เมืองคุโรอุชิ นักเรียนหญิงมัธยมปลาย โกชิมา คิริเอะ

วันนี้เธอรีบเดินไปสถานีรถไฟเพื่อรอเพื่อนชาย ชูอิจิ ซึ่งเรียนชั้นเดียวกันที่อีกเมืองหนึ่ง ระหว่างทาง พบพายุหมุนเล็กๆ เป็นรูปก้นหอย และพบพ่อของชูอิจินั่งยองๆ จ้องกำแพงหนึ่งที่มีเปลือกหอยเป็นรูปก้นหอยเกาะอยู่

ชูอิจิบอกว่าช่วงนี้พ่อแปลกไป คลั่งไคล้ลายก้นหอยมาก วันก่อนเพิ่งไปหาพ่อของคิริเอะซึ่งเป็นช่างปั้นให้ปั้นจานชามลายก้นหอยให้ด้วย

นอกจากนี้ ยังสะสมขดยากันยุง ขดลวดสปริง ม้วนสก๊อตเทป

วันก่อนโมโหแม่ไม่ใส่สาหร่ายม้วนลงในซุปจึงเอาตะเกียบมาคนให้น้ำซุปหมุนวน เวลาจะอาบน้ำก็ต้องทำน้ำวนในอ่างอาบน้ำก่อน

วันหนึ่งแม่เอาของสะสมรูปก้นหอยเต็มห้องพ่อไปทิ้ง พ่อจึงสั่งอ่างไม้รูปวงกลมมาส่ง หลังจากนั้นพ่อก็หายไป

หลายวันต่อมามีคนพบพ่อขดเป็นก้นหอยในอ่างนั้น

ที่งานเผาศพของพ่อ ควันที่ลอยจากปล่องแปรเป็นรูปก้นหอยเต็มท้องฟ้า

“เมืองนี้ถูกสาป” ชูอิจิว่า

ในบทที่1 นี้ ชูอิจิอาจจะถูกกล่าวหาได้ว่าเป็นโรคประสาทหวาดระแวง เรื่องที่เขาเล่าเกี่ยวกับพ่อนั้นไม่น่าเชื่อ คิริเอะเป็นเพียงผู้ฟัง คนอ่านเป็นผู้สังเกตการณ์ แม้เราจะเห็นพ่อของชูอิจิขดตัวลงในถังได้จริงๆ แต่เป็นเพียงคำบอกเล่าของชูอิจิ คิริเอะไม่เห็นกับตา

แม้ว่าคิริเอะจะเคยเห็นพ่อของชูอิจิกลอกตาวนไปมาเป็นรูปก้นหอยหรือแลบลิ้นเป็นรูปก้นหอยน่าขยะแขยงได้ก็ตาม

วินาทีที่แม่ของชูอิจิเห็นใบหน้าของพ่อแฝงอยู่บนควันรูปก้นหอยกลางท้องฟ้าก่อนที่จะถูกสูบลงในสระน้ำทมโบะ หลังจากนั้นแม่ก็เป็นโรคกลัวก้นหอย โกนหัวตัวเองเพื่อไม่ให้มีมวยผมรูปก้นหอย และใช้กรรไกรตัดหนังที่ปลายนิ้วทั้งสิบทิ้งเพื่อมิให้มีลายนิ้วมือรูปก้นหอย ความกลัวของแม่มากมายจนต้องเข้าโรงพยาบาลจิตเวช

ชูอิจิรู้ทันจึงขอคุณหมอปลดรูปภาพช่องหูของคนบนผนังห้องทำงานออก เพราะหูชั้นในของคนเราเป็นรูปก้นหอย

แต่แล้วแม่ก็ฝันมีตะขาบคลานเข้าไปในหูเพื่อจะกัดหูชั้นใน แม่ดึงตะขาบนั้นออกโยนลงพื้น ตะขาบขดตัวเป็นรูปก้นหอยมีใบหน้าเป็นพ่อ

พ่อเชิญแม่มาเป็นก้นหอยด้วยกันดีกว่าแล้วบอกว่าในหูมีรูปก้นหอยอยู่นะ

ฝันร้ายสยองขวัญนี้ทำให้แม่คว้ากรรไกรแทงช่องหูตนเองเพื่อทำลายหูชั้นใน แต่หูชั้นในรูปก้นหอยของคนเรานั้นทำหน้าที่รักษาการทรงตัว เมื่อถูกทำลายแม่ก็เกิดอาการเวียนศีรษะอย่างรุนแรงสูงสุด โลกรอบตัวหมุนวนเป็นรูปก้นหอย

หรือที่แท้โลกอยู่นิ่ง ร่างกายแม่ต่างหากที่กลายเป็นก้นหอย แล้วแม่ก็ตายตามพ่อไป

ในบทที่ 2 นี้ แม่ของชูอิจิเป็นโรคจิตหวาดระแวงแน่ๆ เธอมีอาการหลงผิดว่าวิญญาณของสามีจะตามมาเอาชีวิตโดยผ่านสัญลักษณ์รูปก้นหอยตามส่วนต่างๆของร่างกาย อาการหวาดระแวงของเธอไปถึงระดับบ้าคลั่งและลงเอยด้วยการควักบางส่วนของร่างกายออกอย่างสยดสยอง คิริเอะเป็นพยานความบ้าคลั่งของเธอ คนอ่านก็ตกที่นั่งเดียวกัน

