ซู กับ เอ สองผัวเมีย ชาวพม่า
ซู..ทำงานในรีสอร์ตเล็ก ๆ เป็นคนสวนดูแลต้นไม้ และช่วยนายจ้างวิ่งไปตลาด ซื้อกับข้าวมาทำอาหาร และเรื่องอื่น ๆแล้วแต่นายจ้างจะเรียกใช้
ซูมีรถจักรยานยนต์มือสองคันหนึ่ง ซื้อในชื่อเจ้าของรีสอร์ต
ส่วน..เอ…เป็นแม่บ้านในรีสอร์ต ทำความสะอาด ซักรีดผ้าปูที่นอน เตรียมอาหารให้แม่ครัวคนไทย
ทั้งคู่มีลูกสาวเข้าเรียนโรงเรียนไทย
เมื่อพรก.การบริหารจัดการการทำงานของคนต่างด้าว ประกาศ
เพื่อนร่วมเผ่าพันธุ์โจษขานกันแซ่ดว่า ตำรวจจะจับพวกต่างด้าวที่ไม่มีใบอนุญาต หรือมีแต่ไม่ถูกต้อง
นายจ้างเริ่มลอยแพคนงานกันแล้ว
ร้านก๋วยเตี๋ยวหัวมุมปากซอยปิดร้านเพราะคนงานพม่าสามคนกลับบ้านไปแล้ว
นายจ้างก็เสียดายคนงานแต่คิดว่าปลอดภัยไว้ก่อน ดีกว่าถูกจับต้องเสียเงินหลายแสน ใครจะกล้ารับคนงานไว้
คนงานเองก็กลัวติดคุก
ซูยังใจเย็นอยู่สองวัน
แต่เอไม่ยอม เริ่มเก็บข้าวของจำเป็นใส่กระเป๋าผ้าใบโต
ผัวเมียเริ่มทะเลาะกัน
เจ้าของรีสอร์ตก็ไม่แน่ใจว่า ควรทำอย่างไร
สุดท้ายซูเลยบอกขายรถจักรยานยนต์ เป็นของรักของหวงที่สู้อุตส่าห์เก็บหอมรอมริบซื้อมาในราคา 25,000 บาทให้ช่างซ่อมมอเตอร์ไซค์ที่รู้จักกันดีไปในราคา 7,000 บาท
ทีวี 32 นิ้วก็ต้องขายไปในราคาถูก ๆ
ซูกัดฟันทนยอมขายทิ้งไปทุกอย่าง
หนทางข้างหน้าก็มืดมน
เขาจากบ้านมาตั้งแต่วัยรุ่นจะกลับไปทำมาหากินอะไรเลี้ยงลูก
จะไปแย่งพี่น้องทำไร่ก็มีที่ดินแค่กระแบะมือ
ซูร้องไห้อยู่ในอก
แต่ลูกกับเมียกอดกันร้องไห้โฮ
ในวันรุ่งขึ้นต้องเดินทางกลับบ้าน….
(คอลัมน์ หลักศิลากลางน้ำเชี่ยว “ยุทธศาสตร์แรงงานต่างด้าว..การค้ามนุษย์ถูกสกัด..แถมมีเงินสะพัดหมื่นล้าน” โดย มุกดา สุวรรณชาติ มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับ7-13 กรกฏาคม 2560)
———————–