การ์ตูนที่รัก/นายแพทย์ประเสริฐ ผลิตผลการพิมพ์

 

Mirai

เราเองก็จะเป็นแบบนั้นสักวันหนึ่ง

 

หนังใหม่ปี 2018 ของโมมารุ โฮโซดะ เจ้าของผลงาน The Girl Who Leapt Through Time, Summer Wars, Wolf Children, The Boy and the Beast ซึ่งออกฉายในปี 2006, 2009, 2012, 2015 ตามลำดับ เขามีผลงานทุกสามปีอย่างสม่ำเสมอ

การ์ตูนที่รักเคยเขียนถึงผลงานทั้ง 4 เรื่องมาก่อนแล้ว

มาถึงเรื่องที่ 5 Mirai ปี 2018 เข้าชิงออสการ์หนังการ์ตูนยอดเยี่ยมครั้งที่ 91

หนังกลับมาพูดถึงการเดินทางข้ามเวลาอีกครั้งหนึ่งด้วยสไตล์คริสต์มาสแครอล แต่ด้วยความลุ่มลึกแบบญี่ปุ่นและบริบทที่ต่างกัน

น่าดูมาก

หนังออกฉายมาได้หนึ่งปีแล้ว เนื้อหาที่จะคุยกันต่อไปนี้มีการเปิดเผยเนื้อเรื่อง

จะดีกว่ามากหากได้ดูโดยไม่ทราบเนื้อเรื่องอะไรมาก่อนเลย

 

หนังเล่าเรื่องคุน เด็กชายตัวน้อยอายุไม่น่าจะเกิน 3-4 ขวบ ดูจากพัฒนาการหลายเรื่องที่เห็น เช่น ความต้องการแม่และพ่ออย่างมาก การไปห้องน้ำ และการขี่จักรยาน คุนเล่นอยู่กับหมาชื่อยุคโคะในบ้านสวยงามที่พ่อสร้าง พ่อเป็นสถาปนิกจึงได้ออกแบบบ้านที่มีลักษณะเฉพาะตัว คุนและยุคโคะอยู่กับคุณยาย เขาชอบเล่นของเล่นด้วยการรื้อกระจายเต็มพื้นบ้านเสมอๆ

เสียงกริ่งดังขึ้น พ่อ-แม่กลับมาแล้ว มีน้องสาวเกิดใหม่ตามมาด้วย

หนังฉายความน่ารักของน้องสาว แม่ที่ใช้เวลากับการให้นมน้อง พ่อที่วุ่นวายกับความพยายามที่จะทำงานบ้านด้วยตัวคนเดียว เพราะหลังจากลาคลอดครบแล้วเป็นแม่ที่กลับไปทำงาน พ่อทำงานอิสระที่บ้านได้ แม้ทุกคนจะดีต่อคุน แต่ดูเหมือนเขาจะตกอันดับอย่างช่วยไม่ได้

วันหนึ่งแม่ให้นมน้องสาวอยู่ เขางอแงเรียกร้องแม่ให้ช่วยแต่แม่ไม่หันมา พ่ออาสาช่วย เขาไม่เอาจะเอาแต่แม่ เขาทุบพ่อตุ้บๆๆ

วันหนึ่งเขาเล่นดึงแก้มน้อง กดจมูกน้องที่กำลังนอนหลับจนร้องไห้จ้า เมื่อแม่เข้ามาดุเขา เขาเอารถไฟของเล่นตีหัวน้องดังโป๊ก แม่ดุแรงขึ้น พ่ออุ้มน้องขึ้น ปล่อยเขาแหกปากร้องลั่นบ้านดิ้นพราดๆ อยู่

ฉะนั้น บัดนี้พ่อและแม่กลายเป็นปีศาจจำแลงไปเสียแล้ว

 

แล้ววันหนึ่งคุนได้พบผู้ชายลึกลับในสนามกลางบ้าน เขามีหางหมาแบบยุคโคะ ที่แท้เขาคือยุคโคะนั่นเอง

ยุคโคะเล่าเรื่องที่ครั้งหนึ่งเขาเป็นลูกหมาน่ารักตัวเดียวในบ้าน จนกระทั่งวันหนึ่งพ่อ-แม่พาทารกชายคนหนึ่งกลับมาบ้าน จากวันนั้นเขาก็ตกอันดับ

หากคิดว่าหนังประหลาดแล้วยังไม่พอ วันถัดมาคุนได้พบกับเด็กหญิงมัธยมปลายในสวนกลางบ้านอีก ที่แท้เธอคือมิไร น้องสาวของเขา มิไรมาจากอนาคตเพื่อขอให้คุนช่วยบอกพ่อให้เก็บตุ๊กตาในพิธีรับขวัญเธอได้แล้ว พ่อลืมเก็บหนึ่งวันจะทำให้เธอแต่งงานไม่ได้ช้าไปหนึ่งปี

เนื้อเรื่องตอนนี้เปิดโอกาสให้พี่น้องได้ทำความรู้จักกัน น้องได้สอนพี่ แทนที่พี่จะสอนน้อง

จบลงด้วยฉากชุลมุนเมื่อทั้งสามคนคือคุน ยุคโคะในร่างคน และมิไรจากอนาคตช่วยกันเก็บตุ๊กตาลงกล่องโดยไม่ให้พ่อรู้ตัว

