ทางรอดอยู่ในครัว

: สู้ด้วยมือเปล่า

 

วางอาหารบนโต๊ะ ฉันคิด อยากกินข้าวในบ้านใหม่แล้วล่ะ บนโต๊ะที่เราให้ช่างยกทำ (ขนาดเหมาะกับเรา) นั่งเก้าอี้ที่เราเลือกแล้วเลือกอีก (นั่งสบาย นั่งได้ทั้งวัน) ฉันอยากให้เป็นวันนี้เลย แต่เราไม่สามารถทำทุกอย่างดั่งใจ ทุกสิ่งบนโลกเคลื่อนไหวด้วยปัจจัย ไม่ใช่หัวใจ

โดยเฉพาะการย้ายบ้าน

เรายังเหลือการต่อน้ำ และการขนย้าย ซึ่งต้องการปัจจัยอีกสักก้อน คำว่าย้ายของแต่ละคน กินความหมายไม่เท่ากัน ย้ายของเรา นอกจากแรง และเวลา เราต้องใช้เงินด้วย

ใช่ แม้ย้ายไปบ้านที่รั้วติดกัน

เรามีเปียโนที่ต้องใช้มืออาชีพมาขนย้าย (ใช้เงิน) เรามีตู้เย็นและอื่นๆ เช่น ที่นอน เดย์เบด ตู้หนังสือ ที่สองคนยกไม่ไหว ต้องการคนช่วย และเราต้องตอบแทนด้วยปัจจัย (เงิน) ไม่ใช่คำขอบคุณ เราไม่มีรถกระบะ เราต้องขอยืมรถ (มีค่าน้ำมัน และค่าเสียเวลาให้แก่เจ้าของ)

เราจะค่อยเป็นค่อยไป ทุกวันคือการก้าวไปยังจุดที่เราต้องการ มันอาจช้า ซึ่งความช้านั่นมีเหตุผล แต่เรารอได้

รอด้วยความหวัง

 

ฝนตกมาสามวัน เราจึงใช้พลังงานน้อยลง กินน้อยลง มื้อเช้าผ่านไป กว่าจะหิวอีก ก็ราวบ่ายสองบ่ายสาม

เช้าวันนี้เรากินขนมปัง ไข่กวน และแฮม ง่าย เร็ว อร่อย มื้อกลางวัน ซึ่งยืดเยื้อกลายเป็นมื้อบ่าย จึงควรเป็นข้าว จะได้ไม่เบื่อ และหนักท้องหน่อย

ฉันเพิ่งจ่ายตลาดสองวันก่อน สั่งทางออนไลน์ และให้ไรเดอร์มาส่งของจากห้างร้าน คิดว่าเราน่าจะอยู่ได้อย่างน้อยสี่หรือห้าวัน

ฉันซื้อของโดยคิดเมนูไว้ไม่กี่เมนู ส่วนใหญ่หยิบวัตถุดิบตามความเหมาะสม แล้วค่อยมาคิดว่าทำอะไรได้บ้าง หมู ยังไงก็ต้องซื้อ ทั้งแบบบด แบบไม่บด และกระดูกหมู สำหรับทำแกงจืด ทำแกงเมือง ผัก เลือกทั้งแบบที่เหี่ยวง่าย และแบบเป็นหัว ต้นหอม ผักชี รวมทั้งสมุนไพรต่างๆ ต้องมีให้ครบ

เนื้อไก่ และไข่ ฉันก็ซื้อไว้เสมอ

 

ฉันชั่งใจระหว่างผักกาด กับบร็อกโคลี ซึ่งมีอายุไล่เลี่ยกัน เหลืองเร็วพอๆ กัน ไม่กินวันนี้ ก็ต้องเป็นพรุ่งนี้

ผักกาด-อยากทำจอผักกาด ใช้กระดูกหมู ซึ่งเอาออกจากช่องแข็งตั้งแต่เช้า แต่มันยังแข็งอยู่ ดูเหมือนว่าหมูสับจะเป็นเนื้อสัตว์ที่อ่อนตัวเร็วสุด

