคู”

หรือที่ท่าน บุญศักดิ์ แสงระวี ร้องเรียงออกมาว่า “การศึกมิหน่ายเล่ห์”

กว่าจะรู้ น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร ก็”หาย”ไปเสียแล้ว

 

ไม่ว่าใครจะชอบ ไม่ว่าใครจะชัง แต่การกำหนดยุทธการ 25 สิงหา คม ออกมา

ถือว่ามากด้วยเหลี่ยมเล่ห์ เพทุบาย

เป็นการสะท้อนให้เห็นว่า การเมืองนับแต่รัฐประหารเมื่อเดือนกันยายน 2549 และต่อเนื่องมายังรัฐประหารเมือ่เดือนพฤษภาคม 2557

ได้ยกระดับไปอีกขั้นตอนหนึ่งซึ่งมากด้วยความแหลมคมอย่างที่สุด

ถามว่า น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร รับรู้ “กระบวนการ” นี้หรือไม่

คำตอบที่ตรงที่สุดต้องมาจากตัว น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตรเอง