อย่าว่าแต่ “สกุลไทย” เลย แม้กระทั่ง “เพลย์บอย” ก็ไม่สามารถอยู่ยั้ง ยืนยง

จำเป็นต้อง “อำลา” จากไป

อย่าว่าแต่ “เพลย์บอย” เลย แม้กระทั่ง “นวลนาง” ซึ่งเคยเป็นตำนาน

ก็มีอันเป็นไป

เหมือนกับเป็นไปตามกฎแห่ง “อนิจจัง” ไม่เที่ยงแท้ ไม่แน่นอน

แต่ความเป็นจริงเพราะ “เทคโนโลยี”

เทคโนโลยีแห่งคอมพิวเตอร์ในยุค “ดิจิตัล” อย่างที่เรียกว่าอุปกรณ์ “พกพา” ทำให้กฎแห่ง “อนิจจัง” ไม่เที่ยงแท้ ไม่แน่นอน แสดงตัวอย่างรวดเร็ว

หาก ณรงค์ จันทร์เรือง ยังมีชีวิตอยู่ก็ต้อง “ใจหาย”

เทคโนโลยีไม่เพียงแต่กวาดล้าง “นวลนาง” และ “เพลย์บอย” ให้ตกหายไปจากแผง

หากแม้งานประเภท”ชายชอบสนุก”ก็ต้อง”อำลา”

คนขายหนังสือ “เก่า” บางรายซึ่งเคยเลี้ยงตัวอยู่ได้จากการแอบขาย นวลนาง เพลย์บอย

ต้อง”ถอดใจ”ด้วยความทดท้อ

ต่อให้พิมพ์ 4 สีด้วยกระดาษอาร์ต ก็สู้ภาพที่ปรากฏผ่านสื่อออนไลน์

ไม่เพียงแต่ชัด หากแต่ยัง”เคลื่อนไหว”ได้

ยิ่งกว่านั้น ไม่จำเป็นต้อง “เสียเงิน” ก็สามารถ “คลิก”ดูได้ตามอัธยาศัย

นี่คือ ชะตากรรมที่ “สื่อกระดาษ” ต้องประสบ

ก่อนหน้านี้เคยมีนักหนังสือพิมพ์ และคนเขียนหนังสือจำนวนหนึ่ง มากด้วยความมั่นใจ

ว่า”สื่อกระดาษ”จะต้องอยู่อีก “นาน”

ตราบใดที่คนไม่สามารถ “แบก” คอมพิวเตอร์เข้าไปอ่านใน “ห้องน้ำ” ได้

นั่นเป็นยุค “พีซี”

แต่พลันที่ “สมาร์ทโฟน” ปรากฏขึ้นในตลาด ก็ดำเนินไปเหมือนกับ “สึนามิ”

เข้า “ห้องน้ำ” ก็อ่านได้

เข้า “ห้องน้ำ” ก็ยังดูหนังและฟังเพลงได้ เสียงและสี แจ่มชัด ละออตา

ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องของ “เทคโนโลยี”

ทำให้ “รูปธรรม” แห่ง”อนิจจัง”ปรากฏชัดและเร็วขึ้น