กวีกระวาด

ประชาธิปไตย… | กวีกระวาด : วัชรินทร์ จันทร์ชนะ

ที่มามติชนสุดสัปดาห์ ฉบับวันที่ 24 - 30 มีนาคม 2566
คอลัมน์กวีกระวาด
เผยแพร่

กวีกระวาด | วัชรินทร์ จันทร์ชนะ

ประชาธิปไตย…

 

ประชาธิปไตย…ต้องเข้าใจ…อย่าสับสน

ประชาธิปไตย…คือเสียงประชาชนอันบริสุทธิ์

ประชาธิปไตย…คือการเคารพศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์

ประชาธิปไตย…คือวุฒิภาวะการตัดสินใจ

ประชาธิปไตย…คือความเสมอภาคเชิงเหตุผล

ประชาธิปไตย…คือเสียงของประชาชนเป็นใหญ่

ประชาธิปไตย…ไม่ใช่การบังคับคุกคามใคร

ประชาธิปไตย…ไม่ใช่การปล้นอำนาจด้วยปืน

ประชาธิปไตย…คือสันติวิธี

ประชาธิปไตย…คือการมีอารยะขัดขืน

ประชาธิปไตย…คือความผาสุกของสังคมอย่างยั่งยืน

ประชาธิปไตย…คือพื้นฐานคุณธรรมประจำใจ

ประชาธิปไตย…คือเสียงหนึ่งคนต่อหนึ่งสิทธิ์

ประชาธิปไตย…คือความรับผิดชอบตรวจสอบได้

ประชาธิปไตย…คือความมีระเบียบวินัย

ประชาธิปไตย…คือการเคารพให้เกียรติผู้นำ

ประชาธิปไตย…คือการไม่เลือกเพศเชื้อชาติชน

ประชาธิปไตย…คือสำนึกพลเมืองทุกเช้าค่ำ

ประชาธิปไตย…คือกฎเกณฑ์อันเป็นธรรม

ประชาธิปไตย…คือการนำสู่พลโลกสง่างาม

ประชาธิปไตย…คือการแสดง “สปิริต”

ประชาธิปไตย…ไม่ใช่การจำกัดสิทธิ์ฝั่งตรงข้าม

ประชาธิปไตย…ไม่ใช่การเกาะกระแสสังคมเอนเอียงตาม

ประชาธิปไตย…ไม่ใช่นิยามความงมงาย

ประชาธิปไตย…คือความมีเหตุผล

ประชาธิปไตย…คือการไม่ยอมให้บุคคลอยู่เหนือกฎหมาย

ประชาธิปไตย…คือการสร้างสรรค์ไม่ใช่ทำลาย

ประชาธิปไตย…คือความท้าทายและโอกาสพัฒนา

ประชาธิปไตย…คือโอกาสไม่ใช่การเอาเปรียบ

ประชาธิปไตย…ไม่ใช่การเหยียบกดขี่เข่นฆ่า

ประชาธิปไตย…ไม่ใช่การซื้ออำนาจด้วยเงินตรา

ประชาธิปไตย…คือจิตอาสาอย่างเสรี

ประชาธิปไตย…ไม่ใช่อนุรักษนิยม

ประชาธิปไตย…คือสังคมก้าวหน้าตามวิถี

ประชาธิปไตย…ไม่ใช่การสวม “หน้ากากคนดี”

ประชาธิปไตย…คือการทำหน้าที่ของปวงชน

ประชาธิปไตย…คือทัศนคติที่ดีงามต่อบ้านเมือง

ประชาธิปไตย…คือความรุ่งเรืองสัมฤทธิผล

ประชาธิปไตย…คือวิถีดำรงตน

ประชาธิปไตย…คือทุกคนเท่าเทียมกัน

ประชาธิปไตย…คือวิถีดำรงตน

ประชาธิปไตย…คือทุกคนเท่าเทียมกัน? •