โอเค หยิบบร็อกโคลีมาผัด ควรผัดกับหมูชิ้น หมักน้ำมันงา และซีอิวขาว แต่หมูชิ้นก็แข็งพอๆ กับกระดูก ไม่เป็นไร หมูสับก็ได้ หมักได้เหมือนกัน เป็นโปรตีนชนิดเดียวกัน

อีกจานคือปลาทูมันเจ้าอร่อย ฉันสั่งซื้อครั้งละสองแพ็ก มาถึงก็ใส่ถุงแยกไว้ถุงละตัว ได้หยิบใช้สะดวก

เปิดกระทะ ทอดปลาทูก่อน ปลาทูมันต้องการไฟอ่อน ใช้เวลาทอดพอสมควร

วันนี้ฉันจะกินกับหัวหอมและกระเทียมเจียว พริกทอด บีบมะนาวนิดหน่อย

 

บร็อกโคลีเป็นผักที่สุกยาก ถ้าจะผัดแบบดิบ ต้องใช้ไฟแรงมาก ใช้น้ำมันเยอะ หรือไม่ก็เติมน้ำตอนผัด

ฉันใช้วิธีที่ง่ายกว่า คือหลังจากหั่นบร็อกโคลีแล้ว ฉันจะลวกมันก่อน พักไว้ให้สะเด็ดน้ำ

เปิดเตา ใส่น้ำมันในกระทะนิดเดียวพอ พอน้ำมันร้อน ก็ใส่กระเทียมผัด ตามด้วยหมู ผัดให้หมูสุก ค่อยเอาบร็อกโคลีลง ปรุงรสด้วยน้ำมันหอย ซีอิ๊วขาว เกลือ อย่างละน้อย ผัดไฟแรง ไม่นานก็ได้ผัดผักที่สุก อร่อย ได้รสชาติของผัก ไม่ใช่รสน้ำมันหอย ไม่หวาน และไม่มันจนเลี่ยน

เขากินจนเกลี้ยงจาน ไม่เหลือทั้งผัดผัก ทั้งปลาทูมัน

ผัดผักเป็นอาหารดี ราคาประหยัด ที่เรามักลืมคิดถึง ในยามนี้ผัดผักช่วยเราได้หลายมื้อ ฉันผัดได้ทุกผัก ผัดกระทั่งมะละกอดิบ

“อาจต้องชีลตัวเองอยู่บ้าน ถ้าสถานการณ์เชียงรายแย่ลง เราต้องคิดเผื่อไว้ ว่าเราจะทำยังไง” เขาบอก “นี่อ่ะ อร่อยมาก”

เชียงรายคงไม่มีไรเดอร์ที่จะจ่ายตลาดให้ เราส่งของได้จากห้างเท่านั้น

“ที่แน่ๆ พูต้องมีปลาทูมันเนียะ” ฉันตอบ

“ข้าวเหนียวด้วยมั้ย” เขายิ้ม

“ใช่ ข้าวเหนียวนิ่มๆ ข้าวหอมมะลิ”

ถ้าไม่คิดถึงโภชนาการ ปลาทูมันกับข้าวเหนียวเนียะ ฉันกินได้ทุกมื้อไม่มีเบื่อ

“ไข่” เขาโพล่งออกมา

“และอาหารจำพวกเส้น กับผักดอง ผักที่เก็บได้นาน หัวไชโป๊ไรงี้”

“มันคือสงครามอ่ะนะ” เขาเหยียดยิ้ม “สงครามที่ดูเหมือนประชาชนจะช่วยกันสู้ด้วยมือเปล่า”

กุมมือเขา “เราจะชนะด้วยมือเปล่า และความใส่ใจ”

เขาหัวเราะ “เพราะขยันเข้าครัวด้วยนะ”

แน่อยู่แล้ว ถ้าไม่มีแม่ครัว จะกินอะไรก็ต้องระวังไปเสียทุกสิ่ง แม่ครัวล้างผักอย่างดี พยายามทำให้ทุกอย่างผ่านไฟ ใส่ถุงมือทำอาหาร

ยังไงก็ต้องอวยยศให้แม่ครัว