ฟ้า พูลวรลักษณ์ : ฉันหมดศรัทธาในสิ่งรอบตัว

ฟ้า พูลวรลักษณ์

หนังสือเรียนสำหรับเด็ก (๑๙๙)

ยิ่งฉันมีอายุมากขึ้น ฉันยิ่งเหงา

ฉันเหงาเพราะฉันหมดหวังในสิ่งรอบตัว หมดศรัทธาในสิ่งรอบตัว

เช่น หมดศรัทธาในโลกหนังสือ ในโลกของหนัง ฉันหมายถึงในฐานะคนทำงาน ในฐานะนักเขียน

ฉันไม่รู้จะเขียนให้ใครอ่าน จะขายใคร อาจมีนักเขียนบางคน ขายได้ดีกว่าฉัน แต่ก็เพียงประคองไปได้อีกสักพัก เช่น สามปี ห้าปี แต่ในที่สุดก็คงหนีไม่พ้นชะตากรรม เพราะโลกหนังสือกำลังจะตาย

หรือโลกของหนัง หนังจีนหรือหนังเกาหลีหรือหนังญี่ปุ่นที่มีดาราเด่นดัง หรือต้นทุนสูง บางเรื่องก็ไม่มีโรงฉาย หรือถึงฉายก็ไม่มีรอบ ไม่มีคนดู ฉายได้อาทิตย์เดียวก็ออก บางเรื่องทำรายได้มหาศาลในประเทศของเขา มาถึงเมืองไทย ก็ขายไม่ออก เรียกว่าที่ไปรอดคือหนังฝรั่งเท่านั้น แต่ก็ไม่ทุกเรื่อง หนังฝรั่งบางเรื่องก็ไปไม่รอดเหมือนกัน

 

หนังไทยที่เป็นหนังพาณิชย์ ก็ทำยากขึ้นเรื่อยๆ เพราะตลาดกำลังโดนหนังฮอลลีวู้ดแย่งชิงพื้นที่ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงหนังอินดี้ แทบไม่มีที่ยืน

แต่ในฐานะคนอ่านหนังสือ ฉันยังมีหนังสือให้อ่านไม่สิ้นสุด ในฐานะคนดูหนัง ฉันยังมีหนังให้ดูไม่สิ้นสุด

มันไม่ได้ขัดแย้งกัน แสดงว่าวงการเหล่านั้นยังมีอยู่ เพียงแต่การแก่งแย่งทำให้มีผู้ชนะกลุ่มเดียว และยากยิ่งที่คุณจะอยู่ในกลุ่มนั้น

คนที่อยู่รอดมีสี่กลุ่ม

๑ คนเก่ง

๒ คนเข้มแข็ง

๓ คนมักน้อย

๔ คนโชคดี

หรือพูดในทางกลับกัน คนตายก่อน ได้แก่

๑ คนโง่

๒ คนอ่อนแอ

๓ คนโลภมาก

๔ คนซวย

น่าคิดว่า ในบรรดาผู้อยู่รอด ใครจะมีโอกาสรอดมากที่สุด

ฉันคิดว่า คนโชคดี น่าจะมีโอกาสรอดมากที่สุด

ฉันจำนิยายกำลังภายในเรื่องหนึ่งได้ มีความยาวเหยียดหลายร้อยตอน

ในเรื่องมีตัวละครอยู่สามตัว เรียกว่าสามดาววาสนา พวกเขาฝีมือไม่เท่าไหร่เลย ไม่ค่อยฉลาดด้วย เป็นตัวตลกในเรื่อง แต่พวกเขาสามคนนี้ล้วนมีโชคดี พวกเขาจึงเป็นตัวละครสำคัญตลอดเรื่อง ไม่เคยตายเลย

ในขณะที่ในเรื่อง มีผู้เยี่ยมยุทธ์ทั้งฝ่ายธรรมและอธรรมมากมายที่ปรากฏตัวขึ้น แต่เล่นไปได้ไม่กี่ตอนก็ตาย มีเพียงตัวละครเอกๆ ไม่กี่คนที่อยู่รอด รวมทั้งสามดาววาสนานี้ด้วย

ตอนแรกฉันไม่สนใจสามตัวละครนี้เลย น่ารำคาญด้วยซ้ำ

ไม่เข้าใจว่า ทำไมพวกเขามีบทเยอะจัง

แต่นานวันเข้า ฉันเริ่มเข้าใจชีวิต เริ่มเข้าใจความหมายของคำว่าโชค

ฉันว่ามันลึกซึ้งยิ่งนัก เพราะในจักรวาลนี้ อุดมสมบูรณ์ไปด้วยคลื่นแห่งความน่าจะเป็น และคลื่นที่ซับซ้อนเหล่านั้น ทับถมกัน เกิดบ่วงมากมาย ในบรรดาบ่วงเหล่านี้ จะต้องเกิดช่องว่าง มันเป็นธรรมชาติของบ่วง ไม่ว่าจะมีจำนวนมหึมาปานไหน ก็จะเกิดที่ว่าง ที่ว่างเหล่านั้นคือโชค