คิริเอะมีเพื่อนนักเรียนคนหนึ่งชื่ออาซามิ อาซามิเป็นผู้หญิงกินผู้ชาย พวกผู้หญิงด้วยกันจึงรังเกียจเธอ ว่ากันว่าอาซามิมีอำนาจพิเศษทำให้ผู้ชายหลงรักได้ทุกๆ คน อำนาจนั้นมาจากแผลเป็นรูปจันทร์เสี้ยวที่หน้าผาก

อาซามิอยู่ต่างเมืองแต่มาเรียนหนังสือที่เมืองคุโรอุชินี้ ระยะหลังรอยแผลเป็นจันทร์เสี้ยวนั้นยืดยาวออกกลายเป็นรูปก้นหอย นิสัยของเธอก็เปลี่ยนไป ก้นหอยนั้นใหญ่ขึ้นเรื่อยแล้วหมุนวนดูดกลืนตัวเองลึกลงไปในหน้าผาก ลึกลงไปเรื่อยๆ จนถึงชั้นสมอง แม้แต่เนื้อสมองก็ถูกก้นหอยดูดให้หมุนวนลงไปเหลือเพียงลูกตาลอยเท้งเต้ง

อาซามิต้องการชูอิจิแต่ชูอิจิไม่เล่นด้วย หลังพ่อแม่ตายด้วยโรคหวาดระแวงก้นหอย ชูอิจิระวังตัวมากขึ้น เมื่อเขาเห็นอาซามิเข้าใกล้ก็ชี้ชวนให้คิริเอะดูรอยดูดตนเองรูปก้นหอยบนใบหน้าของเธอที่ลึกลงไปทุกที อาซามิดูดร่างกายตนเองหายลงไปในก้นหอย ดูดเพื่อนนักเรียนชายคนหนึ่งเข้าไปทั้งคน

และดูดร่างกายตนเองส่วนที่เหลือหมุนวนลงไปจนหมดต่อหน้าต่อตาชูอิจิและคิริเอะ

 

บทที่ 3 นี้ คิริเอะเป็นผู้พบเหตุสยองขวัญด้วยตนเองแล้ว อะไรที่ชูอิจิเล่าเป็นเรื่องจริงต่อหน้าเธอ

ก้นหอยมรณะนั้นมีจริงและลงมือฆ่าคนที่สามและสี่

คนอ่านจะเริ่มงงมากยิ่งขึ้นว่านักเขียนจะเขียนเรื่องบ้าๆ อะไรได้ขนาดนี้

แต่คนอ่านก็ดูเหมือนจะติดเชื้อก้นหอยเข้าให้แล้ว หรือว่าท้องฟ้าของเมืองนี้จะเป็นรูปก้นหอยจริงๆ และเมืองนี้ถูกสาป

บัดนี้อาการหวาดระแวงลามจากชูอิจิ มาถึงคิริเอะ แล้วมาถึงเราจนได้

ก้นหอยมรณะ ของ จุนจิ อิโตะ เล่มนี้มีวิธีเล่าเรื่องคล้ายดูหนัง X-file ที่ ฟ็อกซ์ โมลเดอร์ และ เดน่า สกัลลี่ สองนักสืบเอฟบีไอติดตามคดีสยองขวัญ โมลเดอร์เหมือนคนที่มีอาการหวาดระแวง เชื่อเรื่องมนุษย์ต่างดาว หลงผิดว่าน้องสาวของตัวเองถูกมนุษย์ต่างดาวลักพาไป อีกทั้งเชื่อเรื่องทฤษฎีสมคบคิดระหว่างรัฐบาลและมนุษย์ต่างดาว

ในตอนแรกๆ สกัลลี่ไม่ได้พบเหตุการณ์แปลกประหลาดด้วยตนเอง จนกระทั่งช่วงหลังจึงประสบ

แต่ถึงกระนั้นคนดูหนังก็อดแปลกใจไม่ได้ว่าเหตุการณ์ประหลาดที่สองคนพบนั้นจริงหรือเปล่า หรือเป็นสองคนหวาดระแวงเอง

จนกระทั่งเมื่อหนังฉายไปเรื่อยๆ คนดูจึงรู้สึกได้ว่าตัวเองก็หวาดระแวงไปด้วย

ก้นหอยมรณะนี้บ้ายิ่งกว่า หลังจากเหตุการณ์อาซามิดูดกลืนตนเองแล้ว คิริเอะจะพบเรื่องสยองขวัญเพราะสัญลักษณ์ก้นหอยอีกหลายเรื่อง โดยมีชูอิจิซึ่งบัดนี้เก็บตัวเงียบในบ้านเป็นที่ปรึกษา แต่ละเรื่องแต่ละตอนชวนให้พิศวงว่านักเขียนช่างสรรหาสัญลักษณ์ก้นหอยรอบตัวออกมาตีแผ่ได้อย่างน่าอัศจรรย์ใจ

และเมื่ออ่านไปเรื่อยๆ จนถึงเรื่องมนุษย์หอยทากและห้องแถวมรณะ ความโกลาหลของเมืองทั้งเมืองทวีมากขึ้นทุกทีไปจนถึงขีดสุด

เหนือจินตนาการ