ใจเจ้าของ

พิชัย แก้ววิชิต

ใจเจ้าของ

 

การเป็นคนเอาแต่ใจตัวเอง ตามความที่ได้ยินอยู่บ่อยครั้ง มักถูกใช้ไปในความหมายที่ไม่ดี ไม่น่ารัก การไม่รับฟังความคิดเห็นของผู้อื่น และดื้อด้านมากพอ ที่เลือกแล้วกับเหตุผลของตัวเอง

ด้วยผลลัพธ์ที่มักเป็นลบ หลายคนจึงหลีกเร้นจากการเป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเอง และตามใจใครไปทั่ว จนใจเจ้าของนั้นอาจหลงหายไป

คนดื้อด้านมีอยู่จริง แต่สิ่งที่น่ากังวลไม่ใช่นิสัยที่ดื้อด้าน แต่เป็นใจเจ้าของต่างหากที่น่ากลัว น่ากังวล

ด้วยจุดมุ่งหมายของใจต่างหากที่ไม่ธรรมดา ใจต่างหากที่จะนำไปสู่เหตุผลส่วนตัวหรือส่วนรวม ด้วยความดีงาม ด้วยความไม่ดีงาม

ใจเจ้าของที่ให้ความสำคัญกับตัวเอง โดยไร้แล้วกับการเบียดเบียนผู้อื่น และบางครั้งก็อาจนำมาซึ่งประโยชน์ให้เกิดแก่สาธารณะ การเอาใจแต่ตัวเองเพื่อผู้อื่น คนดื้อที่ไม่เคยด้านต่อความดีงาม เป็นเรื่องยากที่จะตำหนิกันได้ลงคอ และคงต้องชื่นชมให้เป็นแบบอย่างของการเป็นคนเอาแต่ใจ

ผมเองก็เป็นคนเอาแต่ใจ บางครั้งก็ต้องยอมรับกับตัวเองอยู่บ่อยๆ ถึงแม้ว่าความสามารถอาจมีไม่มากนัก มีเพียงใจของผมทำนั้น ที่ทำให้ผมกล้าทำในสิ่งต่างๆ ผมทำตามใจของตัวเอง

สิ่งที่ทำด้วยใจนั้นมันอาจจะไม่ดีร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ผมก็เชื่อในความจริงใจของตัวเองในสิ่งที่ทำอยู่บ่อย

เดินถ่ายภาพด้วยการตามใจของตัวเอง มันทำให้ผมเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเป็นได้มากกว่าสิ่งที่มันเป็น

ผมรู้ใจตัวเองมากกว่าหลักการของการถ่ายภาพ

การมองผ่านใจทำให้ผมเห็นมุมมองและจัดองค์ประกอบภาพได้ง่ายเข้าอย่างเป็นธรรมชาติ

และแน่นอนที่สุด การเอาแต่ใจทำให้ภาพถ่ายของผมไม่มีวันที่จะสมบูรณ์แบบ และมันทำให้ผมรู้สึกพอใจ

เมื่อเอาความจริงมาคุยกัน ไม่ใช่ทุกเรื่องที่จะเอาแต่ใจได้ตามใจฉัน การเอาแต่ใจที่เนื่องอยู่ด้วยเหตุผลของความเป็นส่วนตัว หรือการเอาแต่ใจที่เนื่องอยู่ด้วยเหตุผลของความเป็นส่วนรวม จากหน้าที่การงานที่รับผิดชอบ ท้ายที่สุดเอาแต่ใจใครจะว่า คงต้องแบ่งเป็นวรรคเป็นตอนด้วยสติ และว่าความตามท้องเรื่อง / เทคนิค : F.8 1/2000 ISO200 / สถานที่ : ซอยทองหล่อ กรุงเทพฯ

ผมไม่เคยละทิ้งศรัทธาที่มีต่อผู้คน เรื่องราวภายในหัวใจของใครต่อใคร ความรู้ความสามารถของพี่ๆ น้องๆ ที่อาจยังคงหลบซ่อนอยู่ในหัวจิตหัวใจของพวกเขาอยู่เสมอ และมันคงขึ้นอยู่กับเมื่อไหร่จะเอาแต่ใจกันเสียที และมันคงไม่ต้องกังวลกันมากนัก เพราะหากไม่ไร้ซึ่งความรู้สึกผิดชอบชั่วดี จะเอาแต่ใจกันมากน้อยกันสักเพียงใด ก็จะยังประโยชน์ให้ใครต่อใครได้เสมอ

เรื่องราวความสำนึกรู้ของการเอาแต่ใจ ใจดี ใจร้าย การเอาแต่ใจแบบสร้างสรรค์ หรือแบบทำรายล้าง ก็คงต้องให้คุณค่าและราคาของการกระทำเป็นหลัก การเอาแต่ใจใครจะรู้เท่าตัวเรา

เมื่อเอาความจริงมาคุยกัน ไม่ใช่ทุกเรื่องที่จะเอาแต่ใจได้ตามใจฉัน การเอาแต่ใจที่เนื่องอยู่ด้วยเหตุผลของความเป็นส่วนตัว หรือการเอาแต่ใจเนื่องอยู่ด้วยเหตุผลความเป็นส่วนรวม จากหน้าที่การงานที่รับผิดชอบ ท้ายที่สุดเอาแต่ใจใครจะว่า คงต้องแบ่งเป็นวรรคเป็นตอนด้วยสติ และว่าความตามท้องเรื่อง

การเอาใจเขามาใส่ใจเรา ก็ยังคงต้องมีตามประสา ในยามเมื่อมีคนห้ามด้วยความเป็นห่วง “ใจเจ้าของไม่ต่างอะไรไปจากใจเจ้ากรรม” ด้วยการกระทำอันดี ผู้คนเขาก็ยินดีด้วยกับการเป็นคนที่เอาแต่ใจ

ขอบคุณมากมายครับ

 

เอกภาพ | พิชัย แก้ววิชิต