ทางรอดอยู่ในครัว

: ดูน้อยแต่ก็อิ่ม

 

ปีนี้ฝนเยอะ มากเสียจนเราต้องซื้อเครื่องดูดความชื้น ไม่น่าเชื่อ ตั้งแต่เครื่องส่งมาถึง ฝนหนักทุกวัน เราต้องเทน้ำออกจากเครื่องดูดความชื้นอย่างน้อยสองครั้ง เห็นปริมาณน้ำครั้งแรก ฉันตกใจมาก ไม่คิดว่าเครื่องจะดูดน้ำจากอากาศในห้องเล็กๆ ได้มากเพียงนี้

ซึ่งหมายถึง เราหายใจเอาอากาศที่เต็มไปด้วยน้ำลงปอด

ก่อนหน้านี้ ในฤดูฝน ฉันเป็นต้องเจอกับภูมิแพ้ มากบ้าง น้อยบ้าง แล้วแต่สุขภาพและอากาศ แต่ฤดูฝนนี้ ฉันยังไม่จามเลยสักครั้ง ฝนตกทุกวัน ความชื้นบางวันสูงถึง 75 แต่ถ้าเปิดเครื่อง เราก็อยู่ในห้องที่มีความชื้นไม่เกิน 60 ซึ่งดีต่อร่างกายมาก

ลมหายใจบอกอย่างนั้น

 

สัปดาห์นี้ ฉันวางแผนจะขนของไปบ้านใหม่ให้มากที่สุด หนังสือ จาน และเสื้อผ้า ควรเกือบหมด เหลือแต่ส่วนที่เราจำเป็นต้องใช้

เราขนของเหมือนมด ขนหนังสือใส่กล่อง จำนวนเท่าที่เราเดินได้สบาย ไปใส่ชั้นหนังสือที่เตรียมไว้ในบ้านใหม่ แล้วเดินถือกล่องเปล่ากลับมาขนอีกรอบ กับจาน เราใช้วิธีคล้ายกัน แต่ไม่ใส่กล่อง ขนทีละตั้ง ทีละแถว ขนไปจัดไป บริหารพื้นที่ไปด้วย

ใช้เวลามากมาย หลายวัน เพราะให้เดินทั้งวันคงไม่ไหว เดินสัก 5 รอบตอนเช้า และอีก 3 รอบตอนเย็น ดูเหมือนจะพอดี ข้อดีก็คือ ไม่รู้สึกว่าเป็นงานหนัก และไม่เสียเวลาแพ็กของ ไม่ต้องหากล่องจำนวนมาก

ก็แค่…ต้องใช้เวลา ซึ่งเรารอได้ ทุกครั้งที่ขน ฉันรู้สึกว่ากำลังเดินไปใกล้บ้านของฉันทุกที

บ้านสอนให้ฉันรอเก่งขึ้น

 

บางคน สร้างบ้านหลังใหญ่ในเวลาไม่กี่เดือน แต่ฉันทำบ้านหลังเล็กแบบแยกส่วน มีทั้งส่วนที่สร้างใหม่ แต่ต่อเติม ใช้เวลาเกือบสี่เดือน เป็นสี่เดือนที่นับเวลาทำงานช่างทั้งสิ้น 45 วัน

ช่างของเรามีงานประจำ มาทำบ้านให้เราในวันหยุด ทั้งบางสัปดาห์ งานประจำทำให้ช่างเหนื่อยเกินกว่าจะมาทำบ้านให้เรา งานที่ควรทำเดือนเดียวเสร็จ จึงยืดเยื้อมาถึงวันนี้ ซึ่งสอดคล้องกับข้อจำกัดของเรา

เราจะได้มีเวลาหาเงิน

สารภาพว่า บางครั้ง ฉันกลัวต้องหยุดกลางคัน งานงอก งบประมาณงอก เราอาจไม่มีเงินจ่ายค่าวัสดุ แต่แล้วเราก็หาเงินทันทุกที

เป็นทั้งความโชคดี และความขยัน ในที่สุด เราทำบ้านสำเร็จ เรามีชั้นหนังสือมากพอที่จะเก็บหนังสือและมีชั้นวางจานมากพอ

แน่นอน – หลังจากที่เราส่งต่อจานและหนังสือบางส่วนไป

บ้านเล็กลง ของก็ต้องน้อยลง ฉันยังเก็บทุกอย่างไว้ โดยลดจำนวน มีเท่าที่เราสามารถ

 