นี้คือกำเนิดของดาววาสนา

คนมีครบสี่อย่าง ย่อมเป็นพระเอก เก่งด้วย เข้มแข็งด้วย มักน้อยด้วย แถมยังมีโชค

แต่จะไปหาที่ไหน ยิ่งวันนี้ฉันอายุมากขึ้นแล้ว ฉันจะไปหาความเก่ง ความเข้มแข็งจากไหน ร่างกายของฉันเปราะบางขึ้นเรื่อยๆ เทคโนโลยีซับซ้อนขึ้น ฉันจะตามทันได้อย่างไร ดังนั้น ฉันจึงต้องอาศัยความมักน้อย และโชค

สิ่งเล็กๆ ที่น่าขบขัน ฉันกลายเป็นสาวกของสามดาววาสนา

ก่อนจะเป็นสาวกของสามดาววาสนา ฉันต้องยอมแพ้ก่อน

หมายความว่า ฉันต้องยอมรับก่อน ว่าฉันเก่งไม่พอ ฉันเข้มแข็งไม่พอ

คิดว่าเก่งยังไงก็เก่งไม่พอ

เข้มแข็งแค่ไหนก็เข้มแข็งไม่พอ

นั่นคือการยอมแพ้

แปลกดี เกมนี้เริ่มต้นด้วยการยอมแพ้

เป็นความจริงที่ว่า ไม่มีโรคระบาดใดทำให้มนุษย์สูญพันธุ์ได้

สมัยก่อนที่เกิดกาฬโรคระบาด ชาวยุโรปล้มตายเกือบครึ่งทวีป เรียกว่าเป็นภัยพิบัติครั้งใหญ่ ใช้เวลากว่าสามร้อยปี กว่าชาวยุโรปจะมีประชากรฟื้นกลับเท่าก่อนเกิดกาฬโรคระบาด

สังเกตว่าครั้งนั้นพวกเขาก็ไม่ได้สูญพันธุ์ ยังเหลือคนครึ่งทวีป แม้ในวันที่เลวร้ายที่สุด คำถามต่อมา คือใครคือผู้อยู่รอด

ผู้อยู่รอดคือผู้มีภูมิคุ้มกัน และผู้มีโชค

เพราะเชื้อโรคทุกชนิด ไม่ว่าจะร้ายแรงปานไหน จะมีบางคนเกิดภูมิคุ้มกัน

แต่ผู้มีโชค กลับไม่มีเหตุผล มันเป็นเพียงช่องว่างในบ่วง

วันเกิดสึนามิที่ภูเก็ต ฉันไปสำรวจที่หาดแห่งหนึ่ง เห็นชัดเจนว่า ในขณะที่บ้านเรือนมากมายพังทลายเป็นแถบ มีบ้านบางหลังยืนตระหง่านเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่อยู่ริมหาดนั้นเอง ราวกับว่าบ้านนี้มีพระดี

ที่จริงมันเป็นเพียงธรรมชาติของคลื่น คลื่นเวลาซัดมา ไม่ได้มาแบบเส้นตรง มันมาแบบเส้นโค้ง มันคือคลื่น มันจึงโค้งไปมา บังเอิญมันเกิดช่องว่างที่บ้านหลังนั้นพอดี

บ้านนี้คือบ้านของดาววาสนา เจ้าของบ้านสามารถนอนหลับ ไม่ต้องทำอะไร เขาก็ปลอดภัยดี

ความเก่งฝึกฝนได้ ความเข้มแข็งฝึกปรือได้ ความมักน้อยก็ทำใจได้ แต่โชคกลับอยู่พ้นการควบคุม มันมีหรือไม่มี

ในวัยชรา ฉันจึงต้องฝึกปรือความมักน้อย

เพื่อความอยู่รอด

ที่จริงฉันมีหนังสืออ่านไม่สิ้นสุด มีหนังดูไม่สิ้นสุด มีทางให้เดินไม่สิ้นสุด และมีสิ่งเล็กๆ มากมายให้ครุ่นคิด สิ่งเล็กๆ เหล่านั้น กลับเป็นพรมแดนประหลาด มันคาบเกี่ยวกับที่ว่าง

โชคนั้นไม่ต้องไปหา มีหรือไม่มี มันแค่นั้นเอง

แต่ทว่า มันก็ไม่ใช่แค่นั้น

ศาสตร์ของโชค ลี้ลับ มันแตะพรมแดนของความคิด