คอลัมน์ประจำ

‘อำนาจ’ โดยกลไกประหลาด

ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 21 - 27 เมษายน 2566
คอลัมน์เมนูข้อมูล
เผยแพร่

เมนูข้อมูล | นายดาต้า

 

‘อำนาจ’ โดยกลไกประหลาด

 

14 พฤษภาคม “วันกาบัตร” อำนาจประชาชนกำหนดตัวผู้บริหารประเทศเคลื่อนใกล้เข้ามาทุกที

ทว่า จนถึงวันนี้ความแปลกประหลาดที่คนทั่วไปเห็นว่าธรรมดายังคงอยู่ โดยผู้ที่อวดอ้างความเป็นห่วงเป็นใยประเทศ ไม่เพียงไม่รู้สึกเดือดร้อนกับความพิกลพิการของประชาธิปไตยไทย

แต่ยังแสดงออกให้เห็นความยินยอมพร้อมใจให้การสนับสนุน “ขบวนการสืบทอดอำนาจ” อยู่เหนือ “อำนาจการตัดสินใจของประชาชน”

ความแปลกหลาดนั้นคือ ทั้งที่ทุกคน ทุกพรรคที่ลงสมัครรับเลือกตั้งครั้งนี้ จะพูดเหมือนกันว่า “ขึ้นอยู่กับประชาชนจะตัดสินให้ผลการเลือกตั้งออกมาเป็นอย่างไร”

ซึ่งนั่นน่าจะหมายความว่า “ประชาชนตัดสินให้ใคร หรือพรรคไหนชนะการเลือกตั้ง ก็เป็นสิทธิของคนนั้น พรรคนั้นจะจัดตั้งรัฐบาลในฐานะผู้ได้รับฉันทานุมัติจากประชาชน”

โดยความเป็นปกติควรจะเป็นเช่นนั้น

แต่ในความเป็นไปกลับไม่ใช่เลย เพราะแม้ปากจะเอ่ยอ้างว่าเคารพการตัดสินใจของประชาชน แต่ท่าทีของคนจำพวกหนึ่งกลับแสดงชัดเจนว่า “ที่สุดแล้วความเคารพประชาชนเป็นเพียงวาทกรรมลมๆ แล้งๆ” ที่พวกเขาพร้อมจะปฏิบัติการให้ไม่เป็นจริง

ปรากฏการณ์ที่สะท้อนการแปรความเป็นปกติเป็นความประหลาดดังกล่าวเห็นได้ชัดจาก “ผลโพล” จากทุกสำนักออกมาในทางเดียวกันว่า “พรรคในฟากประชาธิปไตย” ทิ้งห่าง “พรรคฟากสืบทอดอำนาจ” แบบไม่เห็นฝุ่น

 

“มติชน x เดลินิวส์ โพลเลือกตั้ง’66 ครั้งที่ 1”

คำถามแรก “ท่านจะเลือกใครเป็นนายกรัฐมนตรี” ผลคือ นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ ร้อยละ 29.42, น.ส.แพทองธาร ชินวัตร ร้อยละ 23.23, นายเศรษฐา ทวีสิน ร้อยละ 16.69, พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ร้อยละ 13.72, อันดับ 5 ยังไม่ตัดสินใจ ร้อยละ 2.97, นายอนุทิน ชาญวีรกูล ร้อยละ 2.94, พล.ต.อ.เสรีพิศุทธ์ เตมียเวส ร้อยละ 2.25, คุณหญิงสุดารัตน์ เกยุราพันธุ์ ร้อยละ 1.90, นายกรณ์ จาติกวณิช ร้อยละ 1.40 และ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ร้อยละ 1.24

คำถามที่สอง “ท่านจะสนับสนุนพรรคการเมืองใด” คำตอบคือ เพื่อไทย ร้อยละ 38.89, ก้าวไกล ร้อยละ 32.37, รวมไทยสร้างชาติ ร้อยละ 12.84, ภูมิใจไทย ร้อยละ 3.30, ยังไม่ตัดสินใจ ร้อยละ 2.21, ประชาธิปัตย์ ร้อยละ 1.83, ไทยสร้างไทย ร้อยละ 1.73, เสรีรวมไทย ร้อยละ 1.63, พลังประชารัฐ ร้อยละ 1.55, ชาติพัฒนากล้า ร้อยละ 1.14

ขาดลอย และเป็นเช่นเดียวกับผลการสำรวจของสำนักโพลอื่นๆ

เป็นเช่นนี้มาแต่ต้น จนถึงขณะนี้ ไม่เคยมีผลสำรวจสักครั้งเดียวที่ “พรรคการเมืองฟากสืบทอดอำนาจ” จะโงหัวขึ้นมาได้

ประชาชนส่วนใหญ่ปฏิเสธที่จะให้โอกาสคนและพรรคที่ไม่จริงใจต่อประชาธิปไตย

นั่นเป็นความปกติ

แต่อย่างที่เกริ่นมาแต่ต้น จนป่านนี้ ทั้งที่ชัดเจนแล้วว่าหากเอาการตัดสินใจของประชาชนเป็นสภาพปกติ

กลับมี “คนบางกลุ่ม บางพวก” ที่ดิ้นรนทำให้ “คน หรือพรรคที่ประชาชนส่วนใหญ่ปฏิเสธ” ยังอยู่ในโอกาสที่จะยึดครอง “สืบทอดอำนาจ”

ที่สำคัญ “ผู้ที่ไม่เห็นหัวประชาชน” เหล่านี้ กลับเป็นผู้ที่มีอิทธิพลต่อการกำหนด “โครงสร้างอำนาจ” ชี้เป็นชี้ตายว่าจะให้ “ใครหรือพรรคไหน” ชนะในเกมอำนาจ