ขณะฉันเตรียมทำข้าวผัด เขาโทร.มาบอก น้องก๊อต-ช่างน้ำมาถึงแล้ว ไปคุยกับช่างหน่อย

ฉันชี้บ่อซึมที่จะทิ้งน้ำจากครัวให้ก๊อตดู “พี่จ้างน้องพม่ามาขุดไว้ ใช้ท่อสองลูก คิดว่าพอ เราอยู่กันสองคน มีเพื่อนมากินข้าวบ้าง และเราล้างจานบางส่วนที่ห้องกินข้าว พี่คิดว่าน้ำทิ้งของเราน้อยกว่าบ้านอื่น”

“เหลือเฟือครับ น้ำทิ้งพี่ค่อนข้างสะอาด พี่ไม่ทิ้งเศษอาหาร ผมสังเกตเห็นตั้งแต่มาซ่อมก๊อก”

ฉันยิ้ม ฉันเก็บเศษอาหาร เศษวัตถุดิบหมดเกลี้ยง “ท่อดักไขมันวางตรงนี้นะ” ฉันบอกก๊อต

“โอเคพี่ แต่…ผมคิดว่าน้ำในครัวน่ะ พี่ควรใช้ประปา เพราะบาดาลมีกลิ่น ไม่อยากให้พี่ใช้ทำอาหาร”

บ้านแม่มีน้ำสองระบบ ประปา และบาดาล ส่วนที่เป็นตัวบ้าน มีท่อประปาผ่านข้างบ้าน ดึงเข้าบ้านง่ายดาย แต่ครัวอยู่ห่างออกมา ใกล้บาดาลมากกว่า เดิมทีฉันคิดจะใช้บาดาลเพื่อความสะดวก แต่น้ำมีกลิ่นจริงๆ เสียค่าท่อเพิ่มอีกหน่อย ในระยะยาวน่าจะดีกว่า

บอกก๊อตว่าต้องการก๊อกน้ำตรงไหน จะเปลี่ยนอะไรใหม่บ้าง นัดวันไปซื้อของเรียบร้อย

ฉันกำลังเดินขึ้นบ้าน ก็สวนทางกับเขา

เขาถาม “คุยเสร็จแล้วเหรอ”

พยักหน้า “วันอาทิตย์ก๊อตมาทำ”

เขาหัวเราะ “ชมพูมีพี่น้องเป็นช่างคือเรื่องจริงสินะ”

ฉันพูดภาษาเดียวกับช่าง เราสื่อสารกันได้ ฉันคิด และ…มองครัว ไม่อยากทำข้าวผัดแล้วล่ะ ฉันหิว อยากได้อะไรที่เร็ว และอิ่มมาก

 

ฉันหยิบ bagel ออกจากช่องแข็ง ซื้อจากน้องสาวร่วมโลก ร่วมความรู้สึก ฉันเคยสั่งขนมปังที่เธอทำ มันอร่อยมาก พอเธอทำ bagel ฉันมั่นใจว่าดี สั่งมาทีเดียว 6 ชิ้น มาถึงก็หั่นครึ่ง แล้วประกบไว้เหมือนเดิม แยกเป็นถุงแช่แข็งไว้

Bagel ถูกจริตฉัน เนื้อแน่นหนัก ชิ้นไม่ใหญ่ แต่อิ่มนาน ให้พลังงานสูง

บางมื้อ ถ้าไม่คิดมาก ฉันก็กินมันในฐานะขนมปังชิ้นหนึ่ง คือกินกับโปรตีนสักหนึ่งหรือสองชนิด แล้วมีผักนิดหน่อย

วันนี้เราจะกินกับสิ่งที่เหมาะกับมันมากที่สุด และง่ายที่สุด

เอา bagel ออกจากช่องแข็ง ใส่ลงเครื่องปิ้งขนมปัง วัตถุประสงค์คือต้องการอุ่น ไม่ใช่ปิ้งให้เกรียม ฉันจึงตั้งเวลาไว้ไม่มาก ช่องแข็งจะทำให้ขนมปังมีความชื้น อุ่นแล้วไม่แห้งกระด้าง ได้สัมผัสที่ใกล้เคียงทำใหม่ที่สุด

ทาครีมชีสทั้งสองด้าน วางแซลมอนรมควันลงไป แค่นี้ก็กินได้

เรามีมะเขือเทศ และเขาชอบมาก ฉันจึงหั่นมะเขือเทศใส่จานด้วย รินนมสองแก้ว วางบนโต๊ะ

“เสร็จแล้วเหรอ” เขาเสียงดัง “อะไรจะเร็วปานนี้”

“อร่อยด้วยแระ เห็นจานโล่งๆ อย่าคิดว่าน้อยนะ รับรองว่าอิ่มอั่ก”

เขารีบพยักหน้า “เชื่อๆๆ เคยกินมามื้อหนึ่งแล้วนี่”