จะเห็นว่าพี่น้องจะรักกันเมื่อได้มีกิจกรรมร่วมทุกข์ร่วมสุข เราไม่สามารถบังคับใครให้รักใครได้

คุนยังคงรู้สึกว่าตนเองเป็นที่สองอยู่เสมอ เขาเลอะเทอะ แม่อารมณ์เสียบ่อยครั้ง พ่อเฟอะฟะพึ่งไม่ค่อยได้

วันหนึ่งเขาเดินร้องไห้ลงมาในสวนอีก เมื่อมิไรจากอนาคตถามว่าเขาเป็นอะไร เขาตอบว่าเขาไม่น่ารัก ใครๆ ก็น่ารักแต่เขาไม่น่ารัก เมื่อมิไรพยายามปลอบพี่ชายตัวน้อยฝูงปลาก็บินผ่านมา

คุนลอยละล่องไปกับฝูงปลาจนถึงสถานที่แปลกตาแห่งหนึ่ง บ้านเรือนโบราณ ที่นั่นเขาพบเด็กผู้หญิงคนหนึ่งตัวเท่าๆ กัน ที่แท้คือแม่ของเขาเอง

แม่ตัวน้อยพาคุนกลับบ้าน ชวนเขาเทของเล่นของน้องชายแม่ลงพื้นทุกกล่อง เมื่อคุนเตือนว่าทำแบบนี้จะถูกดุนะ แม่ตอบว่าเทออกมาให้หมดแล้วมันเล่นสนุกขึ้นนะ

จากนั้นแม่ตัวน้อยชวนเขาไปกินขนมในครัว เธอเทขนมทุกชิ้นลงมากองบนโต๊ะ เมื่อคุนเตือนว่าทำแบบนี้จะถูกดุนะ แม่ตอบว่าเทออกมาให้หมดแล้วมันกินอร่อยขึ้นนะ

เด็กสองคนแม่-ลูกเล่นรื้อของกระจุยกระจายเต็มบ้านด้วยความสนุกสนานก่อนที่คุณแม่ของแม่ตัวน้อยคือคุณยายของคุนจะกลับมาถึง แม่ตัวน้อยรีบไล่คุนออกจากบ้าน เธอเผชิญการถูกดุด่าตามลำพัง เสียงดังเอ็ดตะโรออกมาถึงหน้าบ้านที่ซึ่งคุนยืนฟังอยู่

ที่แท้แล้ว เด็กทุกคนเติบโตมาเหมือนๆ กันคือมีแม่ขี้โมโห ชอบดุชอบด่า เพราะพวกเราก็ซนกันจริงๆ ด้วย

 

ดูถึงตอนนี้คนดูน่าจะรู้สึกได้แล้วว่าผู้กำกับฯ โมมารุ โฮโซดะ กำลังเตือนคนดูมากกว่าที่จะเตือนคุน เรามักรู้สึกว่าทำไมแม่ต้องเป็นแบบนั้นในเวลานั้นๆ แต่ที่แท้แล้วแม่ทุกคนเป็นแบบนั้นแหละ และเราเองก็จะเป็นแบบนั้นสักวันหนึ่ง

เมื่อคุนพบความยากลำบากหรืออุปสรรค เขามักได้เดินทางไปในอดีตเพื่อพบเหตุการณ์บางอย่างที่แม่หรือคนรุ่นก่อนเคยพบพาน ดูแล้วก็อดคิดไม่ได้ว่าคุนโชคดีที่มีบรรพบุรุษคอยเตือนไปจนถึงคอยช่วยเหลือ

เราเองไม่ได้โชคดีเหมือนคุน และนี่ก็เป็นการ์ตูน

แต่เรารู้ได้อย่างไรว่าเมื่อครั้งที่เราอายุ 3 ขวบหรือก่อนหน้านั้น เราไม่เคยมีประสบการณ์แบบคุน ความทรงจำของคนเรามักถอยหลังไปได้ไกลเพียงแค่ 2-3 ขวบเท่านั้น และส่วนใหญ่จะจำได้เฉพาะประสบการณ์ที่ไม่ดี เรื่องดีๆ แบบที่คุนพบมักจะเลือนหายไปกับกาลเวลาอยู่ก่อนแล้ว

หนังเข้าชิงหลายเวทีรวมทั้งลูกโลกทองคำด้วย นับเป็นหนังจากนอกสตูดิโอจิบลิเรื่องแรกที่เข้าชิงออสการ์ และคว้ารางวัลจากบางเวทีอีกด้วย

ครึ่งหลังของหนังคุนจะได้เดินทางไปพบเหตุการณ์ที่ซับซ้อนขึ้นสร้างความคิดคำนึงแก่เขาและคนดูมากยิ่งขึ้น ตอนที่คุนในวัยหนุ่มกลับมาเตือนเด็กน้อยคุนวันนี้ว่าอย่ากวนประสาทพ่อ-แม่มากนักเป็นตอนหนึ่งที่ดีมาก ช่วงเวลานั้นเรามักจำไม่ได้แล้วว่าเราดื้อและกวนประสาทพ่อ-แม่มากมายเพียงไร

บางทีท่านสติแตกเท่าที่เห็นก็ถือว่าเก่งมากแล้ว

หนังการ์ตูนญี่ปุ่นหลายเรื่องไม่น่าจะสร้างเพื่อให้เด็กดู ให้ผู้ใหญ่ดู